Gamescom: hands-on LEGO Ninjago

Er was eens een tijd dat LEGO nog met gekleurde plastic blokjes werd geassocieerd. Tegenwoordig lijkt het erop dat er vaker games en films van gemaakt worden, dan gekleurde plastic bouwsels. 

Ergens in oktober komt LEGO Ninjago uit. Inderdaad, een film over LEGO-Ninja’s. Tegelijkertijd komt ook de gelijknamige game uit en vanmiddag mocht ik een stukje proberen. De game gaat het verhaal van de film volgen. Of dit goed uitpakt kan ik je nog niet vertellen, want ik heb behalve een trailer van de film, nog weinig van het verhaal meegekregen.

Ik ben een ninja

Maar goed, wat weet ik wel te vertellen over deze game. Je speelt in deze game met een groep Ninja’s. Ik had een rode en een grijze onder de knoppen. De rode had 2 zwaarden als wapen en de grijze had een grote hamer. Dit merkte je ook in de combat. Met je zwaarden kun je soepel en snel je vijanden te lijf gaan, terwijl het met de hamer allemaal wat trager en krachtiger aanvoelt.

Terwijl je lekker aan het hakken bent, vul je jouw combometer. Zodra die vol zit kun je een finisher loslaten. In de praktijk is dit niks meer dan als een ADHD’er op de X-knop rammen, maar het ziet er cool uit en je kunt je vijand in een klap afmaken. Dit afmaken gebeurt dan trouwens wel in LEGO-stijl, dus je vijand doet “poef” en er blijven een paar blokjes achter om te verzamelen.

Meer actie

In tegenstelling tot de voorgaande LEGO-games, ligt de nadruk in Ninjago meer op combat en platforming, dan op puzzelen. Ik begon de demo dus ook op de rug van een grote draak, terwijl ik vuurballen spuugde naar alles wat er vijandig uitzag. Eenmaal op eigen benen hakte en sprong ik er vrolijk op los. Wel bleef ik ondertussen gewoon blokjes verzamelen en dingen bouwen. Het blijft toch een LEGO-game.

Wat ook gelijk gebleven is, dat is het luchtige, komische stijltje van de eerdere titels. Ik kon een glimlach niet onderdrukken toen ik een discussie hoorde tussen de hoofdpersoon en zijn rivaal, over de naam van de hoofdpersoon, Lloyd. De badguy bleef “LuhLoyd” zeggen, ofwel die dubbele L uitspreken. Heel droog en flauw, maar ik hou ervan.

Na alle voorgaande titels die min of meer hetzelfde waren, voelt LEGO Ninjago iets frisser aan. Toegegeven, het blijft een kids-game, maar ik zal stiekem altijd een groot kind blijven. Wij allemaal toch?