Na het hevig teleurstellende WWE 2K20 vorig jaar is er door uitgever 2K besloten om dit jaar een keer over te slaan. In plaats daarvan mogen we dit jaar aan de slag met WWE 2K Battlegrounds. Kunnen we daarmee de vieze nasmaak van vorig jaar wegspoelen?
Met WWE 2K Battlegrounds gooien ontwikkelaar Saber Interactive en uitgever 2K Games het over een heel andere boeg dan met de vorige WWE 2K-games. De WWE is puur entertainment. Vol met overdreven personages, dwaze acties en opgeblazen scripts. Dit kwam in de games ook altijd wel weer naar voren, maar het kon nog meer, nóg overdrevener. En dat is nu precies wat 2K Battlegrounds je biedt.
Een karikatuur van de WWE
In 2K Battlegrounds is eigenlijk alles een karikatuur van de echte WWE. De personages, arena’s, het verhaal en zelfs de aanvallen en verschillende soorten wedstrijden.
Worstelaars zien er in deze game uit als koddige, cartoony poppetjes. Ze zijn stuk voor stuk wel herkenbaar en persoonlijk vind ik het een erg tof stijltje. Ook de evenementen waar je worstelt hebben deze stijl meegekregen. Ik heb in de ring gestaan in een oud en afgetrapt metrostation, een moeras, een Schots kasteel en nog meer van dit soort gekkigheid. Het is echter niet alleen de locatie die het grappig maakt, maar ook de interactie daarmee. In dat moeras zit ook een enorme alligator in het publiek die je prima even wil helpen om je tegenstander van zijn health te ontdoen. Je gooit hem gewoon in de richting van het reptiel en hij kauwt een paar keer op hem. In het Schotse kasteel kun je iemand zijn doedelzak jatten en je tegenstander met idioot valse muziek te lijf gaan. Hilarisch, en elk level heeft zo zijn eigen geintjes.
Een nieuwe league
De WWE is opgesplitst in een aantal shows. De bekendste hiervan zijn natuurlijk Smackdown, RAW en ECW. In 2K Battlegrounds krijgt ‘Stone Cold’ Steve Austin de opdracht om een nieuwe league op te richten. Dit wordt Battlegrounds. Hij reist vervolgens de hele wereld over om veelbelovende (of eigenlijk knettergekke) individuen te rekruteren voor zijn show.
Zo reist hij op een bepaald punt naar de Everglades in Florida waar hij gehoord heeft van een man die met krokodillen worstelt. Dit lijkt hem een uitermate geschikte persoon om aan het rooster van Battlegrounds toe te voegen. Hij rekruteert hem en vervolgens test hij hem uit door hem meerdere wedstrijden te laten worstelen. Behalve de krokodillenworstelaar kom je nog veel meer doldwaze worstelaars tegen die aan Battlegrounds toegevoegd worden.
Het is echt hilarisch. Het verhaal wordt aan elkaar geknoopt door middel van een stripboek waarin je dus in elk plaatje een nieuwe dialoog kunt lezen. Voice acting komt er niet aan te pas, maar dat kan ik in een game als deze prima accepteren.
Worstelen on steroids
Goed, het uiterlijk, het verhaal en de rest is dus lekker overdreven en dwaas. Dan zou je zeggen dat het worstelen daar ook in meegenomen moet worden. Wees gerust, dat is ook absoluut gebeurd. Het worstelen in de WWE staat sowieso al garant voor spektakel, maar in Battlegrounds is dit nog eens tien keer spectaculairder.
Dat komt uiteraard door de brute interacties met van alles rondom de ring, maar ook doordat het worstelen zelf een enorme schop onder zijn reet gehad heeft. Zo is er van het slim en tactisch maar langzame worstelen weinig meer over. WWE 2K Battlegrounds is eigenlijk gewoon een brawler. Je mept er lekker op los, gooit er een worpje tussendoor en om alles kracht bij te zetten kun je ook nog powerups inzetten. Geen gedoe meer met ingewikkelde minigames voor submissions of om iemand een ring uit te werken, maar gewoon diegene een stomp geven, optillen en linearecta de ring uit sodemieteren. Submissions werken nu simpelweg door te buttonbashen en verschillende grepen doe je gewoon simpelweg met een duw van je pookje.
Het maakt dat WWE 2K Battlegrounds wel een vrij simpele game is, maar het is oh zo spectaculair. Worpen waarbij je tegenstander meters hoog de lucht in gegooid wordt om vervolgens met een enorme dreun weer terug te klappen in de ring, absurde high flying moves, vlammende vuisten, hamers, gitaren of complete motorfietsen om je tegenstander mee om de oren te slaan, het zit er allemaal in en je schudt het zo uit je mouw. En al dit bovenstaande onder begeleiding van een lekker stevige soundtrack.
Ook matches zelf zijn aangepast. Neem bijvoorbeeld de cage match. Normaal gesproken mep je je tegenstander lens, klim je uit de kooi en je wint. In Battlegrounds werkt dat ook zo, maar zitten er nog een paar toevoegingen in. Allereerst moet je genoeg geld verzamelen om zelfs maar aan ontsnappen te kunnen denken. Zakken geld liggen in de ring en hangen in de kooi. Zaak dus om die eerder te pakken dan je tegenstander. Heel vervelend is het echter wel als je net in de kooi hangt om zo’n zakje geld weg te grissen als de organisatie ineens besluit om de kooi onder stroom te zetten. Weg geld en je worstelaar krijgt een enorme klap stroom te verduren die je weer een mooie hap health kost. Dit soort dingetjes laat alles weer net even wat frisser aanvoelen.
Wederom microtransacties
Wat dan wel weer heel vervelend is, is dat een groot deel van de beschikbare worstelaars ook in deze game weer verstopt zitten achter een systeem vol microtransacties. Je kunt in-game wel punten verdienen om ze vrij te spelen, maar dit gaat traag. Als het nou alleen om alternatieve outfits ging was het tot daar aan toe, maar met worstelaars gooi je gewoon weer een deel van de content achter een paywall waarvan ik persoonlijk vind dat ze gewoon in de game horen te zitten. Dat die Superstars dan verpakt zitten als action figures is wel weer erg leuk gedaan, maar toch.
Leuk voor even tussendoor
Goed, over het algemeen ben ik dus wel erg positief over WWE 2K Battlegrounds, maar ik merkte wel al heel snel dat dit vooral een game is die leuk is om even een avondje op te pakken met wat vrienden, of om af en toe even tussendoor te spelen. Het is wat mij betreft namelijk niet een game die net als zijn grote broers een langere tijd boeiend blijft. Dat komt met name door de eentonigheid. Ja, wedstrijden zijn spectaculair, maar na een avondje spelen heb je de meeste grappen en dikke moves wel gezien. Wat er daarna overblijft is vooral meer van hetzelfde.
Na de career mode kun je nog aan de slag in de Battleground Challenge. Hier bouw je jouw eigen Superstar en vervolgens ga je aan de slag in verschillende uitdagingen om hem verder te komen en hem of haar sterker te maken, maar ook hier geldt dat het vooral meer van hetzelfde is en vooral leuk om af en toe tussendoor te spelen.
Conclusie
WWE 2K Battlegrounds is een ontzettend toffe en erg spectaculaire brawler. De hele game is één grote karikatuur van de WWE. Zowel qua uiterlijk als qua gameplay en dit is bijzonder vermakelijk. Het is makkelijk op te pakken en zeker met een paar vrienden kun je jezelf hier prima een paar avonden mee vermaken. Het grote nadeel van die toegankelijkheid is dat het algauw meer van hetzelfde wordt. Na die paar avonden ben je er dan waarschijnlijk ook wel klaar mee en wordt dit vooral een game voor af en toe even een potje tussendoor.
