Nog nooit van Rain Games gehoord? Schaam je! Check dan op voorhand even wat gameplay van Teslagrad en bereid je voor op het 2e avontuur van deze Noorse studio.
Je zal wel denken. Weer zo’n indie-game met old-school hipster graphics en veel te simpele gameplay. Nu kan ik je daar enigszins gelijk in geven als je kijkt naar Teslagrad. Maar de unieke ambiance, toffe animatiestijl en leuke puzzels maken het voor mij een toffe game die ik heerlijk weggespeeld heb. Al met al waren mijn verwachtingen dan ook best hoog toen ik hoorde dat de Noorse studio met een nieuwe game zou komen. Dames en heren, ik presenteer u: World to the West.
Howdy-how!
World to the West wordt omschreven als een op zichzelf staand vervolg op Teslagrad. We volgen vier hoofdrolspelers die elk hun eigen avontuur beleven. Ze lijken dus ieder hun eigen weg op te gaan, maar al snel blijkt dat ze samen zullen moeten werken om niet alleen hun eigen opdrachten te kunnen vervullen, maar ook uiteindelijk een gezamenlijk kwaad te bestrijden. En dat alles onder vriendelijke dwang van één of andere oude chick. Maar goed, laat ik je even voorstellen aan de 4 protagonisten van deze nieuwe game!
Lumina de ’teslamancer’
J: “Hey Lumina! Leuk dat je er bent. Vertel even wie je bent en wat je doet.”
L: “Dank je, Justin! Onwijs leuk om hier te zijn. Nou, ik ben dus Lumina de Teslamancer en mij zul je als eerste tegenkomen! Ik was op zoek naar mijn vader en kwam onderweg mijn neefje en nichtje tegen. Nu houden die nogal van kattenkwaad en wat bleek… 
Ze hadden een eeuwenoud portaal gevonden die ergens naartoe zou leiden. Natuurlijk ging ik er vanuit dat deze het niet meer deed dus ik ging er op staan en voila! Ik was ineens heel ergens anders! Ik belandde op een enge plek met allemaal rare wezens en monsters die ik dus moest gaan bestrijden. Gelukkig gaat mij dat prima af, ik heb namelijk een soort toverstok en ik kan ook nog eens teleporteren. Die beesten ben ik dus veel te slim af! Helaas kan ik dat niet altijd over mijn teamgenoten zeggen…”
J: “Dankjewel, Lumina. Reden genoeg om Knaus er even bij te halen!”
Knaus het ‘weeskind’
K: “Ja, ik ben Knaus. Ik ben een weeskind en werk al zolang ik me kan herinneren in de mijnen. Ik ben dus heel goed in graven en heb altijd mijn schep bij me! Met die schep kan ik 
gangenstelsels graven onder de grond, waardoor de monsters mij niet kunnen zien! Ik kan hierdoor ook op plekken komen waar anderen niet kunnen komen. Supercool :-).”
J: “Inderdaad, erg cool Knaus! Waarom stel je ons niet even voor aan Miss Teri en Lord Clonington?”
K: “Oh ja, oops. Ik was vergeten te zeggen dat ze nog bezig waren met een puzzel die ze onderweg tegenkwamen. Het duurt dus nog even voor ze er zijn…”
Lord Clonington de ‘strongman’
Lord Clonington is de bruutste en sterkste van het stel. Met zijn vuisten baant hij een weg door de grootste stenen en slaat hij elke vijand van hier naar Tokio. Hij is een echte beschermengel voor zijn teamgenoten en geen uitdaging gaat hem te ver.
Miss Teri de ‘mindbender’
Teri is naar mijn idee de coolste van de vier. Miss Teri is een echte ‘mindbender’ en heeft altijd een zweep bij de hand. Met die zweep kan ze gedachten besturen en daardoor heb je dus de mogelijkheid om bijvoorbeeld een lief, klein konijntje te besturen. Daarnaast kun je met die zweep op plekken komen die voor de anderen onbereikbaar zijn. 
De game zelf
Oke, genoeg gekletst! Zoals ik eerder al zei, gaat de game dus om vier mensen die door onverwachtse omstandigheden bijeen komen en hun gezamenlijke doel moeten behalen. Het redden van de mensheid. De game draait naast het lullige (niet echt lekker werkende) vechtsysteem voornamelijk om het oplossen van diverse puzzels. Elk personage heeft tenslotte zijn eigen vaardigheden en die zal je goed moeten benutten. Zowel solo als samen met je teamgenoten. Zo kan Knaus door hele nauwe gangetjes kruipen en kan Lord Clonington zich een weg slaan door muren en grote stenen. Je zult dan ook regelmatig van personage moeten wisselen om een bepaald punt te bereiken. Dit werkt prima en de puzzels in de game zijn leuk bedacht en goed uitgewerkt. Helaas duurt het even voor je dat punt bereikt en zul je de eerste uren even door de zure appel heen moeten bijten.
Een moment geduld alstublieft
Zoals ik al zei zijn de eerste uren niet bepaald fijn. Het duurt namelijk toch wel even voordat het spel op gang komt. En dat is jammer, veel mensen zullen hierdoor afhaken en dat begrijp ik wel. Aan het begin van de game kun je niet direct met alle vier de personages spelen. Oké, dat is logisch. Een goede opbouw is natuurlijk veel belangrijker. Alleen zijn de eerste locaties wél voor vier personages gemaakt. Je zult aan het begin dan ook onwijs lang bezig zijn met uitvogelen hoe je verder komt. Vooral omdat er maar één manier is om ergens te komen. Dit wordt al snel redelijk frustrerend en redelijk saai. Daarnaast kunnen de personages nog vrij weinig aan het begin, je hebt eigenlijk geen idee wat hun potentie is en je doet maar wat. Normaliter zou ik dit niet zo erg vinden, maar gezien de game vanaf het begin al echt vertrouwt op de unieke vaardigheden van de personages is dit geen goed begin van de game.
Maar goed, dan ga je toch even lekker vechten? Dat kan inderdaad. Alleen werkt dat nou eigenlijk best wel kut. Het vechtsysteem is te vergelijken met de Zelda games. Je zwaait een beetje heen en weer met je wapen in de hoop dat je iemand raakt. Dat werkte in die games best wel lekker, alleen is dat bij World to the West helaas niet het geval. Het vechten is traag en lomp, terwijl je vijanden meestal best wel snel zijn. Waardoor je regelmatig mist en dus een klap voor je kop krijgt. Daarnaast zijn erg bijna geen verschillende vijanden en versla je ze allemaal op dezelfde manier. Jammer dus. Ondanks dat de game totaal niet om het vechten gaat, zou het wel een leuke toevoeging zijn geweest als dit wel lekker zou werken.
Bedankt voor het wachten
Mocht je je door de eerste uren gepuzzeld hebben, wordt het wachten beloond. Zodra je de vaardigheden van de personages hebt vrijgespeeld en je ze alle vier kunt besturen, wordt het interessant. De vele (grote) puzzels weten je te boeien en zorgen ervoor dat je alle vaardigheden goed kan ontdekken en ook moet benutten. Daarnaast ben je nu vrij om de wereld te ontdekken en even van het voorgeschreven pad te dwalen. Je zult merken dat het verhaal duidelijker wordt en dat je hier langzaamaan een steeds groter deel in gaat meespelen. Ook zijn de eindbaas-gevechten een stuk gevarieerder en bieden een leuke uitdaging.
Eekum Bokum!
Nu vraag je jezelf natuurlijk af hoe het wisselen van personages werkt. En ik zou willen dat ik hier wat positiever over kon zijn. Het wisselen op zich werkt prima en gaat vlot. Je doet dit bij één van de totempalen die zich in de wereld bevinden en die zijn er genoeg. Een bijkomend voordeel hiervan is dat je ook nog eens kunt teleporteren tussen de totempalen. Zo hoef je dus niet steeds heen en weer, toch? FOUT! Je hoeft inderdaad niet steeds heen en weer, maar alleen als je met een personage al een keer bij die totempaal bent geweest. Als je dus alleen met Knaus ergens bent geweest moet je ook nog eens met de drie andere personages daar naartoe reizen. In principe is dit niet heel erg, maar na verloop van tijd gaat dit behoorlijk vervelen en soms zelf irriteren. En aangezien er best wel veel van die palen zijn, gaat dit je behoorlijk wat tijd kosten.
Gelukkig biedt de wereld genoeg mysteries om te ontrafelen. Naast de standaard wereld die al best groot is, ligt er onder je voeten nog een compleet ondergronds gangenstelsel die je kunt ontdekken. In dit gangenstelsel liggen ook nog eens behoorlijk wat geheime gangen en plekken verborgen. Gij zult dus ontdekken!
Last but not least
De game scoort bij mij redelijk gemixt. Maar waar de studio bij mij echt wel weet te scoren is de simpliciteit van het geheel. De graphics zijn simpel maar ongelofelijk prachtig. De kleuren spatten van je beeldscherm en geven je een heerlijk vrolijk gevoel tijdens het spelen. Daarnaast is de muziek onwijs goed gecomponeerd en geeft de game een unieke en rustige ambiance. Een dik pluspuntje dus!
Conclusie
World to the West vereist behoorlijk wat geduld aan het begin van de game. Maar als je je hier doorheen weet te slaan wordt je geduld beloond. Elk personage is uniek en de vaardigheden zijn leuk om mee te experimenteren. De puzzels zijn goed uitgewerkt en bieden genoeg uitdaging, ook voor de wat meer ervaren gamer. Dat gedoe met die totempalen en het vechtsysteem laten helaas wat steekjes vallen, maar als je dit door de vingers kunt zien biedt deze nieuwe game van Rain Games en unieke ervaring in een prachtige audiovisuele wereld voor jong en oud.
