Afgelopen week is Wings of Bluestar uitgekomen. We vroegen vriend van de redactie Dan om een review. Je leest hier zijn indrukken:
Uitgever EastAsiaSoft is de laatste tijd lekker bezig met het uitbrengen en aankondigen van Shoot’em up games. Wings of Bluestar is hun meest recente release in dit genre. We hebben hier te maken met een traditionele horizontale shooter, die de R-Type-achtige gameplay afwisselt met hier en daar wat ‘bullet hell’ invloeden. De game is ontwikkeld door ontwikkelaar ShinRealArts, waarachter welgeteld één persoon schuil gaat. Deze mysterieuze Shinu is verantwoordelijk voor alles in deze game, behalve de muziek. Dus inclusief alle handgetekende visuals. De visuele stijl is iets waarmee de game zich enigszins onderscheid van andere games in dit genre, maar de hoop is uiteraard dat de gameplay zich ook kan onderscheiden. Als dat zo is, dan hebben we hier wellicht te te maken met een nieuw juweeltje tussen het grote aanbod aan retro-geïnspireerde (bullet hell) shmups.
Bluewing of Altair
Alles begint met het kiezen uit twee verschillende ruimteschepen welke ieder een aantal unieke eigenschappen bezitten. De ‘Bluewing’ beschikt over een schild dat je zowel kunt beschermen tegen inkomende kogels, maar wat je ook offensief kunt gebruiken. Je dient het schild wel eerst op te pikken als power-up voordat je het kunt gebruiken. Het andere ship, de ‘Altair’, beschikt daarentegen niet over een schild maar heeft een enorme laserstraal die een behoorlijk stuk van je scherm op destructieve wijze kan ‘leegsweepen’.
Power-ups
Deze twee power-ups kun je gebruiken als laatste redmiddel als je in het nauw gedreven bent of om je score flink op te krikken. Je kunt het schild voor je uit schieten waarmee je alles in zijn pad vernietigd en omzet wordt in een score boost. Dit geldt ook voor alles wat ten prooi valt aan Altair’s laser. Hier zit echter wel een kosten/baten analyse aan vast; Schiet je het schild weg, dan ben je het kwijt en is het wachten tot er weer een nieuw power-up icoontje voorbij komt. In de tussentijd ben je natuurlijk wel extra kwetsbaar. Altair’s laserstraal, raak je niet kwijt, maar heeft weer een behoorlijke cooldown. In alle gevallen dien je dus zorgvuldig met je power-ups om te gaan.
Beide schepen kun je daarnaast upgraden met drones die boven en onder je schip meevliegen en voor de nodige extra vuurkracht zorgen. De schietrichting van de drones kun je met behulp van de LT en RT knoppen ook nog draaien. Hierdoor kun je ook achter je schip de tegenstand beheersen. Er is wel een verschil tussen hoe de drones op beide schepen werken, maar de effectiviteit is nagenoeg hetzelfde.
Lekker schuren
Er is wel één heel groot verschil tussen beide vliegtuigjes: Het schild stelt je namelijk ook in staat om vijanden aan te raken, het zogenaamde ‘grazing’-principe. Dit houdt in dat je extra punten kunt verdienen door met je schild zo dicht langs vijanden te manoevreren dat je spreekwoordelijk de verf van de romp kunt schrapen. Kom je echter te dicht bij en raak je het vijandelijke schip dan ben je de Sjaak. De punten die je daar mee kunt scoren zijn buitenproportioneel hoog.
Het vreemde is dat Altair geen vergelijkbare score mechanisme heeft. Wel kun je elke kogel die je met je laser raakt omzetten in score boosters, maar het grazing-mechanisme levert vele malen meer punten op. Als je dus voor een hoge score op het online scoreboard gaat, is Altair nagenoeg nutteloos.
Met Altair speel je de game we weer op een geheel andere manier, wat opzich zelf natuurlijk interessant is. Maar ik ben een scoreboard junkie, als het shooters betreft, en daarom is Altair compleet overbodig voor mij. Sorry, Altair, het is niets persoonlijks. ☹
Part-time bullet hell
De levelstructuur en gameplay keuzes laat zich verder typeren als een mix van traditionele horizontale shooter met welgeplaatste bullet hell shooter secties. Bullet hell shooters typeren zich doordat het scherm nagenoeg gevuld wordt met kogels en de speler zich een weg door de kogelpatronen moet maneuvreren. Dit wordt in Wings of Bluestar echter gedoseerd toegepast en zijn de overige secties wat meer georiënteerd op het maneuvreren langs objecten en door gangstelsels. Iets wat meer past in het profiel van een shooters zoals Pulstar of R-Type. ‘Bullet hell’ klinkt als heel heftig, maar de game neemt de tijd om de moeilijkheidsgraad geleidelijk op te schroeven. Het mooie daarvan is dat het spel zeer toegankelijk is voor beginnende shmup-enthousiastelingen. De meer geoefende shmup-fan kan de relatief makkelijke eerste drie levels dan weer benutten om maximaal gebruik te maken van het grazing-mechanisme om flink wat punten te scoren. Vanaf level vier wordt het echter zelfs voor geoefende shmup-fans behoorlijk pittig. Gelukkig kun je zelf de moeilijkheidsgraad aanpassen in de instellingen (van ‘easy’ tot ‘super hard’).
De daadwerkelijke shooter-gameplay voelt in eerste instantie vrij solide aan. En zeker in de makkelijkere levels lijkt alles goed te functioneren. Kom je verder dan merk je wel dat de besturing wat te wensen over laat. Als je de vuurknop ingedrukt houd zal je schip een stuk langzamer worden, bedoelt om preciezer door de bullet hell secties te kunnen maneuvreren. Echter laat dan de precisie van de besturing je soms in de steek. Minimale stick beweging levert dan alsnog een te grove reactie van je schip op, waardoor ik meerdere malen mijzelf door over-correctie de kogels in stuurde. Het maakt daarbij niet uit of ik het D-pad gebruik of de thumbstick. Hoe verder ik kwam in de game, hoe meer ik hier tegenaan liep.
Visueel Paperback Romannetje
Zoals in het begin van deze review al aangegeven is alles in deze game met de hand getekend. Erg knap uiteraard, maar persoonlijk deed het mij niet echt veel. Ondanks dat deze Shinu een goede tekenaar is, vind ik de vertaling naar de game niet helemaal consistent. In-game komt het allemaal wel goed tot ze recht, maar de menu’s en de gebruikte afbeeldingen in de story mode vind ik vrij flets en slordig. Nu we het toch over de story mode hebben: Het verhaal is in een trendgevoelig ‘visual novel’ sausje gegoten. Een leuk idee, maar het manifesteert zich in afbeeldingen die veel worden gerecycled en ellelange dialogen. Daarnaast is het redelijk filosofische Sci-fi verhaaltje niet veel meer dan een excuus om autonome robots te mogen knallen. Ook de Visual Novel-eske dialoogkeuzes die je moet maken hebben niet veel om het lijf. Daarnaast lijken ze overbodig omdat ze geen echt effect op het verhaal of de gameplay lijken te hebben.
Features en achievements
Naast de arcade- en storymode kan de speler de te verdienen Risk-points investeren in het unlocken van de boss rush mode en wat extra functies zoals een art gallery. Deze Risk-points kun je net als de power-ups oppikken in de levels. De game beschikt ook over een ietwat weggemoffelde online leaderboard. Deze zit verstopt in het ‘profile’-menu wat weer onder het ‘options’-menu zit. Pre-release zijn er maar een beperkt aantal scores behaald, maar als ik het scoreboard zie dan wekt het bij mij de indruk dat uiteindelijk alleen de wereldwijde top 10 zichtbaar zal zijn.
De game wordt verder opgeleukt met redelijk aangename Deep House achtige soundtrack. De tracks zullen de game-ervaring ooit naar ongehoorde hoogtes tillen maar vervelend is het zeker niet.
Wel vervelend is dat het reeds aanwezige interne achievement-systeem van deze game overboord is gegooid ten faveure van EastAsiaSoft’s bekende “1000GS-in-een-zo-kort-mogelijke-tijd-en-het-liefst-zonder-enige-inspanning”-mantra.
Conclusie
In de kern is Wings of Bluestar een zeer solide en vermakelijke game die toegankelijk is voor zowel nieuwkomers als ervaren shmup-fans. De nogal ruwe visuele stijl is erg smaak gebonden, maar over het algemeen wel in dienst van de game. De onverfijnde besturing zal in latere levels of op hogere moeilijkheidsstanden goede spelers tegen een glazen plafond laten lopen. Super Hard Mode is nagenoeg onspeelbaar door het gebrek aan precisie in de besturing. Daar komt nog bij dat één van de twee schepen volledig overbodig is geworden door een ongebalanceerde scorestructuur.
Met eventueel wat patch-werk in de besturing en het scoresysteem kan dit een zeer respectabele shooter worden. Tot die tijd blijft Wings of Bluestar steken op een ietwat onverfijnde, gemankeerde shooter-ervaring.
