Na een succesvolle remake van Trials of Mana en enkele goed ontvangen remasters, lijkt Square Enix klaar om de Mana-serie nieuw leven in te blazen met Visions of Mana. Dit is de eerste nieuwe mainline-titel in de franchise sinds Dawn of Mana, bijna twintig jaar geleden. Maar voldoet deze nieuwe titel aan de verwachtingen van fans en ‘moderne’ gamers, of blijft het hangen in nostalgie?
De Mana-serie, die zijn oorsprong vond in 1991 met Final Fantasy Adventure op de Game Boy, heeft een lange geschiedenis van kleurrijke werelden en actie-RPG-gameplay die generaties van spelers heeft weten te boeien. Met klassiekers als Secret of Mana en Trials of Mana vestigde de franchise zich als een van de toonaangevende series binnen het genre. Ondanks dit succes bleef een nieuw volwaardig hoofdstuk in de franchise lange tijd uit.
Daar komt verandering in met Visions of Mana, dat op 29 augustus 2024 werd uitgebracht. Dit nieuwe avontuur volgt Val, een zwaardvechter die een groep Alms begeleidt op hun pelgrimstocht naar de Mana Tree. Hun offer is noodzakelijk om de levensbron van de wereld te herstellen en de balans in stand te houden. Over het verhaal en de unieke personages kom je later in deze review meer te weten, maar eerst een kort stukje geschiedenis om de context te schetsen.
De ontwikkeling van Visions of Mana begon in 2020, onder leiding van Masaru Oyamada, die sinds 2014 een sleutelrol heeft gespeeld in het revitaliseren van de serie en verantwoordelijk was voor meerdere remasters. Voor de ontwikkeling werd Ouka Studios, een Japans-Chinees ontwikkelteam, ingeschakeld. Visueel tilt de game de franchise naar een hoger niveau, mede dankzij de artistieke bijdrage van Haccan en de terugkeer van Koichi Ishii, die toezicht hield op de monsterontwerpen. Samen hebben ze geprobeerd de magie van de klassieke Mana-titels te behouden, terwijl ze de serie tegelijkertijd naar moderne consoles brengen. Het resultaat is een evolutie van de bekende actie-RPG-elementen, met nieuwe gameplaymechanieken die spelers meer vrijheid geven bij het verkennen van de open gebieden. Of deze veranderingen goed uitpakken, lees je zometeen.
Een verhaal over tradities en opoffering
Het verhaal van Visions of Mana speelt zich af in de fantasiewereld Qi’Diel, een land waar verschillende soorten wezens samenleven en dat wordt onderhouden door de Mana Tree, een belichaming van de Godin van Mana. Elke vier jaar wordt een Alm, gekozen door de krachten van de Elementals, op een pelgrimstocht gestuurd naar de Mana Tree om de balans van het leven te behouden door zichzelf op te offeren. Het offer van de Alm is cruciaal om de stroom van Mana te herstellen, zonder welke hele dorpen zouden worden vernietigd. Dit is de achtergrond waartegen de reis van Val, een Soul Guard uit het Vuurdorp Tianeea, en zijn jeugdvriendin Hinna zich afspeelt. Hinna is de gekozen Alm van Vuur, en samen met Val als haar beschermer beginnen ze aan deze gevaarlijke en noodlottige reis. Naarmate hun avontuur vordert, beginnen ze echter te twijfelen aan de nobelheid van dit eeuwenoude ritueel, en het verhaal daagt hen uit om hun rol in dit systeem te heroverwegen.
Gedurende hun pelgrimstocht sluiten Val en Hinna zich aan bij verschillende bondgenoten, elk met hun eigen verhaal en beweegredenen om hun leven te geven voor het voortbestaan van de wereld. Zo ontmoeten ze onder anderen Morley, een kat-achtige halfmens uit Etaern die zijn trauma’s probeert te overwinnen, en Careena, een half-mens, half-draak afkomstig uit het land Longren, vergezeld door haar trouwe metgezel Ramcoh. Ook Palamena, koningin van Illystana, de hoofdstad van het water, sluit zich aan bij de groep, samen met de sproutling Julei, die de groep voorziet van genezende krachten. Elk personage voegt een unieke dynamiek toe aan het verhaal en brengt eigen vaardigheden mee in de strijd, wat de reis niet alleen meeslepend maar ook emotioneel beladen maakt.
Het verhaal is interessant en meeslepend, en de personages zijn goed uitgewerkt. Het is ook een verademing om te merken dat het overkoepelende verhaal goed te volgen is. Geen warrige noch versplinterde verhaalvertelling. Nee, gewoon duidelijk: een begin, middenstuk en een aantal plottwists. Als speler heb ik verder het gevoel gehad goed meegenomen te worden in het verhaal. Enerzijds door dialogen en anderzijds door missies die duidelijk maken wat er op het spel staat.
Hoewel in grote lijnen de verhaalvertelling goed in elkaar zit, valt er ook wel wat aan te merken. Zo vind ik de wereld weinig tot leven komen. Ja, de wereld ziet er prachtig uit, waarover later meer. Maar veel details en geschiedenis over de dorpjes heb ik niet voorbij zien komen. Kansen die hier lagen zijn nauwelijks benut. Ik ben langs verschillende prachtige locaties gekomen, met uniek uitziende huizen en vestigingen, en ik heb verschillende NPC’s ontmoet. Deze NPC’s hadden echter veelal zijmissies voor mij in de aanbieding die toch een hoog ‘doe even dit voor me’-gehalte kende, zonder dat ik hiermee veel wijzer werd of de wereld meer voor mij ging leven. De wereld van Visions of Mana biedt veel om te verkennen, maar voelt nooit echt aan als een volledig open wereld. Het spel bevat weliswaar verschillende biomen en geheime gebieden om te ontdekken, maar de structuur voelt lineair en je hebt nooit het gevoel dat de wereld echt een eigen identiteit heeft. Erg jammer, want er is volgens mij heel veel te vertellen over de wereld van Visions of Mana.
Ook vond ik de Engelstalige voice-acting soms teleurstellend. Met name vond ik dat de stemmen lang niet altijd goed passen bij de sfeer en de identiteit van de personages, wat het verhaal soms uit balans haalt. Er waren meer dan eens momenten dat ik echt even uit het verhaal raakte omdat de stem me opviel. Gelukkig zijn de Japanse stemmen een betere optie voor spelers die zich volledig willen onderdompelen in het verhaal.
Veelzijdige gameplay, maar eentonig
De gameplay van Visions of Mana combineert actie-RPG-elementen met strategische keuzes die voortkomen uit de klassen en wapens die je personages kunnen gebruiken. Elk personage kan wisselen tussen verschillende klassen, die elk gekoppeld zijn aan een van de acht elementen. Hoewel dit systeem in theorie veel mogelijkheden biedt, voelt het in de praktijk soms beperkend aan. Een voorbeeld hiervan is dat twee personages niet dezelfde klasse kunnen gebruiken als ze hetzelfde element delen, wat de tactische vrijheid in bepaalde situaties beperkt.
De gevechten in Visions of Mana zijn in eerste instantie vermakelijk, maar kunnen op den duur repetitief aanvoelen. Hoewel elk personage beschikt over verschillende vaardigheden en wapens, blijft de combat na verloop van tijd grotendeels hetzelfde. Dit maakt de game echter wel toegankelijk voor nieuwe spelers, die de basismechanieken snel onder de knie krijgen en minder vertrouwd zijn met dit type games.
Naast het repetitieve karakter van de combat gameplay valt er nog meer aan te merken. Het meest storende vind ik de camerapositie die niet altijd soepel meedraait. Dit kan vooral in chaotische gevechten voor verwarring zorgen. Daarnaast heb ik mij meermaals gestoord aan het selecteren van items, wat naar mijn idee niet altijd goed en vooral consistent werkte.
Sfeervolle game
Op visueel gebied stelt Visions of Mana echter zeker niet teleur. De biomen in de game, variërend van dichte bossen tot uitgestrekte woestijnen en magische steden, zijn prachtig vormgegeven. Elk gebied heeft zijn eigen sfeer en stijl, wat de visuele diversiteit versterkt. De gedetailleerde landschappen en indrukwekkende achtergronden zorgen ervoor dat de wereld, vanuit een visueel en esthetisch perspectief, absoluut tot leven komt op de Xbox Series X|S.
Wat de sfeer in de game nog verder versterkt, is de soundtrack, die door de samenwerking van Hiroki Kikuta, Tsuyoshi Sekito en Ryo Yamazaki tot leven is gebracht. Elk van hen heeft zijn stempel gedrukt op verschillende muzikale aspecten van de game: Kikuta nam de muziek voor de cutscènes voor zijn rekening, Sekito componeerde de muziek voor de vele combatscenes en Yamazaki creëerde de muziek voor de omgevingen en verkenning.
Visions of Mana biedt een mooie sound mix die perfect aansluit bij de sfeer van het spel. De rustige melodieën tijdens de verkenning en de epische orkestrale stukken tijdens baasgevechten. De muziek voelt nooit misplaatst en versterkt de ervaring op een manier die de enkele tekortkomingen van het verhaal of de gameplay vaak doet vergeten.
Conclusie
Visions of Mana brengt de Mana-serie naar moderne consoles met een verhaal dat de moeite waard is om te volgen en een visuele stijl die indruk maakt. De combat is toegankelijk, maar kan snel repetitief worden en vertoont enkele gebreken. Toch zullen zowel fans van de Mana-serie als actie-RPG-liefhebbers blij zijn met dit nieuwe hoofdstuk in de franchise. Hoewel Visions of Mana niet perfect is, legt het een solide basis voor toekomstige titels in de reeks. Laten we hopen dat we niet opnieuw 20 jaar hoeven te wachten!
