Review: Vampyr – Sherlock Holmes als vampier

Een game waar ik eerlijk gezegd toch best wel lang op zit te wachten is eindelijk hier. Al sinds de Gamescom van 2016 jeuken m’n handen al, eindelijk mocht ik er mee aan de slag.

Ik zag twee jaar geleden de gameplay van de game. Het was donker, gritty, Londen in Victoriaanse stijl met heerlijke actie een een goed achtergrondverhaal. Jonathan Reid is net teruggekeerd van de oorlog waar hij veldchirurg was. Eenmaal in Londen wordt hij wakker als… vampier? Hoe dan? Je snapt dat mijn aandacht gewekt was.

Bloedzuigende Sherlock Holmes

Ik zat er wel een beetje naast met mijn verwachting. Niet omdat het geen gave game is, maar omdat ik een Dishonored-stijl actiegame verwachte. Dat is het dus niet. De beste omschrijving voor deze game is een detective-actie-rpg. De game voelt behoorlijk aan als de Sherlock Holmes-games van BigBen, maar dan met de actie- en rpg-elementen van Dishonored. Als liefhebber van de Sherlock Holmes-games was dit voor mij alleen maar een aangename verrassing.

Je speelt de game dus als Jonathan Reid, veteraan en topchirurg in medisch Londen. Jonathan heeft al voor de oorlog een behoorlijk status opgebouwd onder de medici met, ironisch genoeg, een specialisme in bloed. Eenmaal als vampier in Londen sluit je je aan bij een ziekenhuis en gaat bezig met een medicijn voor je “aandoening”.

Je ontmoet verschillende mensen, met elk een eigen verhaal en al gauw raak je verwikkeld in de perikelen die de mensen op het hart liggen. Als een ware detective kun je diepgaande gesprekken voeren met de NPC’s die je tegenkomt in de vier districten van de game. Deze karakters hebben een bepaald kwaliteit bloed wat je xp oplevert als je ze vermoord en hun bloed opzuigt. Door gesprekken met de personen te houden en hun quests uit te voeren, los je verschillende mysteries op en gaat het moraal van de persoon omhoog en daarmee ook de kwaliteit, dus de potentiële xp, van het bloed van deze NPC.

To kill or not to kill

Het medisch aspect komt ook verder terug in de gameplay. Als zo iemand ziek is kun je deze beter maken met medicijnen die je hebt ontwikkeld waardoor de kwaliteit van het bloed ook omhoog gaat en het je nog meer xp oplevert.

Hierbij komt natuurlijk ook het morale aspect van de game kijken. Houdt je iedereen in leven, dan ben je aangewezen op de paar experience-puntjes die je krijgt uit combat met de vijanden en monsters in de game. Wil je grote xp-klappers slaan, en dat zul je op den duur wel moeten, dan zul je zorgvuldig een NPC moeten uitkiezen die de beste kandidaat is voor een “bloeddonatie”. En dit is allesbehalve makkelijk, want de NPC’s zijn verbonden met elkaar. Wanneer je besluit iemand te vermoorden dan zal zijn directe cirkel daar last van hebben en gaat de moraliteit van het district ook onderuit. En hoe lager de moraliteit, hoe gevaarlijker dat district wordt.

Dit Social System, zoals het wordt genoemd, is goed uitgedacht, werkt goed en is simpelweg uniek. Ik kan me geen andere game voor de geest halen die je op deze manier voor een dilemma stelt. Het minpunt is alleen dat het acteerwerk in combinatie met de animaties nogal te wensen overlaat waardoor de binding met de verschillende personages een beetje in het water valt. Vooral als je na een paar uurtjes spelen alweer de 15de personage spreekt die weer eens wat te mekkeren heeft over een ander.

Actie-rpg

De andere vorm van gameplay, het vechten met vampieren-jagers en monsters, is behoorlijk simpel. Je hebt een paar skills, een ranged wapen en een handwapen. De keuze van de skills is behoorlijk uitgebreid en daar bovenop kun je elke skill verder ontwikkelen door er xp in te steken. Hetzelfde geldt voor je wapens, ook die zijn met levels omhoog te krikken waardoor ze beter worden.

De vijanden hebben individueel hun eigen zwakheid wat correspondeert met de verschillende typen skills die je hebt. Vooraf kun je scouten waar een vijand zwak voor is om hier in het gebruik van je skills rekening mee te houden. De skills zijn goed gevarieerd en best wel cool. Het gevoel dat je een machtige vampier bent komt hier goed in naar voren.

Het inzetten van de juiste skills en het gevarieerd aanvallen van je vijand levert lekkere momenten op. Wanneer er meerdere vijanden het slagveld opkomen dan wordt het knap lastig, maar des te uitdagender. Uiteindelijk zul je ook verwikkeld raken in verschillende boss-fights die niet al te lastig zijn als je het trucje eenmaal kent.

De afwisseling tussen het detective-zijn en er op uit trekken bepaal je zelf waardoor er ook een fijne balans blijft tussen deze twee types gameplay.

Depressieve wereld

Nieuwe games die tegenwoordig uitkomen hebben vrijwel allemaal Xbox One X enhancement. Logisch, want Microsoft heeft het heel makkelijk gemaakt voor ontwikkelaars om hun game een boost op de X te geven. Vampyr doet hier opvallend genoeg niet aan mee. Er is alleen een normale Xbox One-versie wat betekent dat we het zonder 4K moeten doen. De game ziet er verder prima uit, maar daar is ook alles mee gezegd.

Er valt niet heel veel te genieten van de wereld om je heen. Dit is direct één van de zwakste punten van deze game. Natuurlijk, de wereld is met opzet donker en depressief, maar dit is wel erg saai en ook vooral eentonig. Er zit best wel veel detail in, maar het is veel van hetzelfde, de variatie mist. De depressieve sfeer wordt daarin nog eens versterkt doordat er geen kleurrijke personages zijn en er continu suïcidale muziek op de achtergrond draait. Dan doen games zoals Alan Wake en Metro, die met eenzelfde budget zitten, dat toch een stuk beter.

Conclusie

Vampyr is zeker een vermakelijke game, vooral als je houdt van mysteries oplossen. De afwisseling met de actie voelt gezond aan en het zorgt ervoor dat je de game blijft spelen. Ook de skill- en upgrade-mogelijkheden passen goed in de game en zijn lekker uitgebreid. Het Social System laat je indirect merken wat de consequenties zijn als je een NPC vermoord, wat heel erg verleidelijk is omdat het je een fikse xp-boost oplevert. Hoewel deze game-mechanic goed werkt is het wel erg jammer dat de personages in de game niet echt interessant zijn. Verder moeten we stellen dat, met de eentonige wereld, de prijs van 60 euro behoorlijk stevig is. Deze kun je prima even laten liggen en later pakken met een goede deal.