Een personage met mystieke krachten dat op zoek is naar kennis van een verdwenen beschaving? Dat klinkt als een een goed recept voor een game. Of het in de praktijk ook zo is, dat lees je in onderstaande review.
Unknown 9: Awakening stond tot voor kort helemaal niet eens op mijn radar. Gevoelsmatig hebben we er ook vrij weinig van gezien qua trailers en marketing. Toch spraken de beelden mij wel aan. Een avonturengame met mystieke krachten? Dat zou heel goed kunnen werken. En dus dook ik vol frisse moed in deze game.
We volgen in deze titel het verhaal van Haroona. Haroona is een Quaestor, iemand die de gave heeft om zich in The Fold te begeven. The Fold is een mysterieuze dimensie die onze eigen dimensie overlapt. Dankzij deze gave kan ze dingen die andere mensen niet kunnen. Ze is op zoek naar kennis. Verborgen kennis over de Foundation, een oude beschaving waarin de mensen de beschikking hadden over buitengewone krachten. Ondanks hun krachten ging The Foundation uiteindelijk toch ten onder dankzij de duistere zijde van de mensheid.
The Foundation lieten een groepje mensen achter om hun kennis te beschermen en naar eigen inzicht te verdelen onder nieuwe beschavingen. Op die manier hebben ze bepalende momenten in de geschiedenis naar hun hand kunnen zetten om zo te proberen te voorkomen dat beschavingen op dezelfde manier onderuit zouden gaan als die van hunzelf. Dit groepje mensen staat bekend als de Unknown 9.
De zoektocht naar deze kennis dwingt Haroona om haar krachten te leren beheersen, want ze is niet de enige die op deze kennis uit is. De Ascendants jagen er namelijk ook op, maar dan voor hun eigen gewin.
Leuke setting
Het begin van de game is leuk gedaan. Je start namelijk met Haroona (gespeeld door Anya Chalotra, bekend van haar rol als Yennefer in de Netflix-serie van The Witcher) wanneer ze stiekem is mee geglipt tijdens een missie van haar mentor Reika. Het duurt niet lang voordat ze wordt betrapt en aangezien er een flinke hoeveelheid Ascendants rondloopt besluit Reika om Haroona dan maar te testen. Zo begint een tutorial missie waarin je kennismaakt met de diverse mogelijkheden van Haroona om gebruik te kunnen maken van The Fold. Zo leer je de standaard dingetjes zoals je verstoppen in het gras en wat simpele combo’s om vijanden mee te lijf te kunnen gaan.
Echt interessant wordt het als je daadwerkelijk je krachten mag gaan gebruiken. Zo kun je door The Fold heen kijken en zo je vijanden door muren en objecten heen zien. Ook kun je ze lokken met een geluid, kun je ze van een afstandje duwen met je krachten en kun je voorwerpen op afstand laten exploderen. Dit kun je zowel als afleiding als val gebruiken en dit zorgt voor toffe mogelijkheden om verder door de levels te kunnen komen.
Later kun je ook nog vijanden naar je toe trekken, leer je krachtige melee aanvallen en combo’s en kun je zelfs complete vijanden overnemen om ze tegen elkaar op te zetten of om ze hun eigen valstrikken en barrières uit te laten zetten.
Schattige kneuterigheid
Qua presentatie vind ik Unknown 9: Awakening nogal hit and miss. Er zijn stukken waarin je met de uitzichten en lichtinval echt hele mooie plaatjes kunt schieten, maar die worden dan weer afgewisseld met locaties die kaal en saai aanvoelen. Zelfs locaties die er aanvankelijk heel mooi uitzien lijken van dichterbij dan weer minder mooi. Het helpt ook niet dat de game bij vlagen nogal last heeft van textures die net wat te laat ingeladen worden.
Qua animaties is het eigenlijk een beetje hetzelfde. Haroona klimt en klautert soepel bij rotsten en wanden omhoog, kan vechten als de beste, maar het besturen voelt dan weer net niet helemaal lekker. Ook omdat ze af en toe tegengehouden wordt door de game omdat er een NPC voor haar aan ergens overheen of doorheen moet.
En dan het geluid. Qua muziek doet de game het prima, daar is weinig op aan te merken. De voice acting is ook best aardig, maar de dialogen die de personages met elkaar hebben zijn dan juist bij vlagen weer heel erg cringe. Alsof het niet past bij de personages die ze uit moeten spreken. Daarnaast is ook niet elk personage even sterk ingesproken en uitgewerkt. Dit alles maakt dat de game op een schattige manier nogal kneuterig aanvoelt bij vlagen.
Toffe gameplay…
De gameplay van Unknown 9: Awakening is een beetje een mengeling van Tomb Raider, Uncharted en Assassin’s Creed. Het is een verhalende, lineaire game waarin je door mooie omgevingen heen rent en klimt, diverse collectibles kunt verzamelen en hordes vijanden moet verslaan.
Die vijanden verslaan kan op diverse manieren. Je kunt ze besluipen en stealthy van hun Shade (hun ziel) ontdoen maar je kunt ook head on het gevecht aangaan en al je krachten op ze loslaten. Het is echt heel gaaf om de omgeving tegen je vijanden te gebruiken door gasflessen te laten exploderen, steigers te laten instorten of domweg vijanden met behulp van The Fold van een afstandje een afgrond in te duwen. Later in de game gebruiken The Ascended ook allerlei machines om je tegen te werken. Denk dan aan alarmsystemen die Quaestors kunnen detecteren, of barrières die je krachten dempen.
Omdat vijanden steeds sterker worden heb je ook meer kracht nodig. Gelukkig kun je door in de wereld om je heen te zoeken Anomalys vinden. Deze geven je skillpoints die je weer kunt gebruiken om Haroona sterker te maken. Je kunt deze punten verdelen in drie categorieën. Stealth, Umbric Abilities en Combat. Zo kun je door in stealth te investeren ook elite vijanden geruisloos uitschakelen of je Peeking skill verbeteren. Combat geeft je sterkere aanvallen en Umbric Abilities geven je meer opties rondom het gebruik van je speciale krachten. Deze skill tree is lekker overzichtelijk en het is dan ook meteen duidelijk wat een bepaalde upgrade doet.
…Maar niet zonder gebreken
Eerder schreef ik al ‘het begin van de game is leuk gedaan’ en dat is niet zonder reden. Hoe langer de game duurt, hoe minder interessant ik de boel begon te vinden. Dat heeft meerdere redenen. Ten eerste de verschuiving van de focus van de game. Waar je in de eerste helft nog redelijk onervaren bent en dus echt moet puzzelen om langs vijanden te komen, daar komt in de tweede helft de focus veel meer op de combat te liggen. In plaats van vijanden naar afgronden te lokken en ze daar in te duwen of trekken of door de omgeving tegen ze op te zetten is het alleen nog maar vechten geblazen. En hoewel dat vechten er best spectaculair uitziet is het bij grotere groepen vijanden ook bijzonder frustrerend.
Vijanden zijn namelijk meedogenloos en hakken en schieten genadeloos op je in. Hoeft op zich geen probleem te zijn, maar dan moet alles verder wel lekker meewerken. Zo gebeurde het regelmatig dat ik een combo niet af kon maken omdat een vijand letterlijk in een rotsblok geduwd werd. In plaats van een finisher kon ik dus weer opnieuw beginnen. Daarnaast moet je behoorlijk op je connectie met The Fold leunen, maar dat kan dus niet oneindig. Bepaalde combo’s vragen nogal wat van je Am (zeg maar je stamina). Healen doet dat echter ook en dus zit je soms als vrij snel zonder wat je bijzonder kwetsbaar maakt. Tel daar nog bij op dat de controls ook niet altijd even lekker meewerken en het feest der frustratie is compleet. Hoezo zitten lichte en zware aanvallen onder dezelfde knop? En duwen en trekken ook? Nu moet ik dus ook nog gaan timen hoe lang ik een knop vasthoud en als ik hem net niet lekker genoeg loslaat (omdat ik dus meerdere inputs moet geven) dan klopt het dus niet en doet Haroona iets anders dan ik gepland had. En dan is er ook nog de camera. Je kunt vijanden wel locken, maar een garantie dat die vijand daadwerkelijk aangevallen wordt is het niet. En dus spuwde ik zeker in de latere delen van de game vrij regelmatig nogal onaardige woorden richting de tv.
Conclusie
Aanvankelijk was Unknown 9: Awakening een zeer aangename verrassing. Helaas weet het dat niveau niet de hele game vast te houden. Waar je in het begin nog lekker stealthy kunt puzzelen met je krachten en de manier waarop je vijanden kunt uitschakelen of omzeilen, moet je later volop de strijd aangaan. Inclusief de onlogische en frustrerende controls. Het is ook op dit punt dat die schattige kneuterigheid eigenlijk wat irritant begint te worden en je je ook makkelijker aan andere imperfecties begint te storen.
Desondanks heb ik me wel voor het grootste deel gewoon prima vermaakt met deze game. De setting en het spelen met je krachten maken wat dat betreft een hoop goed. Geen topper, maar wel leuk om gespeeld te hebben.
