Marvel heeft een enorm scala aan superhelden met diverse vette powers. Capcom heeft een aantal briljante franchises uitgebracht en heeft met Street Fighter bewezen een goede fighter af te kunnen leveren. Marvel VS Capcom brengt beiden samen. Succes gegarandeerd, toch?
Als kleine Renco kwam ik vaak bij mijn oom. Die had een Super Nintendo met Street Fighter II en die game heb ik helemaal kapot gespeeld. Avonden dat we om een uurtje of half acht begonnen, en ophielden om twee uur waren geen uitzondering. Wat een fijne game was dat. We zijn nu mooi wat jaartjes verder en ondanks dat ik nu een iets minder groot fan ben van Street Fighter, kan ik een goede vechtgame op zijn tijd nog wel waarderen. Zeker als dat een cross-over is met personages uit mijn favoriete games, zoals bijvoorbeeld Resident Evil en Devil May Cry en personages uit het Marvel universum.
Angsthazen
Ultimate Marvel VS Capcom 3 is een tag team style vechter. Je kiest drie vechters en daarmee probeer je de drie vechters van het andere team wat extra deuken in hun bakkes te slaan. Als iemand uit je team neer dreigt te gaan, dan kun je met één druk op de knop switchen naar een teamgenoot.
Elk personage heeft zijn eigen moves en ultimates en die kun je ook combineren met een vernietigende team combo. Dit ziet er super flashy uit en zou zeer bevredigend moeten zijn. Helaas is dat het niet. De controls en reacties van je personages zijn namelijk anders dan je zou verwachten. Dat is politiek correct voor: ik vond het kut!
Laten we beginnen bij het bewegen van je personage. Ik koos Thor om mee te vechten. Grote hamer, kan met bliksem gooien, dus vet. De verwachtingen die ik had was dat wanneer ik omhoog en naar voren druk, Thor naar voren springt in de richting van zijn tegenstander. Van hieruit kan ik dan een rotschop uitdelen. De werkelijkheid is dat hij een klein hupje maakt en ongeveer drie centimeter verder staat dan waar hij begon. What the fuck? Dan doen we het ouderwets, ik loop wel die kant op. Ik druk naar voren en zie Thor als een bejaarde naar voren waggelen. Als een angsthaas die helemaal geen zin heeft om te vechten. Dit gevoel wordt versterkt wanneer ik een mep uit wil delen en zie hoe tergend langzaam hij zijn grote hamer naar voren duwt. Alsof ook hij niet waardig is om Mjölnir te dragen. En dit had ik met alle personages die ik uitprobeerde.
Button bashen
Er zijn wel hele dikke combo’s te maken. Helaas wordt er nergens uitgelegd hoe je dit moet doen. Geen tutorial of trainingmode waarin je dingen uitgelegd worden. Je kunt wel trainen, maar dit is meer een klooi-maar-wat-aan mode waarbij je een tegenstander hebt die niks terug doet.
Je kunt de controllermode ook op simpel zetten. Dan volstaat domweg button bashen om er flitsende combo’s uit te rammen. Het ziet er tof uit, is een tijdje ook best wel vermakelijk, maar je hebt geen moment het idee dat je een grootse prestatie aan het leveren bent.
Feest van herkenning
Bij Street Fighter hebben we het al een aantal keer gezien, namelijk dat de titel meerdere keren uitgebracht wordt, maar telkens met een beetje meer content. Zo ook met Ultimate Marvel VS Capcom 3. Dit is de upgrade van Marvel VS Capcom 3: Fate of Two Worlds en bevat alle DLC. Lekker zo’n uitgebreide versie toch?
Het aanbod aan personages is prima. Je kunt kiezen uit 50 personages uit het Marvel en Capcom universum. Denk aan Chris Redfield en Albert Wesker uit Resident Evil, Dante en Vergil uit Devil May Cry, Frank West uit Dead Rising of Ryu uit Street Fighter die Capcom vertegenwoordigen. Voor Marvel zijn dat uiteraard de bekende helden zoals Thor, Captain America, Hulk en Spider-Man.
Ook het aantal stages waar je kunt vechten is met 18 respectabel en voor zowel Capcom als Marvel fans is het een feest van herkenning. Ik heb gevochten bij de Daily Bugle en op de Avengers Helicarrier, maar ook in een verwoest Tricell laboratorium, inclusief ontsnapte Lickers.
Beetje karig
Het aantal gamemodes valt dan wel weer ongelooflijk tegen. Je hebt Arcade, waarin je door verschillende stages heen moet knokken om uiteindelijk een eindbaas te verslaan. Er is dan nog Versus, Mission en Training.
Mission klinkt heel tof, maar is niks meer dan: gebruik een combo, of voer een assist uit. Versus doet wat je veracht en laat je tegen andere spelers knokken. Helaas kon ik online geen matches vinden, dus die mode heb ik niet kunnen spelen.
Tot slot is er nog Heroes & Heralds. Hierin probeer je als de Heroes de aarde te verdedigen, of als de Heralds om hem over te nemen. Dit doe je door een aantal stages meerdere malen te spelen en je tegenstanders te verslaan. Hiermee verdien je kaarten die je weer in je deck kunt planten voor power-ups zoals meer health, meer defense etc. Deze decks kun je in geen enkele andere mode gebruiken en ik vond Heroes & Heralds niet boeiend genoeg om naar terug te keren.
Al met al, vier echte modes om te spelen. Voor een ultieme uitvoering wel erg karig.
Presentatie
De presentatie is wel ok. De menu’s hebben een stripboekstijl en ook de personages lijken zo uit een stripboek te zijn gestapt. Ze zijn herkenbaar maar iets meer detail had geen kwaad gekund. Ik realiseer me dat dit een opgepoetste versie is van een game uit 2011 maar er had best iets meer aandacht aan gewijd kunnen worden.
Het geluid had ook meer bij kunnen dragen. Zo mis ik bijvoorbeeld de power wanneer ik een rake klap uitdeel, zijn de stemmen best wel slap en ook de muziek zelf was bij vlagen vervelend.
Conclusie
Ultimate Marvel VS Capcom 3 doet echt niet alles fout maar het is niet wat ik er van verwacht had. De game is karig qua aanbod aan gamemodes, het vechten is lomp en ik kon er dan ook geen moment lekker inkomen. Ik wilde van de game houden maar het lukte me niet. Er zijn voldoende fans van de serie en die zullen me wel vervloeken maar de kans dat ik deze game nog weer eens opstart is erg klein. Jammer.
