Tiny Tina’s Wonderlands belooft een fantasy looter-shooter te worden waar menig uurtjes in doorgebracht kunnen worden. In deze review lees je of het de moeite van jouw tijd waard is.
Je hebt hier alles over Tiny Tina’s Wonderlands kunnen lezen. Deze spin-off van Borderlands 2 (de Dragon Keep DLC) is op 25 maart 2022 op de Xbox verschenen en sindsdien heb ik er een kleine 40 uur ingestoken. Met veel plezier, een brede glimlach afgewisseld met enige frustratie en hier en daar een kritische kanttekening. Hierover later uiteraard meer. Laat ik eerst kort toelichten wat voor soort game het is en antwoord geven op de vraag of je als ‘nieuwkomer’ met deze game aan de slag kunt.
Hoewel we Tiny Tina als character uit Borderlands 2 kennen is Tiny Tina’s Wonderlands een volledig op zichzelf staande game. Je hoeft de Borderlands franchise niet gespeeld te hebben om het verhaal in Tiny Tina te snappen. Hoewel er in meerdere opzichten wel vergelijkingen met de Borderlands-trilogie te maken zijn, is ook de gameplay opzichzelfstaand. Kortom, je hebt niets fundamenteels gemist en je kunt als nieuwkomer gewoon instappen. De instapdrempel is laag en de game leidt je door alle belangrijke gameplay principes heen.
De Fantasy in deze Fantasy Looter-Shooter
In de basis is Tiny Tina’s Wonderlands een looter-shooter, met één belangrijk verschil in vergelijking tot Borderlands en dat is het fantasy aspect dat de game brengt. De fantasy sfeer wordt direct al bij het opstarten van de game duidelijk. Je kunt verschillende classes kiezen, je character in alle vormen en maten customizen en tevens van een set aan skills voorzien (meer info over de classes kun je hier lezen). Spells zijn beschikbaar en vrij te spelen, skill points kunnen in onder andere intelligence en wisdom gestopt worden. De toon is direct al meer fantasy en dat spreekt mij in ieder geval wel aan.
Ook qua setting en verhaalvertelling zit de fantasy sfeer er goed in. Zo is er vergelijkbaar met Dungeons and Dragons een Overworld, met een dito table top view. Uiteraard wordt hier een eigen smoel aan gegeven: Bunkers and Badasses, baby!
Ook is de fantasy stijl mooi in de wereld verwerkt. Sterker nog, op dit vlak weet de game te excelleren. Als speler kom je langs prachtig gedetailleerde kastelen, schitterende bosgebieden met de meest vreemde wezens en hoge bergtoppen met indrukwekkende vergezichten. De cell-shaded artstyle kenmerkt Tiny Tina’s Wonderlands en dat is een stijl die niet iedereen kan waarderen. Persoonlijk vind ik de werelden allemaal uniek en coherent aanvoelen. De stijl, het thema en de diversiteit in gekozen kleurenpalet passen prima bij deze cell-shaded stijl.
Ook is veel aandacht naar het vormgeven van de vijanden uitgegaan. Ridders, draken, giftige paddenstoelen en skellies weten de door Tiny Tina ‘on-the-go’ gecreëerde fantasy wereld van de nodige diversiteit en creatieve rijkdom te voorzien. Onderstaande beelden geven hiervan een mooie indruk:
Met de werelden en characters zit het dus wel snor. Het verhaal daarentegen is over de gehele linie matig. Het mist diepgang en achtergrond over de verschillende werelden en haar bewoners. De sterke cast voice-actors weet dit wel enigszins te compenseren. De dialogen zijn bij vlagen hilarisch en de voice-acting zelf past uitstekend bij het thema van de game. Met name Ashly Burch (Tiny Tina) zit enorm goed in haar rol en brengt veel energie door je speakers. Uiteindelijk is de verhaallijn zelf flinterdun, met als enige en voornaamste doel het verslaan van de Dragon Lord. Hier en daar zijn er wel wat interessante side quest te volgen, maar zelden geeft het enige verdieping aan de lore.
De Overworld is wat mij betreft hit and miss. Hit in de zin dat het symbolisch gezien wel mooi bij deze game past. De Overworld leidt je naar verschillende unieke werelden en zorgt voor een soort van overview over wat er allemaal gaande is. Ook geeft het je (enigszins) vrijheid om de game via een meer open-wereld structuur te benaderen. Er zit wel een logische volgorde in het doorlopen van de verschillende werelden, maar de Overworld geeft ook wat mogelijkheden om je eigen route deels te bepalen en reeds bezochte werelden opnieuw op te zoeken.
Het nadeel van de Overworld is dat het jouw tempo uit de game kan halen. Door random encounters zul je je soms gedwongen voelen om de zoveelste dungeon te clearen, bij een game die qua gameplay toch al snel wat repetitief aan kan voelen. Daarnaast zul je ook dungeons moeten passeren om in de Overworld verder te komen. Hier had ik graag wat meer escape mogelijkheden gezien.
De Loot en Shoot in deze Fantasy Looter-Shooter
Tiny Tina’s Wonderlands is een Looter-Shooter pur sang. Om de haverklap dropt er loot en weet je de nodige loot chests te vinden. Al snel zul je de behoefte voelen om je backpack te upgraden, zodat je meer slots tot je beschikking hebt om loot te verzamelen. De loot komt in alle soorten en maten en ieder item heeft duidelijke voor- en nadelen.
Met inmiddels meer dan 40 uur in de game heb ik nog steeds het gevoel progressie te maken. Zowel voor wat betreft mijn character als ook de items die ik in de game vind. Natuurlijk zijn er momenten genoeg dat er loot dropt die niet interessant is. En zeker wanneer je in de game vordert en eenmaal voor een specifieke build gekozen hebt. Toch voelt ieder half uurtje spelen vooralsnog belonend aan en dat lijkt me toch wel een belangrijk aspect van een looter-shooter.
Tiny Tina’s Wonderlands weet dus genoeg loot te droppen, maar hoe zit het precies met de kwaliteit van deze loot? Allereerst is er een grote diversiteit aan wapens en items te vinden. Guns, zwaarden, spells en allerlei items met een heel scala aan specifieke eigenschappen voor specifieke classes en voor specifieke builds. Eerder noemde ik dat Tiny Tina’s Wonderlands een lage instap kent en dat zien we hier ook terug. Tegelijkertijd is er voor de veteranen onder ons genoeg om te verkennen. Zo kun je in wapen builds zelf de verdieping zoeken die je wilt en flink experimenteren met items die bepaalde wapens extra krachten geven. Het had overigens wel allemaal iets toegankelijker weergegeven kunnen worden. Zo is het onder andere niet mogelijk om even snel wapens met elkaar te vergelijken. Ook had ik het fijn gevonden om een plek in de hub te hebben, waar je direct even kunt checken wat de veranderingen in je build precies betekenen qua damage of black magic die je doet. Een soort van oefenpop (denk aan Minecraft Dungeons) zullen we maar zeggen.
Gelukkig weten de verschillende wapens goed te leveren. Ieder wapen heeft unieke eigenschappen, oogt uniek en voel/klinkt uniek. Er is overduidelijk veel tijd gestoken in het vinden van een goede balans in het brede arsenaal dat je tot jouw beschikking hebt. Het voelt heerlijk om draken met ijskristallen uit de lucht te knallen en rancuneuze paddenstoelen met giftige stralen een koekje van eigen deeg te geven. Daarnaast is het mooi dat de game je aanmoedigt om niet voortdurend met hetzelfde setje te spelen, doordat er wezens zijn die bijvoorbeeld meer resistent zijn voor ijs of vuur en jij dus ‘gedwongen’ wordt van wapen en speelstijl te wisselen.
Hoewel de verschillende wapens en items lekker spelen, heb ik regelmatig het gevoel gehad een ‘gewone’ gun vast te hebben. Dat is natuurlijk in de meeste shooters prima, maar in Tiny Tina’s Wonderlands hadden ze wat mij betreft het fantasy aspect van de game nog veel meer mogen vergroten. Tuurlijk is het tof om groene stralen uit je shotgun te zien komen, maar het blijft gevoelsmatig een shotgun. De spells en toverspreuken maken dit deels goed, maar ik had het niet erg gevonden als ze dit over een compleet andere boeg gegooid hadden. Geef mij een toverstok, een speciale boog of andere magische voorwerpen, waardoor de fantasy sfeer nog wat meer tot zijn recht zou zijn gekomen.
De Endgame biedt vooralsnog weinig variatie
Na een uurtje of 20 á 25 heb je de main game wel uitgespeeld. Je zou dan nog minimaal 10 uur kwijt kunnen om de game te completen door collectibles te verzamelen. Tiny Tina’s Wonderlands biedt echter voor de fanatiekelingen onder ons ook een endgame, zoals een zichzelf respecterend looter-shooter dat betaamt.
Met de Chaos Chamber kun je al direct na het uitspelen van de game aan de slag. Op de Season Pass zul je nog tot 21 april 2022 moeten wachten. Wat mag je van de Chaos Chamber verwachten?
De Chaos Chamber komt in een drietal varianten; normal, extended en trial runs. In de basis is het echter allemaal hetzelfde. In de Chaos Chamber doorloop je een reeks pittige dungeons en deze sluit je met een boss fight af. De Chaos Chamber brengt een eigen progressie systeem, instelbare moeilijkheidsgraad (easy, medium, hard) en een beloningssysteem dat zeer uitgebreid is.
Het tempo in de Chaos Chamber ligt hoog en iedere dungeon bestaat uit een flink aantal waves aan gevarieerde vijanden. Ook zijn er side objectives te voltooien, waardoor wat extra variatie wordt toegevoegd. Daarnaast kun je iedere dungeon de moeilijkheidsgraad opschroeven, waardoor de kans op legendary loot groter wordt.
Inmiddels heb ik een uur of 10 in de Chaos Chambers doorgebracht. De variatie valt me enigszins tegen, maar het is lekker om even tussendoor te doen. Daarnaast is mijn level 40 character erg blij met deze dungeons, want vooralsnog is iedere run belonend geweest. Ik wist altijd wel een aantal items te vinden die weer net even iets beter waren dan de items die ik al had.
Of de Endgame ook aantrekkelijk blijft, kan ik op dit moment nog niet goed inschatten. In de huidige vorm biedt het mijns inziens te weinig variatie. Het is vooral meer van het hetzelfde en dat is dungeons clearen. Ik vermoed dat wanneer een level cap bereikt is en de loot niet meer substantieel iets aan je backpack weet toe te voegen dat het dan ook snel klaar is. Daarentegen is het wel een leuke toevoeging dat de Chaos Chambers een overzicht van je behaalde prestaties geven. In onze Discord liet ik al weten dat ik weer een Hades-esk pissing contest aan voel komen: wie weet het snelst en effectiefs de Chaos Chamber te overmeesteren? Wellicht dat dit competitie-element voor wat extra toewijding weet te zorgen in de overbrugging naar de Season Pass. In bovenstaande screen kun je alvast zien wat je te doen staat!
Conclusie
Gearbox heeft het spraakmakende character Tiny Tina een eigen smoel gegeven en is daar met verve in geslaagd. In de Wonderlands van Tiny Tina tref je bijzonder mooi vormgegeven werelden, unieke en uitdagende vijanden en loopt de snelle shooter-actie als een zonnetje. De game biedt tientallen uren aan verhalende en uitdagende endgame content, waarbij de variatie in gameplay vooral komt van de classes waaruit je kunt kiezen. In de basis ligt er een mooie looter-shooter, waarbij het fantasy aspect in toekomstige DLC’s wat mij betreft nog veel verder uitvergroot mag worden.
