Afgelopen weken ben ik met Thymesia aan de slag gegaan. Een Soulsborne actie-RPG die qua looks en feels een ode aan Bloodborne lijkt te brengen. Benieuwd hoeveel controllers in het reviewproces gesneuveld zijn?
Eerder dit jaar kwam Elden Ring uit en deze game van FromSoftware was mijn eerste echte kennismaking met het Soulsborne genre. Een genre dat ik voorheen links liet liggen, want 1) ik houd meestal niet zo van die duistere werelden, 2) gamen doe ik voornamelijk wanneer ik druk in mijn hoofd ben en dus even wil ontspannen en 3) ik ben gewoon niet zo een goede gamer. Toch klikte het met Elden Ring. Met name de vrijheid om de game te spelen zoals je zelf wilt resoneerde uitstekend. Ik wil niet zeggen dat ik na Elden Ring verliefd ben geworden op het Soulsborne genre, maar ik volg nu wel met veel interesse de aanloop naar releases als Steelrising, Wo Long: Fallen Dynasty, Atlas Fallen en natuurlijk Thymesia. Over deze laatst genoemde game gaat deze review.
Waar gaat Thymesia over?
Thymesia speelt zich in het fictieve Hermes af. Als speler kruip je in de huid van Corvus en leer je dat het lot van Hermes in jouw handen ligt. Wat is er aan de hand? In Hermes werd de wetenschap van Alchemie gezien als het antwoord op alle problemen van het koninkrijk. Alchemie werd overal in het land toegepast en burgers gebruikten het thuis om naar hartenlust zichzelf van alledaagse kwaaltjes te genezen. De populariteit voor Alchemie heeft de prijs doen opdrijven, met als gevolg dat men heeft geprobeerd om zonder Alchemie te leven. Een catastrofale inschattingsfout, want binnen enkele dagen was het koninkrijk Hermes in chaos gedompeld.
In Hermes is een plaag uitgebroken en er moet een middel gevonden worden om deze te bestrijden. Hier komt jouw character Corvus om de hoek kijken. Corvus heeft allemaal herinneringen/aantekeningen en deze zijn in de wereld te vinden. Als speler ga je op zoek naar deze herinneringen, die in een viertal gebieden verborgen liggen. Saillant detail voor onze SoT-achterban: het eerste gebied heet Sea of Trees en zit vol met barrels.
Het verhaal wordt veelal aan de hand van gevonden documenten verteld. Over het algemeen vond ik het verhaal moeilijk te volgen. Dat komt in de eerste plaats doordat je verschillende typen documenten vindt. Zo zijn er documenten die iets zeggen over mensen die er gewoond hebben, documenten over het deel van de wereld waar je bent of bijvoorbeeld documenten over de plaag zelf. Er zit geen logische volgorde in de informatie die tot je komt en daardoor voelt de verhaalvertelling al snel gefragmenteerd. Daarnaast liggen de documenten veelal op plekken waar veel vijanden rond lopen. Je zult dus niet echt de tijd nemen om het verhaal rustig te lezen, want er moeten geïnfecteerden gemept worden.
Het in kleine stukjes aanbieden van verhalende informatie kan opzich wel werken, mits er punten ontstaan waarop de verhalende informatie op een logische manier samen komt. Dat is in Thymesia wel geprobeerd, maar komt mijns inziens niet goed uit de verf. In een soort hub waar je telkens terugkeert, kun je gesprekjes voeren met een NPC. Deze NPC kan wat meer informatie geven over enkele sleuteldocumenten die je vindt. Het was echter voor mij zelden verhelderend. Jammer, want op het eind van Thymesia kun je jouw eigen einde kiezen, maar dit had voor mij uiteindelijk weinig betekenis omdat ik op het verhaal al afgehaakt was.
Voor de verhaalvertelling hoef je Thymesia dus wat mij betreft niet te spelen. Geldt dat ook voor de gameplay?
Frustratie en euforie
Thymesia is door OverBorder Studio ontwikkeld. Een kleine groep van zeven ontwikkelaars die in Taiwan gevestigd zijn. Thymesia is hun eerste project, een ode aan het Soulsborne genre en dat zie je duidelijk in de gameplay terug. De overeenkomsten zijn niet op twee handen te tellen.
In Thymesia heb je meerdere wapen- en combatmogelijkheden tot je beschikking. Fast attack, dodgen, deflecten. Alle standaard combat mogelijkheden zitten er wel in verwerkt. Ook de typische upgrade mogelijkheden zijn in Thymesia verwerkt. Door progressie te boeken verzamel je zogenaamde Memory Shards en deze kun je inleveren voor een grotere health bar, meer power of extra plaque punten. Het redeemen van de Memory Shards kan alleen op vaste punten (bij Beacons) en het is zaak om de tussentijd niet dood te gaan. Ga je dood dan heb je één kans om de verloren Memory Shards terug te claimen. Vergelijk het met de Runes uit Elden Ring.
De Memory Shards bieden de mogelijkheid om specifieke upgrades uit te voeren. Je kunt jouw character levelen en Talent Points inzetten. Het vinden van de optimale balans die tevens bij jouw speelstijl past komt in Thymesia goed uit de verf. Ook is er een plaque systeem.
Thymesia brengt met het plague systeem een eigen smoel. Zo vindt je in de vier verschillende werelden zogenaamde Weapon Shards. Met deze Weapon Shards kun je Plaque Weapons unlocken. Deze hebben veelal unieke aanvallen en zorgen daarmee voor een gevarieerd combatsysteem. Zo kun je bijvoorbeeld een boog vrijspelen, waardoor je op tragere vijanden meer afstand kunt creëren en met de boog in het voordeel bent (ik kijk naar jou Varg). Zaligmakend is het overigens niet. Met de meeste plaque wapens weet je een flink aantal wonden te creëren. Deze gaan echter na een aantal seconden ook weer helen. Je zult met je claw de veroorzaakte schade alsnog moeten verzilveren. Close combat is dus altijd een noodzakelijk onderdeel van het gevecht en brengt een groot risico bij deze onvergeeflijke game. De uitdaging in de boss fights zit dan ook, naast het kiezen van de juiste build, in het doorgronden van de patronen. Hierin is de game onvergeeflijk hard en is vallen en opstaan het motto.
Naarmate je verder komt in Thymesia, wordt de game toegankelijker. Je krijgt gaandeweg namelijk meer mogelijkheden om subquests te gaan doen, waardoor je meer memory shards kunt verzamelen en dus je character kunt upgraden, voordat je naar de volgende boss battle gaat. Ook wordt je arsenaal aan wapens steeds uitgebreider en zul je voor ieder type vijand uiteindelijk een geschikt wapen hebben. Om echter op dit punt te komen, zul je door de nodige frustratie heengaan. En de frustratie was enorm, met name in de eerste 5 uur van de game.
Die frustratie had met een aantal zaken te maken. In de eerste plaats is het viewpoint (de camerapositie die met jouw character mee draait), zeer matig geïmplementeerd. Het is veelal te traag voor de fast-pace combat die Thymesia weet te bieden. Daarnaast kan de camera aan de randen van een arena, pleintjes of steegjes, niet goed meedraaien, waardoor je al snel hopeloos het overzicht op de battle kunt verliezen. Er ontstaat dan een soort blinde vlek die je enkel kunt oplossen door exact de andere kant op te bewegen, waardoor je de vijand tijdelijk niet meer ziet. Je kunt er echter voor kiezen een enemy te locken, maar deze functie vond ik voor de meeste combats niet fijn, omdat het als een soort magneet naar je tegenstander lijkt te werken. Dat zou opzich geen probleem zijn, als het dodgen en deflecten soepel zou werken.
Naast de frustraties met de camerapositie, ben ik echter ook over het dodgen en deflecten niet te spreken. Het is mij na 20 uur spelen niet gelukt deze mechanics onder de knie te krijgen en ik weet niet goed of het aan mijn skills ligt. Er zijn mijns inziens geen duidelijk cues, waardoor dodgen en deflecten voor mij een hit or miss loterij wordt. In Thymesia is er echter weinig marge. Twee hits pakken is vaak einde oefening.
Tot slot heeft mijn frustratie bij de eerste boss een hoogtepunt bereikt: een camera die niet lekker mee draait, mechanics waar ik maar niet aan kon wennen (dodgen en deflecten) en dan een hopeloos overpowered boss. Na drie uur proberen had ik de handdoek in de ring gegooid en was ik begonnen met het schrijven van deze review. Ik kon het echter niet over mijn hart verkrijgen om een review te schrijven van een game die ik niet uitgespeeld heb en dus had ik de digitale pen weer neergelegd. Vervolgens ben ik het eerste level een paar keer opnieuw gaan spelen, verschrikkelijk repititief, om zodoende mijn character te upgraden, waarna het uiteindelijk gelukt is om de boss te verslaan. Er was geen enkele mini boss, level boss noch end boss in Thymesia waar ik zo veel moeite mee gehad heb. Daarentegen was de euforie op geen enkel moment zo groot als na het verslaan van de eerste boss. De scheidingslijn tussen een game haten en er liefde voor voelen, was zelden zo dun.
Na het verslaan van de eerste boss ontvouwde Thymesia zich voor mij. Van een 5/10 review naar een 8/10 en een dikke aanbeveling voor de liefhebbers van het genre. Er ontstond meer vrijheid om de werelden te verkennen. Nieuwe speelstijlen te proberen. Mijn Talent Points op verschillende manieren in te delen en te kijken wat het beste bij mijn speelstijl past. De frustraties van de eerste vijf uur verdwenen. De beperkingen in mechanics gingen wennen en mijn speelstijl kon ik er effectief op aanpassen.
Thymesia blijft een moeilijke game, maar bij iedere boss na de eerste boss heb ik het gevoel gehad deze te kunnen verslaan. Het is vaak wel zoeken naar de beste strategie. En dit is een dik compliment voor de ontwikkelaars, want als speler kom je een heel scala aan bosses tegen met unieke eigenschappen. Er is overduidelijk veel aandacht, tijd en liefde in het ontwikkelproces van de boss fights gestoken! De bosses zien er indrukwekkend uit, het sound-design is ontzettend sfeerversterkend en de patronen die de bosses laten zien meedogenloos. De game loopt verder vloeiend en ‘het decor’ weet de sfeer goed neer te zetten, met dank ook aan de vele sfeervolle en lugubere details in de afwerking. Thymesia is geen feilloze ervaring, maar wel een toffe game die door een klein indie-team is ontwikkeld. Een uitstekende prijs (30 euro) voor het aantal uren content (+ 15 uur) en de kwaliteit hiervan. De completionist kan makkelijk tussen de 20-25 uur in de game kwijt.
Conclusie
Thymesia is een actie-RPG Soulsborne game waar onwetendheid, een impulsieve speelstijl en ongeduld bij de speler keihard afgestraft worden. De eerste boss fight voelt ongebalanceerd hard en ingewikkeld aan en zal menig speler ontmoedigen om verder te spelen. Blijf je als speler echter aangehaakt dan zal gaandeweg de voldoening groot zijn. Thymesia biedt met het plaque systeem een unieke combat ervaring die soepel aanvoelt en waarbij de speler een groot scala aan combat mogelijkheden krijgt, gekenmerkt door een grote diversiteit. Voor het verhaal hoef je Thymesia niet te spelen, maar het heerlijk puzzelen aan de voor jou perfecte build om bosses mee te verslaan compenseert hier ruimschoots voor.
