Review: The Surge 2 – de strijd om Jericho in Exo-Rig

Met de uitdagende action-rpg The Surge wist Deck13 niet het onderste uit de kan te halen. Het is nou echt een game die een vervolg kan gebruiken. Heeft de Duitse ontwikkelaar de juiste antwoorden gevonden? 

In The Surge zien we een wereld die op de rand staat van totale ecologische ineenstorting. De mensheid worstelt en heeft haar hoop gevestigd op nanotechniek. Raketten vol nanobots worden door het bedrijf CREO de atmosfeer ingeschoten in de hoop dat te herstellen wat er te herstellen valt. Daarbij heeft het bedrijf op z’n zachtst gezegd de nodige risico’s genomen. In deel twee worden de gevolgen van de bedreiging snel duidelijk. De sci-fi stad Jericho is onder quarantaine gesteld omdat de mensheid door de nanobots tot gekte is gedreven. Kun jij ook maar iets beginnen?

Je ontwaakt in de ziekenafdeling van een gevangenis in Jericho. Net als de stad zelf is die er niet best aan toe. Wie je bent en wat jou drijft is niet duidelijk, al geeft de game je letterlijk een keuze uit verschillende achtergrondverhalen bij jouw custom personage. Wat wel zeker is, is dat je enkele weken geleden een mysterieuze vliegtuigcrash hebt overleeft. Precies zo’n setting waarmee je blanco aan het avontuur kunt beginnen. Dat treft want in dit karaktergedreven avontuur kun je, in tegenstelling tot het eerste deel, het karakter geheel naar wens vormgeven. 

Exo-Rig

Met je gepersonaliseerde man of vrouw kom je al binnen een minuut in aanraking met de eerste vijanden. Met twee defibrillators die je op de ziekenafdeling hebt gevonden ga je ze te lijf. En dat voelt lekker! Het is vloeiend en snel maar ook diep en uitdagend. Bovendien is het dankzij de brute finishing sequences, waarbij je gericht ledematen kunt verwijderen, ook behoorlijk gewelddadig. En ontleden zul je. Het is dé mechanic waarmee de game zich onderscheidt van de rest. Door als een koppensneller gericht je vijanden een kilo of vijf lichter te maken (wat weegt een hoofd?) maak je kans op veel moois.

Zo ontvang je schematics voor het uitrustingsstuk dat de betreffende vijand op zijn hoofd droeg of materialen om de uitrustingsstukken mee te kunnen maken. Dit is bepaald geen hinderlijk proces. De vijanden kennen geen limiet aan het aantal keer dat ze respawnen en hun niveau dat duidelijk in beeld verschijnt komt overeen met het niveau van de materialen die ze droppen. Bovendien kun je componenten van een hoger niveau eenvoudig omzetten in componenten van een lager niveau. Kinderspel (let op 18+).

Je uitrusting wordt in de wereld van The Surge een Exo-Rig genoemd. The Surge 2 laat je naar hartenlust mixen en matchen om tot een rig te komen waar jij je fijn bij voelt. Als je de stukken hebt verzameld met eigenschappen die wel bij jouw speelstijl passen, dan is het zaak om je build te finetunen. Door te levelen verdien je punten die je kunt distribueren in drie categorieën. Hierbij hoef je totaal niet bang te zijn voor keuzestress zoals dat in andere rpg’s vaak wel het geval is. Hoe lastig is het immers om aan het begin van een tientallen uren durend avontuur hierover te beslissen? The Surge laat je voor een schijntje jouw zuurverdiende punten opnieuw verdelen. In die zin heb ik de game ervaren als een verademing. Ook wat betreft je uitrusting, wapens en zogenaamde implantaten kun je on the fly aanpassingen doen.

Helpende hand

Middels implantaten, chips met eigenschappen waarmee je jouw build verder kunt specialiseren, doet de studio de speler een handreiking. Het beste voorbeeld hiervan is de volgende. Je kunt in The Surge aanvallen blokkeren, dan ‘eet’ de vijand jouw stamina en als dat op raakt, je healthbar. Je bent kansrijker als je ook aanvallen leert pareren. Daarmee creëer je voor jezelf namelijk een opening. Dat is helemaal niet zo makkelijk en nog riskant ook, mis je hem dan geef je jezelf namelijk bloot. Ten eerste moet je raden uit welke richting je een klap gaat krijgen en daarnaast moet de timing ook nog juist zijn. Met een van de implantaten wordt de richting waarin je wordt aangevallen visueel gemaakt. Dan is het enkel nog een kwestie van timen. 

Wat mij betreft een hele toffe manier om zo’n systeem onder de knie te krijgen, maar ook om het onderscheid te maken tussen de meer ervaren en beginnende spelers. De veteraan heeft plek over voor een andere chip. Door de keuzevrijheid die je in The Surge 2 geniet en implantaten zoals die uit het voorbeeld, denk ik dat de game toegankelijker is dan zijn voorganger. Dat maakt de game niet bepaald makkelijk. Bij de tweede serieuze baas ben ik uit frustratie weggelopen. Nu bleek ik over het hoofd gezien dat ik mijn uitrusting en wapen met de drops die ik had verdiend al twee niveaus sterker kon maken en dus neem ik de woorden die ik naar mijn tv heb geslingerd terug. Mijn god, had ik dat geweten. Poging na poging en ik mij maar stukbijten. Hierbij wil ik dan ook graag het belang van het upgraden en aanpassen van je uitrustingsstukken aanstippen. 

De combat

Waarin de game zich voor mij verschilt ten opzichte van de games van FromSoftware is de hoeveelheid zaken waar je tijdens een gevecht rekening mee hebt te houden. Zeker de eerste vier uur heb ik moeten wennen aan het uitermate actieve vechtsysteem. Allereerst zijn er drie parameters om in de gaten te houden, je levensbalk, je stamina en je energiebalk, ook wel batterij genoemd.

De eerste spreekt voor zich, de tweede heb je nodig om aanvallen te plaatsen en te ontwijken en de laatste heb je nodig om speciale vaardigheden te activeren zoals jezelf healen. Je laad je batterij op door aanvallen te plaatsen. Diezelfde energie heb je ook weer nodig om je vijand te ontdoen van een lichaamsdeel met een finisher wat je mooie loot kan opleveren. Een fijn stukje risk/reward. Nog drukker ben je met het selecteren van verschillende lichaamsdelen van je tegenstander. De dans is pas compleet met het timen van jouw aanvallende en verdedigende manoeuvres. En als toegift beschik je ook nog eens over een drone die aanvallen op afstand kan plaatsen.

Hoewel de drone een erg handige en veelzijdige compaan is, heb ik hem minder gebruikt dan ik had gehoopt. De drone gebruikt ammo voor de meeste aanvallen, dit is verkrijgbaar in shops en is zo nu en dan ook te looten. Helaas zat ik meestal zonder en duurde het mij te lang voor ik de eerste de beste winkel zou zijn om meer ammo in te slaan. Puntje van aandacht.

Jericho

Nou ben ik geen sci-fi kenner, toch heb ik het gevoel dat ik de nodige stereotypen tegen het lijf ben gelopen bij mijn avonturen in Jericho. Hoewel ze een bepaalde charme hebben, zijn de meeste karakters bovendien vrij vlak. De vibe van de stad zelf voel ik wel, versterkt door de goede geluidseffecten en audiotapes die je her en der vindt. Het is zondermeer een meer gevarieerde wereld om te verkennen dan die uit het eerste deel, waar de ontwikkelaar ook de nodige geheimen in had verstopt. Ik ben erg te spreken over de manier waarop de stad zich meer en meer opent zodra je nieuwe vaardigheden vrij speelt. Je kunt de game wel vergelijken met metroidvania-achtige games.

Je hebt een aantal centrale rustpunten waar je opnieuw spawnt als het je allemaal even teveel is geworden. Deze punten worden Medbays genoemd. Door slim level design, waarbij met shortcuts wordt gewerkt, kun je je vrij snel verplaatsen door de stad en kun je, als je ook maar een beetje voortgang hebt geboekt, vrij snel weer terugkomen bij de eerste, de beste Medbay. Omdat een goede kaart of minimap ontbreekt ben je nog wel eens aan het zoeken waar je je nou toch moet melden voor een bepaalde quest of sidequest. In het begin droeg het bij aan het gevoel van mogen ontdekken van een nieuwe wereld, maar uiteindelijk heb ik het toch als hinderlijk ervaren.

Het donkere en bedrukkende sfeer uit het eerste deel is voor mij verrassend genoeg absent. Dit komt mede door de weidse opzet van de levels, in de buitenlucht, maar ook door het aantal karakters dat je tegenkomt met een lichthartige of komische noot. Verder heb je nooit het gevoel helemaal alleen te zijn dankzij de asynchrone multiplayer die nieuw is voor de serie. Zo kun je berichten uitwisselen middels icoontjes die je in de wereld plaatst, zoals we dat kennen van de Souls serie. Deck13 heeft twee leuke toepassingen bedacht voor dit type multiplayer die ik niet zal spoilen.

Waar de ontwikkelaar echt werk van heeft gemaakt zijn de tegenstanders. Zo kent The Surge 2 dubbel zoveel bazen als het eerste deel. De bazen kennen over het algemeen niet geheel verrassende mechanics maar ze vragen welk elk om een andere aanpak. Je zult je benadering meermalen moeten aanpassen om ze de baas te kunnen. Als je niet buigt, dan breek je in deze game. En hoewel het niet voor hun allemaal opgaat zijn er verschillende voorbeelden van omgevingen waar je al verneemt van- of in contact komt met een baas voordat je een tijd later het gevecht aangaat. Je voelt dat de confrontatie er aan zit te komen. Een verbetering ten opzichte van het origineel.

Grafisch en geluid

Op de X heb je de keuze uit Ultra HD bij 30 fps of Full HD op 60 fps. Met het type game dat The Surge 2 is kun je eigenlijk maar een juiste keuze maken. Je hebt verder voldoende grafische opties om het plaatje op je scherm naar wens aan te passen. Zo zijn er sliders voor motion blur, lens flare en chromatic aberration. De game ziet er vrij aardig uit, vooral geholpen door goede ontwerpen. Wat de relatief kleine studio heeft geproduceerd verdient gewoon een plus. De grafische problemen die ik ben tegengekomen zijn screen tearing tijdens bepaalde cutscenes en in bepaalde zones ook merkbare framedrops, de 60 fps wordt niet overal gehaald.

Qua muziek en geluid vallen mij vooral de geluidseffecten op die jou attenderen op bepaalde spelmechanieken, in positieve zin. Denk aan een effect wanneer een van je ladingen van je batterij bijna verloren gaat. Wat verder opvalt is de hoeveelheid geluiden die de ontwikkelaar in de game heeft gestopt om de verschillende omgevingen die je tegenkomt geloofwaardig over te laten komen. Het draagt enorm bij aan de atmosfeer in de game. Ook de geluiden die de wapens maken bij verschillende moves en bij het raken van de vijand zijn overtuigend. Op het vlak van audio heeft Deck13 z’n zaken goed voor elkaar.

Conclusie

Met The Surge 2 heeft Deck13 in vele opzichten stappen gemaakt ten opzichte van het eerste deel. Waar ik echter in de aanloop naar de release heb gemeend dat de studio, met de handreikingen die ze hebben gedaan, een game heeft gemaakt die geschikt is voor een groot publiek, ben ik nu van mening dat The Surge 2 meer de titel krijgt van een van de meer toegankelijke games in een uitdagend genre. 

De mechanics waar Deck13 op een slimme manier toevoegingen aan heeft gedaan en de wijze waarop ze de feedback uit de community met succes in hun nieuwste hebben weten te verwerken is prijzenswaardig. Voor mij is het reden om hen scherp in de gaten te houden, dit is een studio waar je nog mooie dingen van gaat zien. Ik ben dol op het even vloeiende als brute vechtsysteem, het verkennen van Jericho met al z’n geheimen en de vrijheid die je hebt bij het uitwisselen van uitrustingsstukken in The Surge 2.

Met een 20 tot 25 uur ben je door de verhaallijn heen, je bent er zo’n 35 uur zoet mee als je voor de sidequests en unlockables gaat. Aan het einde van de rit kun je lekker verder met New Game+. Hoewel ik van elk moment heb genoten denk ik toch dat de game enkel aan te raden is voor geïnteresseerden in het hardcore action-rpg genre en mensen die al zot zijn met het genre. Voor anderen hoop ik dat je bij de eerste de beste sale waarin The Surge 2 verschijnt je twee keer nadenkt voor je verder scrolt.