The Sorrowvirus is een first-person verhalende game. Een echte walking-sim die door Eastasiasoft gepubliceerd is. Community-member DM4S hebben wij gevraagd om namens XBNL een review op te stellen. Je leest zijn review hier:
Eastasiasoft is een naam die je de laatste tijd vast wel vaker gehoord hebt. Ze geven in een hoog tempo Indie games uit. Één van een hun laatste releases is The Sorrowvirus: A Faceless Short Story. Deze game is een onderdeel van een vijftal kleine short stories die uiteindelijk als background story voor de aankomende game Faceless gelden. Wat heeft de game te bieden? In de eerst plaats een kort verhaal, zoals de titel ook al impliceert.
In deze eerste short story speel je Wyatt Heyll. Een jongeman die al van jongs af aan getroffen wordt door diverse aandoeningen, kanker en ziektes. Als Wyatt op het randje van de dood staat, dienen zijn ouders hem een paranormale substantie toe. Deze substantie zorgt er voor dat hij niet in het hiernamaals komt maar in het vagevuur: een plaats waar de ziel kan genezen en terug tot leven kan komen. Aan deze ‘procedure’ kleven ook nadelen. Een van die nadelen is dat Wyatt elke keer een stukje sneller zal sterven. Maar er is ook goed nieuws. Jouw ouders zijn op zoek naar een geneesmiddel dat wordt geoogst uit het vagevuur waarmee uiteindelijk jouw character gered moet worden. Aan jou de taak als speler om, in deze verhalende walking-sim, Wyatt te redden van deze oneindige kwelling.
De wereld is mooi aangekleed en zorgt ervoor dat je niet snel door de game heen zal rennen. De lore van de game wordt verteld door middel van documenten en radio’s die je tegenkomt en geven een mooie insight in het overkoepelende verhaal. Stemmen zijn geloofwaardig ingesproken en dus zijn de diverse radio’s die je vindt interessant om naar te luisteren.
Alweer?
Elke keer dat je het einde haalt, zal de game opnieuw beginnen en doorloop je precies weer hetzelfde pad, maar zullen de documenten en radio’s die je tegenkomt nieuwe teksten bevatten. Hier en daar zie je dan kleine veranderingen. Helaas vond ik, ondanks dat de lore interessant genoeg is, het wel snel eentonig worden. De teksten veranderen maar weinig en ook de levels waar je doorheen loopt zul je nagenoeg als hetzelfde ervaren. Je kunt tevens niet tussentijds je game saven (je begint elke keer dat je de game opstart gewoon weer van voor af aan) en al snel zul je het gevoel krijgen: ‘moet ik dit nu echt alweer doorkruisen?’.
Gelukkig is een speelsessie niet heel lang en zul je per keer rond de 45 tot 60 minuten bezig zijn. Het is daarmee wel een fijne game om even snel tussendoor op te pakken. Hoewel het verhaaltechnisch allemaal best aardig in elkaar steekt, heb ik op de Xbox One wel ontzettend veel last van performance issues gehad. Delen van de wereld werden soms niet of erg traag ingeladen, resulterend in zwarte gaten. Of de Xbox Series X|S net zo veel moeite heeft als zijn verouderde broer heb ik niet kunnen checken.
Achievements
Als we even gaan kijken naar de achievements is het wat je van een walking sim kunt verwachten. Er zijn achievements voor het meerdere keren doorspelen van de game en een enkele geheime kamer of object om te vinden. Als je een beetje goed speurwerk verricht kan je de meeste achievements wel in een uurtje of 3 tot 4 behalen.
Conclusie
Overall kijk ik terug naar een leuke ervaring. Het verhaal is boeiend en deze wordt door goede voice-actors ingesproken. Ook de wereld is prachtig aangekleed. Ik vind echter het jammer dat er tussen de verschillende playthroughs niet meer verandering in de wereld ontstaat. Van mij had hier meer mee gedaan mogen worden, zodat elke keer dat je het vagevuur doorkruist een nieuwe ervaring zou ontstaan. Maar, met een speelduur van 45 tot 60 minuten, is het wel fijne game om even snel een sessie tussendoor te spelen. Helaas heeft de game dan wel een stevig prijskaartje van 15 euro. Wat mij betreft iets te veel van het goede.
