Review: The Dark Pictures Anthology: Man of Medan

Films, games en horror. Alle drie afzonderlijk zijn het ingrediënten waar ik van hou. Maar wat gebeurt er als je ze combineert? Toprecept, of niet te vreten?

Supermassive Games bracht ons op de PS4 al Until Dawn. Een game die zo’n typische tiener-horror film tot leven bracht in een game. Een vriendengroep die samen op vakantie gaat en dan één voor één het loodje legt. In Until Dawn had je hier zelf invloed op door bepaalde keuzes die je in het verhaal maakte. Keuzes die soms direct en soms pas vele uren later consequenties hadden. Een erg toffe ervaring. Helaas voor ons Xbox-bezitters bleef Until Dawn exclusief voor de PlayStation, maar nu komt Supermassive dan met The Dark Pictures Anthology en die serie komt wel naar de Xbox!

Bij het reviewen van Man of Medan, het eerste deel uit een serie van uiteindelijk acht games, leek het wel of de game zelf vervloekt was. Op een grijze ochtend begon ik vol goede moed aan deze horrortitel, maar vijf minuten later brak ineens de zon weer vol door. Resultaat? Het enige dat nog zichtbaar was op het scherm was de reflectie van mijn eigen hoofd. Dan vanavond nog maar eens proberen. ’s Avonds lag Live eruit, waardoor mijn Xbox de code van de game niet herkende en ik dus niet kon spelen. Morgenavond dan maar. Een grote en langzame update weerhield me er toen van om te gamen en weer een dag later lag Live er wederom uit.

Gelukkig heb ik uiteindelijk de game wel kunnen spelen en beoordelen en die bevindingen lees je hieronder.

Een game of een film?

De grens tussen games en films is al jaren aan het vervagen en met Man of Medan wordt die grens er zeker niet duidelijker op. Het hele verhaal wordt gepresenteerd als een verhaal dat al vaststaat, maar waar jij als speler nog invloed op uit kunt oefenen. Als een verhaal uit een boek waarbij jij mag bepalen hoe het verder gaat. De game leunt erg zwaar op het verhaal en ik zal daar dan ook niet te veel van spoilen.

Nadat je de ijzingwekkende intro uit hebt, begin je met vijf vrienden die op een duiktrip gaan. Je maakt kennis met elk van de vijf verschillende personages, hun karaktereigenschappen en het keuzesysteem van de game.

Tijdens hun duik gebeurt er boven water het een en ander dat weer dingen in gang zet voor de rest van het verhaal. Uiteindelijk kom je terecht op een oud en verlaten wrak dat al sinds de Tweede Wereldoorlog op zee ronddobbert. Wanneer je eenmaal aan boord bent van dit schip gebeuren er om je heen allerlei onverklaarbare en griezelige dingen. Aan jou als speler om de hoofdrolspelers te behoeden voor domme keuzes en uiteindelijk dan ook de dood.

Gameplay

Zoals al eerder aangegeven is Man of Medan een game die enorm leunt op het verhaal en het vertellen daarvan. Verwacht dan ook geen actiegame met dikke shootouts of fist fights, maar wees voorbereid op een relatief trage, lineaire en verhalende game waarbij je door de omgevingen wandelt op zoek naar aanwijzingen en af en toe een quicktime event moet zien door te komen.

Een van de belangrijkste vragen die hierbij dan opkomen is: is dit saai? Absoluut niet.

Man of Medan heeft namelijk een heerlijke beklemmende sfeer. Overal piept en kraakt het schip, je hoort rare geluiden of stemmen die je niet kunt plaatsen en de game zit vol met jumpscares. Een schim die ineens door je beeld heen zweeft, een deur die plots met een enorme knal dichtslaat en meer van dit soort dingen. Ik geniet volop van dat soort dingen.

Daarnaast is er nog het keuzesysteem. Regelmatig biedt Man of Medan je een keuze. Dat kan bijvoorbeeld zijn hoe je een vraag of opmerking van iemand anders beantwoordt, of je een voorwerp wel of niet meeneemt, of dat je bijvoorbeeld risico neemt in het kiezen van een weg voorwaarts, of dat je juist wat voorzichtiger bent. Dat klinkt op zich niet zo heel spannend maar elke keuze die je maakt kan bepalend zijn voor het wel of niet overleven van één of meerdere van de hoofdrolspelers. Je wilt natuurlijk dat ze het allemaal overleven, maar de game kan net zo goed eindigen met de dood van een, meerdere of alle hoofdrolspelers.

Het lastigste van deze keuzes is dat je nooit weet welke de juiste is en soms wordt dat ook pas later in de game duidelijk. Regelmatig heb je helemaal geen tijd om er even rustig over na te denken, maar zijn het juist split-second beslissingen. En dat terwijl je net in een situatie zit waarin het stress-niveau hoog is. Succes met het nemen van de juiste beslissing dan maar.

Rauwe randjes

Omdat de game behoorlijk lineair en verhaalgedreven is, kon er flink wat aandacht uitgaan naar de presentatie ervan, en dat merk je. Grafisch ziet het er prachtig mooi uit. Personages zien er levensecht uit, omgevingen lopen over van de sfeer, lichteffecten zijn goed voor elkaar en ook het geluid blijft niet achter. De muziek is duister en onheilspellend en ook zul je regelmatig opspringen dankzij de vele geluidseffecten.

Rare bugs ben ik niet tegengekomen maar toch zitten er wel een paar rauwe randjes aan Man of Medan. Met name in het keuzesysteem, of meer de gevolgen van bepaalde keuzes. Zo merk je af en toe in de overgangen van cutscenes dat je Xbox even heel hard na moet denken over welke personages er nog wel of niet ingeladen moeten worden. Overgangen voelen daardoor niet altijd helemaal soepel aan en zijn soms zelfs onlogisch.

Een voorbeeldje hiervan. Op een gegeven moment is je groep opgesplitst. Het personage waar je op dat moment mee speelt komt op een bepaald moment weer iemand anders uit de groep tegen. Maar deze persoon zet het, doodsbang voor jou, op een rennen. Bij de overgang van de scene komt de rest van de groep weer bij elkaar en wordt er vervolgens met geen woord meer gerept over waarom personage X voor personage Y wegrende. Dit soort dingetjes kom je toch wel een paar keer tegen. Het haalt je nooit heel lang uit de ervaring vandaan, maar na een aantal keer is het wel irritant.

Multiplayer

Man of Medan kent ook een multiplayerstand. Dit lijkt een wat aparte keuze voor zo’n soort game, maar is eigenlijk helemaal niet zo vreemd. Ga maar eens na. The Dark Pictures Anthology is een behoorlijk filmische ervaring en hoe maak je film kijken nou leuker? Precies, door het samen met anderen te doen. In Man of Medan kan dit dus ook, zowel online als offline.

De Offline Multiplayer mode vind ik het leukst. Deze heet Movie Night en hierin kun je samen met maximaal vier vrienden lekker vanaf de bank de game doorspelen. Elke speler krijgt een personage toegewezen en zodra dat personage aan de beurt is in de game, geef je de controller door aan de speler. Deze gaat vervolgens aan de slag en de keuzes die gemaakt worden voor zijn of haar eigen personage kunnen ook weer invloed hebben op die van jou.

Online werkt dit ongeveer hetzelfde, maar dan speel je de game met twee personen en zit je uiteraard niet naast elkaar op de bank. Er zijn geen lobby’s waar je lekker bij iemand in de game kunt stappen. Om online te kunnen spelen moet je iemand uit je vriendenlijst die de game heeft uitnodigen of uitgenodigd worden.

Conclusie

Supermassive Games levert met Man of Medan een heerlijke, verhalende game af. Ze weten je de gehele game lang op het puntje van je stoel te houden en je hier af en toe ook vanaf te laten vallen van schrik. Het keuzesysteem kan voor lekker veel stress en foute keuzes zorgen en uiteindelijk ook voor veel verschillende einden. Het loont om de game meerdere keren uit te spelen en verschillende keuzes te maken. Man of Medan is met zijn vier tot zes uur niet heel lang, dus een een groot bezwaar om de game nogmaals te spelen is er dan ook niet en met die beperkte lengte blijft de spanning en de sfeer er lekker in.

Datzelfde keuzesysteem zorgt echter ook voor een aantal rauwe randjes in met name de overgangen in cutscenes. Dit is niet gamebreaking, maar wel irritant.

Desondanks kan ik iedereen wel aanraden om deze game te proberen. Man of Medan kost je slechts drie tientjes en daar krijg je een hele toffe ervaring voor terug. Een gemiddeld avondje bioscoop met twee vrienden kost je bijna hetzelfde.

Ik heb nu al zin het volgende deel.