Het eerste deel uit The Dark Pictures Anthology, Man of Medan viel erg goed in de smaak. Zou Little Hope, het volgende deel uit de reeks, net zo gaaf worden?
Met Man of Medan bracht Supermassive Games ons een ontzettend toffe, verhalende game waarin je in het heetst van de strijd beslissingen moest nemen waarvan de gevolgen soms pas veel later duidelijk werden. De game was lekker spannend, zat vol jumpscares en het loonde om de game meerdere keren uit te spelen om zo een andere uitkomst proberen te krijgen. Little Hope doet precies hetzelfde, maar dan in een nieuwe setting en met nieuwe personages. Als je de formule van de game al kent, is het dan nog steeds de moeite waard om dit te spelen?
Griezelig klein dorpje
In Little Hope reizen we met vier studenten en hun professor af naar het gelijknamige kleine dorpje. Tijdens een excursie komen ze een ongeluk op de weg tegen en worden ze omgeleid door Little Hope. Hier krijgt de bus zelf een ongeluk en zo strandt het vijftal in het griezelige, grotendeels verlaten dorpje.
Al snel blijkt dat er iets ernstig mis is in Little Hope. Er hangt bijvoorbeeld een dikke laag mist die hun belemmert te vertrekken. Wanneer ze het toch proberen, eindigen ze op exact dezelfde plek als waar ze begonnen. Er zit dus weinig anders op dan in het dorpje zelf naar hulp op zoek te gaan.
Behalve de mist blijkt er nog meer mis te zijn met het dorpje waar in het verleden mensen als heksen werden veroordeeld en op de gruwelijkste manieren geëxecuteerd. Dit verleden loopt op bepaalde punten over in het heden en dit zorgt voor heerlijke, creepy situaties, inclusief jumpscares.
Meer van hetzelfde
Qua gameplay biedt Little Hope vooral meer van hetzelfde als wat je in Man of Medan ook al kreeg. Dat betekent dat je ook nu dus vooral een interactief verhaal aan het beleven bent waarbij je af en toe een keuze moet maken over hoe je personage reageert op een bepaalde situatie, of waarbij je een quicktime event moet voltooien.
Persoonlijk heb ik hier helemaal geen moeite mee. De formule werkt en ik vind het ontzettend leuk. Ook is het nou niet zo dat er geen verbeteringen doorgevoerd zijn. Zo werkt alles nu net iets soepeler dan bij Man of Medan. Er zijn wat minder haperingen in de overgangen van scenes. Je merkt nog steeds wel dat de game af en toe even moet nadenken, maar het is wat minder aanwezig in Little Hope dan in diens voorganger.
Ook de quicktime events zijn iets aangepast. Hier en daar is de input wat veranderd, zodat je ook nog moet schakelen tussen verschillende knoppen, maar bovenal is het wat moeilijker gemaakt. Zo krijg je gevoelsmatig wat minder tijd om een event succesvol te voltooien. Het is niet altijd een ramp als je een event niet succesvol afrondt, maar het maakt het wel lastiger om de game te voltooien met al je personages nog in leven. Dit valt sowieso niet mee, want de game slaat werkelijk alles op. Waar je in Man of Medan nog lichtelijk kon cheaten door na een gefaald QTE de game snel opnieuw op te starten en het dan nog eens te proberen, lukt dat in Little Hope niet meer. Dat betekent dat alle beslissingen die je maakt nu ook echt impact hebben op de game. Een keer niet doortastend optreden komt direct terug in de ontwikkeling van een personage en dat kan ergens in de game weer consequenties hebben.
Ik wist Man of Medan te voltooien met al mijn personages, in Little Hope wist ik met slechts twee personages het einde te halen. Nu ben ik dus genoodzaakt om de game nog een keer te spelen. Vervelend zeg.
Mooie plaatjes
Little Hope ziet er prachtig uit. Het dorpje en de omgevingen zien er lekker gedetailleerd uit, personages zijn levensecht en de dikke mist die in het dorpje hangt is bijna tastbaar. Ik heb regelmatig een screenshotje gemaakt omdat ik vond dat dat een mooi plaatje opleverde.
Ook het geluid blijft niet achter. De geluiden zijn heel functioneel. Iets dat verderop in het stuikgewas ritselt, een plank die kraakt, een ketting die rammelt en natuurlijk de luide geluiden die bij een jumpscare horen. De voice acting is ook prima, hoewel ik niet elk personage even sterk vind.
Al met al zit deze game qua graphics en geluid gewoon weer ontzettend goed in elkaar.
Alleen? Of liever met z’n tweeën?
Ben je niet zo’n held als het op griezelige games aankomt, dan biedt ook in Little Hope de multiplayer weer uitkomst. Die werkt hetzelfde als in Man of Medan. Je hebt wederom de offline mode Movie Night waarin je met maximaal vijf spelers kunt spelen. Iedere speler kiest een personage en wanneer een ander personage in de game aan bod komt geef je de controller door. Dit blijft gewoon leuk. Hoe vaak zit je niet met een groepje vrienden op de bank een horrorfilm te kijken en ondertussen commentaar te leveren op de acties van de personages? Nu kun je hetzelfde doen, maar ondertussen dus ook je eigen keuzes maken. Erg leuk.
Online werkt dit hetzelfde, maar dan kun je hooguit met z’n tweeën spelen. Wel zul je gericht iemand uit moeten nodigen om de game met je te spelen, want ook nu zijn er geen lobby’s om willekeurige spelers ergens in te stappen. Eigenlijk ook helemaal niet zo vreemd, want dit zijn games die je niet met een wildvreemde persoon wilt spelen, maar juist samen met een vriend zodat je het er achteraf nog een keer over kunt hebben en misschien nog een run kunt doen waarbij je van personages wisselt en wat andere keuzes maakt.
Conclusie
Little Hope doet eigenlijk precies hetzelfde als voorganger Man of Medan, maar is tegelijkertijd ook op vrijwel alle fronten een verbetering. De game loopt soepeler, keuzes die je maakt hebben meer impact op hoe het verhaal zich ontvouwt en het is lastiger en daardoor stressvoller om je personages in leven te houden.
Grafisch is de game ontzettend goed en ook qua geluid doet de game eigenlijk niks verkeerd. Het verhaal is misschien iets minder origineel dan in Man of Medan, maar de locatie vind ik persoonlijk dan wel weer mooier. Al met al gewoon een ontzettend goed vervolg en ik kijk nu dan ook al ontzettend uit naar The Dark Pictures Anthology: House of Ashes die ergens in 2021 moet verschijnen.
