Sport en games, het lijkt voor elkaar geschreven. Toch blijkt dit in de praktijk niet altijd te kloppen. Is Tennis World Tour daar wel toe in staat?
Als je, zoals ik, veel sportgames speelt en reviewt dan weet je als geen ander dat het omzetten van een sport naar een spel op een console makkelijker lijkt dan het is. De titels die er nog iets van bakken zijn op een hand te tellen. FIFA, NHL, Madden, NBA 2K, allemaal sportgames die het best goed doen. Maar er zijn ook rijen, ik noem een handbal, rugby, wielrennen, die het niet voor elkaar krijgen.
Een goede tennisgame op de Xbox One is er eigenlijk niet. En dat is best vreemd als je ervan uitgaat dat het eigenlijk allemaal met tennis is begonnen. Pong, het eerste echte videospelletje, was gewoon tennissen. Maar de tijden dat je met een rechthoekje een vierkant balletje terug kon kaatsen, die zijn we lang geleden gepasseerd. We zoeken nu naar realisme, naar sfeer, naar het creëren van het gevoel een echte prof te zijn. Tennis World Tour probeert dit voor elkaar te krijgen.
Met een aantal grote namen in de game, zoals Roger Federer, probeert BigBen jou mee te nemen in de wereld van een tennistalent. Voordat je echt gaat spelen, is het handig om de Training Mode te gebruiken. Men legt je uit hoe je bepaalde slagen maakt, waar je ze kan plaatsen, hoe je sprint en ga zo maar door. Het klinkt allemaal best simpel maar in de praktijk blijven bepaalde slagen nog best lastig te maken.
Career
In de Career Mode kan je met een zelfgemaakte prof, al zijn de uiterlijke keuzes die je daarin kan maken niet groot, de wereldranglijst gaan beklimmen. Je kiest je skills, je uitrusting en gaat dan van start. In Career kan je per maand keuzes maken. Ga je een toernooi spelen, of een exhibition wedstrijd? Ga je trainen of gewoon een maand rusten? Keuzes die je meer geld, meer uithoudingsvermogen en meer kracht moeten opleveren.
Daarnaast kan je een losse wedstrijd spelen waarin jij de keuze maakt met wie je speelt en waar. Dit is ook tegen een vriend op de bank te spelen. Dus voor een leuke couch-game is hij zeker aan te raden. Met het Online gedeelte was men nog niet klaar en deze moet nog geactiveerd worden dus daar kan ik niet veel zinnigs over zeggen.
Dan begint het echte tennissen. Wat direct opvalt is de aanpassingen in de namen van de courts waar je op speelt. Zo mag men de naam Wimbledon bijvoorbeeld niet gebruiken en zien we de London Open verschijnen. Door de game heen zie je meer van dat soort veranderingen.
De gameplay is best aardig te noemen. Niet geweldig maar goed genoeg. Toch is het soms lastig om te zien wat het effect van jouw keuze is. Of dat aan de beperkingen van deze reviewer ligt, dat weet ik niet maar bijvoorbeeld een shot net over het net plaatsen, ik krijg het niet goed onder de knie. De manieren van slaan lijken ook telkens anders, ook als ik daarin dezelfde knop gebruik. Ook is het soms vaag waarom mijn speler soms de bal niet terugslaat. Dat geldt niet alleen voor de eigen speler maar ook de tegenstander lijkt soms de bal maar te laten lopen zonder duidelijke oorzaak. Helaas is dit wel funest voor een sportgame want het uitblinken in de juiste moves is juist wat jou tot prof kan maken. Het blijft een beetje in het midden of dit allemaal aan de game ligt of gewoon aan mijn skills. Als je meer wedstrijden speelt, zie je wel dat alles meetelt. Niet alleen de keuze in de slag maar ook waar je staat ten opzichte van de bal en hoe lang je de slag-’knop’ vasthoudt. Toch is dat ook direct de zwakte van de game, want om zoiets goed onder de knie te krijgen moet je leren van je fouten. Maar als je niet exact weet waar je de fout in gaat, dan kan je deze ook niet herstellen.
Daarnaast kent de game wat irritante dingetjes. Zo kan je in het begin kiezen wat voor routine je gebruikt voordat je de bal serveert. Stuiter je de bal drie keer, of zwaai je een paar keer met je racket, dat kan je dan instellen. Het irritante is dat je dat voorspel niet kan skippen of later kan aanpassen. En geloof me, als je voor de 324ste keer moet wachten totdat je speler de bal drie keer heeft laten stuiteren, dan raak je daar wel een klein beetje geïrriteerd door.
Toch weet Tennis World Tour wel te boeien. Je wil, zoals dat hoort in een sportgame, beter worden. Je wil begrijpen hoe je bepaalde slagen maakt en hoe je de tegenstander in de verkeerde hoek krijgt. Wat de juiste tactiek is. Maar zoals eerder gezegd is dat analyseren eigenlijk onmogelijk.
Geluid
Geluid is belangrijk in games, zeker in sportgames. Het brengt de sfeer van een stadion over. Tennis World Tour doet dat maar ten delen. De constante ‘rumoer’ geluiden worden na een tijdje storend. Maar wat vooral heel storend is, is de constante herhalingen in het commentaar. Men heeft duidelijk geen tijd of moeite willen steken in het aantal verschillende teksten of geluiden in de game. De commentator is na een potje al zeer irritant. “Wow, how did he get that?”, “Wow, that went like a rocket”. Als je van dat soort commentaren er maar een stuk of vijf inbouwt, tja, dan ben je snel uitgepraat. Doe zinnen hoor je dan ook honderden keren. En was het nu nog accuraat, dan kon je er een beetje mee leven. Maar ook dat is het niet. Een zacht kort balletje gaat als een rocket volgens de commentator. Dit is ronduit slecht te noemen. De herhalingen zijn ook in het stadiongeluid duidelijk te merken. Kreten uit het publiek zijn telkens exact hetzelfde. Er zou ten tijde van het reviewen een patch komen die daar wel meer variatie in zou brengen. Maar na een week wachten is die patch nog steeds niet gekomen.
Grafisch
De game ziet er qua details best aardig uit. Bewegingen zijn herkenbaar maar niet altijd on time. Soms lijkt het niet helemaal te kloppen en raakt de bal de racket op een vreemde manier of lijkt het de racket helemaal niet te raken. Het bewegen oogt dus niet altijd even soepel. Als we naar de omgeving kijken dan zien we de linesmen goed reageren. Het publiek ziet er ook niet echt geweldig uit maar bewegen nog een beetje. Maar de ballenjongens, die verroeren geen vin. Nu kan je je afvragen of dit belangrijk is maar als sportgame wil je toch het totaalplaatje laten kloppen. Dus rennende ballenjongens of meisjes, die horen erbij. Wat wel loopt is de klok, dat dan weer wel.
Conclusie
Tennis World Tour zou een leuke game zijn als het tot de categorie onder de 30 euro zou behoren. Helaas betaal je voor deze game een triple A bedrag en dat is hij gewoonweg niet waard. De game is of te ingewikkeld om onder de knie te krijgen of is gewoonweg niet goed in elkaar gezet maar wat staat is dat het maken van de slagen op een goede manier, zoals je dat in je hoofd hebt, ontzettend ingewikkeld is. Als we dus de vraag zouden stellen of je direct moet halen, je moet wachten op de Sale of dat je hem maar beter nooit kan aanraken, ga ik voor de middelste keuze. Wacht totdat de game goedkoper is en hij misschien wat updates heeft gekregen die alles wat nu niet goed is herstellen.
