Afgelopen week is Tales of Kenzera: ZAU uitgebracht. In deze review lees je mijn indrukken van de game.
Surgent Studios heeft onder de vlag van EA Originals de afgelopen jaren aan Tales of Kenzera: ZAU gewerkt. Deze singleplayergame is het eerste wapenfeit van de studio, die is opgericht door acteur Abubakar Salim (bekend van Assassin’s Creed: Origins en Raised by Wolves). In Tales of Kenzera neemt Salim de speler mee op een emotionele reis en wordt een verhaal verteld dat geïnspireerd is op de rijke mythen van de Afrikaanse Bantoeculturen.
‘In loving memory of those who touched our lives. This game is a tribute to their enduring spirit’
Met het hierboven beschreven citaat opent de game voor spelers. Een mooie uitdrukking die uitstekend weergeeft waar de game over gaat. Tales of Kenzera: ZAU is een eerbetoon van ontwikkelaar Salim aan zijn overleden vader. De game van Salim gaat dan ook over rouw en de verwerking hiervan. In Tales of Kenzera: ZAU kruipen spelers namelijk in de huid van Zau en volgen zij een Bantoeverhaal van een jonge sjamaan, die poogt zijn overleden vader terug te winnen van de God of Death. Om hierin te slagen moet Zau door het prachtig vormgegeven Kenzera gaan reizen en een aantal uitdagingen volstaan.
Wat de ontwikkelaar ontzettend ontroerend heeft weergegeven is de emotionele reis die kenmerkend is voor het verwerken van het verlies van een dierbare. De boodschap die ik persoonlijk uit Zau’s zoektocht haal is de innerlijke strijd over hoe je iemand die belangrijk is geweest in je leven kunt loslaten, maar tegelijkertijd met herinneringen en alledaagse gewoontes toch dichtbij kunt houden. Zau’s reis weerspiegelt dit proces van loslaten en vasthouden en laat dit op intrigerende wijze terugkomen in zowel de verhaalvertelling als gameplay.
De verhaalvertelling in Tales of Kenzera: ZAU wordt op verschillende manieren aangeboden. Via innerlijke dialogen die het hoofdpersonage met zichzelf heeft, dialogen met personages en allerlei herinneringen die in de vorm van onder andere Echoes in de wereld verborgen liggen. Daarnaast zijn er natuurlijk animaties en vertelt de wereld van Kenzera ook een eigen verhaal dat over de Bantoecultuur gaat.
Het verhaal van Zau en de wereld Kenzera wordt op uitstekende wijze gebracht. Spelers zullen goed kunnen volgen wat de worstelingen van Zau zijn en hoe het verhaal zich aan het ontvouwen is. Verhaalvertelling wordt afgewisseld met metroidvania gameplay en exploratie. Het verhaal wordt echter nooit uit het oog verloren en voelt aan als een integraal onderdeel van het spel.
De verhaalvertelling wordt voor het merendeel via geschreven dialogen aangeboden, waarvan de teksten wel allemaal ingesproken zijn. De stemmen van de personages voelen bijzonder authentiek en passend bij de wereld van Kenzera en de Bantoe-historie. Met name is de ontwikkelaar er goed in geslaagd om de stemacteurs de emotionele reis overtuigend te laten brengen. Ik heb daarbij nergens het gevoel gehad dat het verhaal over-the-top gaat. Tales of Kenzera: ZAU geeft een uniek inkijkje in de worstelingen van Zau, maar doet dit op een wijze die waarschijnlijk voor spelers herkenbaar is. Een ongelofelijk knappe prestatie van een klein ontwikkelteam op een complex onderwerp.
Gameplay
Het spel brengt een schitterend verhaal en om hierin progressie te maken, komen we aan bij de gameplay. Tales of Kenzera: ZAU is een 2D-metroidvania. In deze game betekent dit dat de gameplay bestaat uit platforming, combat en exploratie.
Door de wereld te verkennen en bepaalde platformsecties te voltooien of gevechten te winnen, zullen spelers nieuwe vaardigheden ontgrendelen. Dit maakt voorheen onbereikbare delen van de wereld toegankelijk. Op dit vlak doet Tales of Kenzera: ZAU eigenlijk weinig nieuws. Spelers ontgrendelen bijvoorbeeld de mogelijkheid voor een dubbele sprong, een dash in de lucht of de vaardigheid om zichzelf omhoog te lanceren. Spelers die bekend zijn met games als Ori and the Blind Forest of, meer recentelijk, Prince of Persia: The Lost Crown, zullen veel van deze vaardigheden herkennen.
Ook in de combat zijn er veel parallellen te trekken met andere metroidvania-games. Zo beschikt ZAU over ‘The Dance of the Shaman’, wat neerkomt op een tweetal basissets aan skills waartussen gewisseld kan worden: een melee kracht en een ranged kracht. De kracht van de zon en de kracht van de maan. Beide krachten hebben een eigen skilltree die spelers gaandeweg vrijspelen. Hierdoor ontstaat er meer variatie in de combat, zonder dat het overigens echt ingewikkeld wordt.
De combat en platforming zijn dus niet echt uniek te noemen, maar waar Tales of Kenzera: ZAU wel in weet uit te blinken, is hoe de combat en platforming in de verhaalvertelling verweven zijn geraakt. Het uitbreiden van de skills voelt heel organisch en natuurlijk aan, en elke uitbreiding wordt op zo’n manier toegelicht dat het logisch aanvoelt binnen de wereld van Kenzera. Een ander pluspunt is dat zowel de combat als de platforming soepel aanvoelen. De verschillende skills zijn onder logische knoppen van de controller geplaatst en de besturing voelt grotendeels zeer solide aan.
Iets meer uitdaging graag
Verderop in de review zul je lezen dat ik de game een 8.5 heb gegeven. Op alle fronten weet de game namelijk aan mijn wensen en verwachtingen te voldoen. Dit hoge cijfer komt ook voort doordat ik onder de indruk ben van de verhaalvertelling en sowieso een liefhebber ben van metroidvania’s. Ik denk wel dat ik aan de hoge kant zit qua beoordeling en dat spelers die een uitdagende metroidvania zoeken de game wellicht iets minder hoog zullen beoordelen.
Want, met meer uitdaging en variatie in met name de combat was de game nog beter geweest. Er is eigenlijk geen enkel punt in de game geweest dat de combat echt ingewikkeld wordt. Niet in de vijanden die je onderweg tegenkomt en zeker ook niet in het aantal baasgevechten. De patronen van de vijanden zijn veelal voorspelbaar en met voldoende geduld zul je er als speler weinig moeite mee hebben. Het gros van de game is dan ook met de basisvaardigheden prima te doorlopen.
Ook de platforming wordt nergens echt ingewikkeld, maar weet door de grote variatie wel meer uitdaging te bieden. Zeker in delen van Kenzera die spelers in het laatste deel van de game vrijspelen wordt het platformen uitdagender. Zo zijn er secties in de wereld die voortdurend een wisseling vragen in het toepassen van geleerde skills. Van dubbele sprongen over grote kliffen, tot water laten bevriezen om te kunnen klimmen, tot aan Zau lanceren door gebroken muren. Maar ook secties waar je moet zweven boven dampende lucht van lava of secties waar je moet slingeren tussen muren met vlijmscherpe punten. Op deze momenten vraagt de game de nodige precisie. De uitdaging van het platformen komt dan met name voort uit de variatie aan platformelementen en die snel kunnen toepassen.
Extra uitdaging kunnen spelers vinden in de zogenaamde trials. Dit zijn korte secties van 30-60 seconden die spelers moeten voltooien om zodoende een speciale Trinket vrij te spelen. Deze trials zijn zeker de moeite waard om te spelen. Niet alleen vanwege de uitdaging, maar ook omdat je hiermee als speler daadwerkelijk alles van Kenzera gezien hebt. De wereld van Kenzera ziet er namelijk prachtig uit, kent een rijk kleurenpalet en enorm veel details. Tales of Kenzera: ZAU is een genot voor het oog en dat in combinatie met soepele metroidvania gameplay en een ijzersterk verhaal, maken dat ik de game met zeer veel plezier heb gespeeld!
Conclusie
Tales of Kenzera: ZAU is een meeslepende 2D-Metroidvania met een hartverwarmend verhaal, tot leven gebracht door voortreffelijke stemacteurs. Het 10 tot 15 uur durende spel biedt zowel in de platformsecties als in de gevechten voldoende uitdaging en variatie om boeiend te blijven. Tegelijkertijd is het van begin tot eind toegankelijk dankzij de vloeiende besturing en een diversiteit aan vaardigheden die je kunt ontgrendelen. De ontwikkelaars hebben een uitstekend gebalanceerde game gecreëerd die een perfecte mix biedt van verhaalvertelling, gevechten en intense platformactie. Absoluut een must-play!
