We hebben er lang op moeten wachten, maar we mogen eindelijk weer eens met een nieuw Tales of-avontuur aan de slag op de Xbox. Was het het wachten waard?
De Tales of-reeks loopt al een flink aantal jaren. Gedurende die jaren heb ik er ook een behoorlijk aantal gespeeld. Op de Super Nintendo, de PSP, de Gamecube en de Xbox 360, als er een Tales of-game op te vinden was, heb ik hem waarschijnlijk wel gespeeld. Je zou dus best kunnen zeggen dat ik fan ben van deze serie. Ik keek dan ook erg uit naar Tales of Arise en eindelijk mocht ik er dan mee aan de slag.
Verhaal
Tales of Arise draait om twee werelden, Dahna en Rena. De bewoners van Dahna worden al eeuwen onderdrukt door de Renans terwijl ze langzaam maar zeker alle grondstoffen van de planeet stelen. De hoofdpersoon uit de game is een jongeman genaamd Alphen die als slaaf werkt in een van de kampen van de Renans. Hoe hij hier gekomen is weet hij niet. De jongen lijdt namelijk aan geheugenverlies. Het enige dat hij weet is dat hij geen pijn kan voelen.
Op een dag is er wat rumoer in het kamp. De Renans zitten achter een meisje aan en Alphen besluit haar te helpen. Het meisje heet Shionne en blijkt een Renan te zijn die alle Renan Lords uit wil schakelen. Ze bezit een krachtig zwaard dat de gebruiker ervan verwondt als het gebruikt wordt, het Blazing Sword. Omdat Alphen geen pijn kan voelen lijkt hij de geschikte kandidaat om het zwaard te gebruiken.
Omdat Shionne de Lords uit wil schakelen en Alphen de Dahnans wil bevrijden besluiten de twee om samen te werken en zo beginnen ze aan hun avontuur.
Westerse JRPG
De Tales of-games zijn JRPG’s, maar zijn tegelijkertijd ook altijd wat anders geweest dan andere JRPG’s. Waar je bij de meeste van dit soort games altijd vastzat aan statische gevechten waar je in menuutjes moest pielen om elkaar daarna om de beurt aan te vallen, daar boden de Tales-games altijd meer controle, meer actie. Je kon hier altijd zelf bepalen wanneer je een aanval plaatste, er was de ruimte om te blokkeren of te ontwijken. Uiteraard waren er ook nog steeds de menu’s om voorwerpen te gebruiken of om speciale aanvallen in te zetten, maar het tempo lag behoorlijk hoger dan wat je gewend was van dit soort games.
In Tales of Arise zijn de ontwikkelaars nog een stap verder gegaan. In plaats van gedeeltelijke controle over je personage heb je nu namelijk volledige controle. Zodra je een gevecht aangaat kom je in een arena te staan en verandert de game in een actiegame. Geen statische gevechten, geen menuutjes maar een full blown actiegame. Je hebt binnen de arena volledige bewegingsvrijheid, je kunt om je vijanden heenlopen, springen, ontwijken en aanvallen. Mocht je een specifieke actie van een teamgenoot nodig hebben, dan is die nog altijd uit een menu op te roepen, maar de AI van je teamgenoten is best ok en dus heb je dat menu vaker niet dan wel nodig.
Door deze vorm van combat blijft het tempo daardoor ook lekker hoog. Een ander voordeel is dat je minder hoeft te grinden om sterker te worden. Uiteraard loont het wel om flink wat experience te verzamelen om wat levels omhoog te gaan, maar als je nu eens een monster tegen het lijf loopt dat een paar levels hoger is, dan jij ben je niet al bij voorbaat kansloos. Met een portie geduld, de juiste aanvallen en goed ontwijken kun je een heel eind komen.
En dan is er nog het Blazing Sword van Alphen. Dit idioot krachtige zwaard levert nog een leuke extra dimensie in de gevechten op. Wanneer je dit zwaard wilt gebruiken moet je er namelijk rekening mee houden dat dit je health kost. Hoe meer levenspunten je opoffert, hoe meer schade het zwaard doet, maar dit laat je wel kwetsbaar achter. Of, wanneer en hoe je het zwaard inzet is dus helemaal aan jou.
Een laatste ding dat anders is dan anders is de manier waarop je skills in kunt zetten. Normaal gesproken kost je dit mana/MP/iets anders. In Tales of Arise zit je niet met een MP-balkje te klooien, maar heb je een Artes Gauge. Skills kosten AG en die kun je weer terugverdienen met normale aanvallen. Door handig te combineren zou je dus een flinke combo op kunnen zetten.
De enige uitzondering op het niet hoeven gebruiken van MP zijn de Healing Artes. Die kosten je Cure Points en die kunnen wel opraken. Het mooie van dit systeem is dat je maar één CP-balk hebt en al je personages hier gebruik van maken. Hierdoor hoef je dus maar één balk in de gaten te houden. CP is met items of door gebruik te maken van een inn weer te herstellen.
Al deze dingen maken dat Tales of Arise nog wel een JRPG is, maar dan wel een die behoorlijk westers aanvoelt.
Kunstwerk
Het uiterlijk van Tales of Arise is een beetje een mix van 3D en cell shaded graphics vol met mooie, heldere kleuren. De omgevingen zijn ook lekker divers. Primitieve grotten vol met vuur, schitterende kastelen op besneeuwde bergen, weelderige bossen en groene vlakten, ondergrondse tunnels. Eigenlijk alle omgevingen die je verwacht zijn er wel te vinden en het ziet er allemaal prachtig uit, als een soort kunstwerk.
De muziek is lekker overdreven dramatisch om alles wat op het scherm gebeurt uit te vergroten. Bazen en baasgevechten worden zo nog epischer en het gevoel van uitgestrektheid in de game wordt zo nog verder uitvergroot. Ikzelf hou daar wel van, maar het kan zijn dat het je na een poosje wat gaat storen.
De rem erop
Waar de game in de combat en dergelijke het tempo er lekker in heeft zitten, daar trapt het vervolgens keihard op de rem voor wat betreft de uitdieping van het verhaal. Delen van dat verhaal worden namelijk verteld via zogenaamde skits, korte conversaties tussen de verschillende personages. Op zich niks nieuws binnen de Tales-serie, maar in Tales of Arise lijken ze het wat te overdrijven qua de hoeveelheid van deze skits. Af en toe even zo’n gesprekje is niks mis mee, maar drie achter elkaar aan, op dezelfde plek is een beetje overkill. Gelukkig zijn vrijwel alle dialogen in Tales of Arise gesproken en zijn het niet alleen maar lappen tekst die je weg moet klikken. Maar feit blijft dat het het tempo wel flink uit de game haalt op deze manier. Ben je een gamer die hier echt niks mee heeft dan is er overigens wel altijd nog de optie om ze te skippen, al mis je dan wel veel uitdieping van de personages.
Conclusie
Tales of Arise is een heerlijke combinatie van een Japanse en Westerse RPG. De actie is snel, vloeiend en spectaculair. Het spelen met het Blazing Sword en alle voor- en nadelen voegen een extra dimensie aan de combat toe. Daarnaast ziet de game er ook prachtig uit. Omgevingen ogen lekker diverse en de game zit vol met heldere kleuren.
Als er dan toch een puntje van kritiek genoemd moet worden dan is het dat de game met zijn overdaad aan skits af en toe flink op de rem trapt, maar voor de liefhebber van dit soort games zou dit eigenlijk helemaal geen punt moeten zijn.
We hebben een behoorlijke tijd op een nieuwe Tales of-game moeten wachten, maar Tales of Arise is het wat mij betreft zeker de moeite waard geweest.
