Toen Tales of Arise uitkwam twee jaar geleden had ik een mooie poos flink uitgekeken naar deze titel en hij stelde zeker niet teleur. Of ik dan ook de uitbreiding Beyond the Dawn wel wilde reviewen? Daar hoefde ik niet lang over na te denken. Kom maar door!
Tales of Arise draait om de werelden Dahna en Rena. De Renans waren drie eeuwen geleden Dahna binnengevallen en hadden de complete bevolking tot slaaf gemaakt en de wereld in vijf verschillende rijken verdeeld. In Tales of Arise speelde je als Alphen, een slaaf met een ijzeren masker dat geen pijn voelde.
Op een dag is er wat commotie in de mijnen waar Alphen werkt. De Renans zitten achter een meisje aan genaamd Shionne. Alphen besluit haar te helpen en weet dankzij haar Master Core het Burning Sword tevoorschijn te trekken. Omdat hij geen enkele pijn kan voelen is Alphen ook de enige die het zwaard kan gebruiken. Samen met Shionne vormt hij een alliantie om de vijf Lords van de verschillende rijken te verslaan en zo Dahna te bevrijden uit haar gevangenschap. Onderweg vormen ze vriendschappen met gelijkgestemden en zo wordt het groepje steeds groter en weten ze uiteindelijk alle Lords te verslaan.
Dit zet uiteindelijk de samensmelting van Dahna en Rena in gang.
Een jaar later
Beyond the Dawn begint een jaar nadat ze de Lords verslagen hebben. Dahna en Rena zijn met elkaar versmolten en de Dahnans en Renans leven nu zij aan zij. Dit gaat echter niet helemaal soepel. Veel Renans voelen zich nog altijd superieur aan de Dahnans en die kunnen op hun beurt de Renans weer niet vergeven voor al het leed dat ze de afgelopen eeuwen hebben veroorzaakt.
Dit is de setting voor Beyond the Dawn. Je rent met Alphen en de hele vriendengroep wederom door de wereld heen om monsters te verslaan en mensen te helpen met hun problemen. Een van die mensen is Nazamil, de dochter van een Renan Lord en Dahnan slaaf. Ze wordt door geen van beide groeperingen geaccepteerd, maar is welkom in de groep van Alphen. Het meisje heeft erg sterke Astral Arts, maar is vooral blij dat ze eindelijk ergens geaccepteerd wordt.
Uiteraard moet hier ergens nog wel iets misgaan, maar dat gedeelte mag je lekker zelf uit gaan vinden tijdens het spelen van deze uitbreiding.
Meer van hetzelfde
Goed, om maar meteen met de deur in huis te vallen, Beyond the Dawn doet eigenlijk helemaal niks nieuws ten opzichte van de hoofdgame. De combat is hetzelfde, de gameplay is hetzelfde, de opzet is hetzelfde. Je rent door de wereld heen, accepteert een side quest, verslaat wat monsters (Zeugles), verzamelt wat spullen om nieuwe wapens te maken en hobbelt zo stukje bij beetje door het verhaal heen.
Is dit erg? Niet bepaald. Tales of Arise zat al erg goed in elkaar en op die basis wordt gewoon voortgeborduurd. Dat betekent dus opnieuw flitsende en snelle gevechtsactie, spectaculaire skills en Astral Arts en dikke lol met alle verschillende personages.
Een plaatje
Tales of Arise zag er al erg indrukwekkend uit en dat is nog altijd zo in Beyond the Dawn. De kleuren spatten van je scherm af, de vergezichten zijn prachtig en steden zitten bomvol details en versieringen.
Het geluid was ook altijd prima voor elkaar en dat is nog steeds zo. Vrijwel alle dialogen zijn ingesproken en ook geloofwaardig. Ook de muziek is prima voor elkaar, maar je moet wel je best doen om nieuwe geluiden te ontdekken. Of het is er niet, of het lijkt erg op wat er al in de game zat. Maar nogmaals, het was al goed voor elkaar, dus erg storend vond ik het zeker niet.
Heel veel sidequests
Dezelfde positieve dingen, maar ook de minder goede kanten van Tales of Arise komen weer terug. Ik vond in het hoofdverhaal het tempo niet altijd even lekker. Lag dat in de hoofdgame vooral aan de vele skits, de korte verdiepingen tussen personages die om de haverklap tevoorschijn kwamen, daar zijn in Beyond the Dawn vooral de vele sidequests de schuldige. In het begin gaat het nog wel en is de mix hoofdverhaal en wat sidequests prima voor elkaar, maar hoe verder je komt, hoe meer van die optionele dingetjes er tevoorschijn komen. Zijmissie afgerond? Dan staan er zomaar weer twee nieuwe klaar. Ik kwam op die manier nauwelijks aan vooruitgang maken toe, maar dat ligt uiteraard ook wel een beetje aan mezelf.
Conclusie
Ik moest er weer een beetje inkomen, maar heb me uiteindelijk ontzettend goed vermaakt met Beyond the Dawn. Een story recap had niet misstaan, maar langzaamaan rol je wel weer in het verhaal.
Beyond the Dawn doet eigenlijk precies wat je van een uitbreiding mag verwachten. Het voegt een extra stuk aan de game toe. Niks meer, niks minder. Het doet hetzelfde als de hoofdgame, er zit weinig vernieuwing in, maar het doet ook niks verkeerd.
Als je van Tales of Arise hebt genoten dan is Beyond the Dawn een lekker extraatje van zo’n twintig uur en zeker de moeite waard.
