Vorige week is er een nieuwe Sword Art Online uitgekomen. Op verzoek van de redactie is veteraan Eddie met de nieuwste telg ‘Last Recollection’ aan de slag gegaan. Je leest hier zijn indrukken:
Ooit begonnen als een boekenserie in Japan, heeft de naam Sword Art Online snel furore gemaakt. Eerst in Japan zelf, later ook in het westen. Met de groeiende populariteit werd de boekenserie snel uitgebreid met een anime tv-serie, een set films en uiteindelijk ook games. Sword Art Online: Last Recollection is inmiddels het derde deel dat we op Xbox mogen verwelkomen.
Het verhaal van Sword Art Online en daarmee ook deze game, is voor de meesten onder ons best warrig. Dat komt omdat deze titel gaat over een set van meerdere virtual reality werelden. Last Recollection is een direct vervolg op de game Alicization Lycoris en volgt dan ook die verhaallijn. Echter wordt er stevig geleend qua personages uit alle eerdere werelden. Ter kennisgeving: uiteindelijk kun je met 45 speelbare personages aan de gang!
Voor het verhaal zal ik niet al te veel van de historie in deze review betrekken. Dan volgt in ‘no-time’ niemand het meer. Makkelijker om te beginnen is het feit dat er oorlog is. De “lichte” wereld waar jij en de mensheid vandaan komen, is in oorlog met de “donkere” wereld (de Dark Territory of Underworld). Steeds vaker breken er monsters door de barrières heen die de mensenwereld beschermen. Jij bent Kirito en samen met jouw vrienden moet jij natuurlijk de mensenwereld beschermen.
De game start met een gevecht met monsters die door de barrières zijn gebroken. Maar opeens gebeurt er ook iets anders. Een jonge vrouw en een meisje vallen uit de lucht naar beneden. Het blijkt dat zij uit de donkere wereld komen. Dat doen ze niet zomaar, ze komen met een aanbod van vrede. Een van de tien krijgsheren in de donkere wereld is het vechten beu en doet een aanbod voor vredesonderhandelingen. De donkere ridder Dorothy is samen met het meisje Sarai met die opdracht naar de mensheid gestuurd. Ga je daar op in dan zul je als mensheid alleen nog even de rest van de krijgsheren moeten overtuigen van het nut van vrede. Klinkt niet al te beroerd na zo’n lange tijd van oorlog, dus wordt jij samen met je vrienden op weg gestuurd naar de onderhandelingstafel. En die staat natuurlijk midden in de donkere wereld. Dus, op avontuur!
Waifu’s-‘r-Us en alle stereotype rassen
Deze game is een typisch product van Japan. Het mannelijke hoofdpersonage Kirito wordt omringd door zijn vrienden, die toevallig allemaal vrouw zijn. Daarnaast adoreren ze hem allemaal om de kwaliteiten die hij blijkbaar heeft. En als klap op de vuurpijl vallen ook zijn gezworen vijanden (in de persoon van Dorothy) ook nog eens als een blok voor hem. Volgens Japans begrip zijn ook alle vrouwelijke personages enigszins uitdagend gekleed.
Door de game heen kom je allerlei personages tegen die de gemiddelde westerling weinig zullen zeggen. Echter voor de fans van de Sword Art Online serie is het een feest der herkenning. Allerlei personages uit allerlei alternatieve werkelijkheden komen langs. Je moet daardoor niet te veel waarde hangen aan het onlogische karakter daarvan. Nee, laat het lekker over je heen komen en probeer er van te genieten. De personages uit de verschillende delen van de serie het beste zien als de collectibles van deze game.
Wanneer je in de donkere wereld aan het rondreizen bent, kom je ook in aanraking met andere rassen. Allemaal onderdanen van een van de krijgsheren. Zo ga je trollen, goblins, orcs en de donkere mensen tegenkomen. Jammer genoeg laat het verhaal op dat punt een steek vallen. Alle rassen krijgen te weinig tijd om echt tot je te spreken. Hierdoor blijven deze rassen wat vlak. Ook de quests die je moet uitvoeren om rassen over te halen om vriendschappelijk te worden, voelen te eenvoudig en zonder al te veel diepgang aan. Het gaat niet veel verder dan: haal item X en breng het naar Orc Z en hij wordt je vriend. Hier had veel meer uitgehaald kunnen worden.
Gameplay
Vanaf het begin wordt je als speler goed bij de hand gehouden. Het lijkt erop dat de devs weten, dat het verhaal en de gameplay van Sword Art Online niet al te toegankelijk waren in eerdere games. Je wordt beetje bij beetje het verhaal ingeleid en ook de gameplay wordt stukje voor stukje aan je uitgelegd. Dit laatste is ook wel nodig voor wat betreft de gevechten. Je kunt in deze RPG button-bashen, maar daar kom je niet ver mee. Je doet dan maar een paar duizend hitpoints schade per aanval. Lijkt best wat, totdat je de levensbalk van jouw vijand ziet die een paar miljoen hitpoints laat zien. Dat gaat dus niet werken.
Als speler zul je aanvallen tussen jouw teamgenoten moeten linken. Met de juiste aanvallen gekoppeld aan elkaar, schieten de hitpoints die jij aan schade doet enorm omhoog. Naast de aanvallen die je moet koppelen, moet je ook gebruik maken van skills. Deze kun je gebruiken om schade te boosten, maar ook om vijandige aanvallen te counteren. En dit laatste is zowat jouw krachtigste aanval. Want wanneer je op het juiste moment countered, dan wordt jouw vijand verdoofd. Op dat moment is hij als was in jouw handen. Je kunt hem in de lucht lanceren en brutale combo’s op hem loslaten.
Zelfs met de combo’s die je op vijanden loslaat, moet je rekening houden met lange gevechten. Dit komt ook omdat je vijanden die dik boven jouw level zitten kunt aanvallen. In de wereld zie je wel het level van de vijanden, maar je hebt zelf vrije hand of je ze aanvalt of met rust laat. Ga je een moeilijkere vijand te lijf, betekent dat niet dat je kansloos bent. Met het nodige tactische inzicht en gebruik van combo’s en skills kun je die vijanden ook verslaan. Het enige dat het je zeker zal kosten is een stevige portie tijd. Kortom dit is geen game voor even tussendoor. Maar wie verwacht dat nu van een RPG. Ik in ieder geval niet.
Graphics en geluid
De graphics zien er tijdens de normale gameplay een beetje gedateerd uit. Deze game had ook zo maar uit de beginjaren 2000 kunnen komen. Het ziet er allemaal helemaal niet slecht uit, maar het is duidelijk geen AAA-werk. De game komt er mee weg vanwege het cartoony karakter dat een hoop anime-rpg’s ook hebben. De omgeving en de characters in de cutscenes zien er dan weer wel goed uit. Tijdens de gameplay is het er allemaal wat minder flashy.
Wat voor mij positief uitpakte was dat de taal in het Japans is. Sterker nog, voor de game zijn de voice-actors gebruikt die deze characters al jaren spelen. En dat is te merken. Ikzelf ben een fan van de oorspronkelijke Japanse uitvoering, maar ik realiseer mij dat niet iedereen er zo over zal denken. Beetje jammer dat het gesproken woord alleen maar in de belangrijke scenes wordt gebruikt (er is in de game overigens geen mogelijkheid om de taal te wisselen naar Engels). De rest van de game moeten we het doen met geschreven tekst. Deze is dan wel weer netjes in het Engels opgeleverd.
De muziek is nog een punt waarop de game stevig uitpakt. De muziek is sterk en goed gekozen. Snel en bombastisch bij grootse gevechten en klein en teer bij emotionele momenten. Naar mate je verder komt in de game, merk je dat de muziek even sterk blijft. Geen onnodige herhalingen van muziekstukken en goede afwisseling.
Achievements
Je gaat vele uren bezig zijn om de 44 achievements vrij te spelen van deze game. Voor elk hoofdstuk dat je uitspeelt, krijg je een achievement. Daarnaast zijn er natuurlijk de achievements voor de verschillende soorten quests die je voldoet, wapens die je verzamelt, vijanden die je verslaat en dat je jouw personage op rank-level 50 krijgt. Al met al de typische (grindy) achievements die je verwacht van een RPG. De meeste achievements zijn niet moeilijk te noemen, maar wel heel tijdrovend. Voor de liefhebber een opdracht om je tanden in te zetten.
Conclusie
Sword Art Online: Last Recollection is een goede game wanneer je van het genre houdt. Had het allemaal beter gekund, ongetwijfeld. Maar wanneer je net een vijand hebt neergelegd die 25 miljoen hitpoints had, dan maakt je dat allemaal even niks uit. Dan heb je een heerlijk YES-moment zoals het hoort. Daarnaast goede muziek en stemmen, plus goede graphics in de cutscenes.
