Review: State of Decay 2 – Lichtpunt in de duisternis

Het is nu niet bepaald de Gouden Eeuw voor Xbox exclusives. Gelukkig is State of Decay 2 daar. Een lichtpunt in de duisternis voor een zacht prijsje.

Zombies, open wereld, survival, zucht… Hoe lang moeten we deze games nog tolereren. Het is een plaag waar Mozes nog jaloers op zou zijn. Desalniettemin hebben we de opvolger van State of Decay, die eerlijk gezegd z’n sporen al wel heeft verdient, en we weten drie dingen die al in het voordeel van State of Decay 2 spreken.

1. In tegenstelling tot andere zombie-games draait het hier om het management van een groep overlevenden, niet om het vechten.
2. De game kost drie tientjes
3. Het heeft online co-op

Genoeg redenen om de game eens tegen het licht aan te houden. De game beoordelen doe ik aan de hand van de drie zaken hierboven.

Het draait om management, niet om vechten

Dit zie je zeker niet vaak in games, vooral niet de manier waarop het in deze game is uitgevoerd. Het is misschien nog het best te vergelijken met The Sims in een post-apocalyptische wereld.

Het vechten met zombies hoort erbij, maar het is een noodzakelijk kwaad. Het draait om het onderhouden en uitbouwen van je community. Je begint de game met een tweetal mensen en je ontmoet vrijwel direct nog twee overlevenden met wie je je groep vormt. Gaandeweg de game kom je meer overlevenden tegen die je al dan niet in de groep kunt opnemen. Deze zullen te vinden zijn in je home base. Dit is een soort van veilige plek die je kunt uitbouwen met een tuin, werkplaats, ziekenboeg en een aantal andere uitbreidingen ter ondersteuning van je overlevenden. Met een tuin krijg je bijvoorbeeld een basis-voedselvoorziening waardoor je dit niet door middel van loot op pijl hoeft te houden. Met een werkplaats kun je geweren en handwapens repareren. Aangezien je maar beperkte plek hebt in je basis is het een kwestie van goed afwegen en bepalen wat je strategie wordt. Ook is het een optie om je basis te verhuizen. Andere plekken op de kaart bieden bijvoorbeeld een grotere basis, waardoor je weer nieuwe onderdelen ontgrendeld. De opties binnen je basis zijn bijna ontelbaar, zo kun je er voor gaan om een bepaald gebouw te upgraden waardoor het effect ervan nog beter wordt, mods zoeken en installeren op je uitbreidingen of uitbreiden met outposts elders op de kaart.

Alle overlevenden in je groep zijn speelbaar en elke overlevende kan ook dood. Het feit dat je de skills per overlevende kunt upgraden zorgen er voor dat je ook zuinig op ze moet zijn. Wanneer ze het niet halen betekent dit dat je alle voortgang met die overlevende kwijt bent. Daar bovenop komt dat ze ook stuk voor stuk hun eigen unieke skills hebben. Zo kan één overlevende met zijn humor goed zijn voor het moraal van de groep en is een ander weer een goede dokter waardoor je nieuwe opties krijgt in de ziekenboeg.

De grootte van de kaart is niet erg indrukwekkend, maar goed genoeg. Het feit dat voertuigen veel benzine verbruiken en nogal traag zijn is genoeg om voorzichtig te zijn met uitjes naar de andere kant van de map.

De game kost drie tientjes

Dat de game drie tientjes kost mag eigenlijk niet genoemd worden, want State of Decay 2 is ook gewoon te vinden in de Xbox Game Pass. Je zou gek zijn om de game rechtstreeks te kopen.

Dat het geen toptitel met een mega-budget betreft wordt wel duidelijk bij het spelen van de game. Microsoft hamert met hun exclusives natuurlijk op True 4K en hoewel dit behoorlijk 4K is, is het verder grafisch niet echt geweldig. Zo is er minder detail te vinden in bijvoorbeeld materialen, gezichten en kleding dan we gewend zijn van recente titels. Ook de animaties zien er gedateerd en ook de besturing is daarmee soms wat houterig. Maar dit geeft niet, want het went wel. En voor een game van dit formaat hoef je wat mij betreft ook niet beter te verwachten. De focus ligt op het ontdekken en het gevaar van zombies in je nek en dat is prima uitgevoerd.

Een lichtpunt in de duisternis is niet alleen een metafoor voor mijn beoordeling, maar ook daadwerkelijk praktisch in de game. Er is een dag-nacht-roulatie en die is behoorlijk strikt. Het is dus 50% dag en 50% nacht. Aangezien er sprake is van drop-in en drop-out co-op is er geen pauzeknop in de game en is er dus ook geen mogelijkheid om bijvoorbeeld een nacht te skippen. ’s Nachts zit je behoorlijk met de gebakken peren omdat het echt stik en stik-donker is, gelukkig heb je nog een zaklampje maar die heeft ook niet veel te bieden na 3 meter. Het is dus zaak om je trips voor overdag te plannen en om ’s nachts het management te doen en niet al te ver van de basis te reizen.

Ik snap dat de ontwikkelaar dit er in heeft willen maken, maar ik vind wel dat dit het tempo uit de game haalt. In de praktijk komt het er namelijk op neer dat je je character in je home base installeert en dan maar (in real life) een wasje gaat draaien totdat de nacht weer voorbij is.

Co-op

Een groot gemis in de eerste State of Decay was co-op. De game schreeuwde met z’n open-wereld en zombies, in de tijd dat zombie-games nog hip waren, om online co-op. De ontwikkelaar heeft geluisterd en heeft co-op in z’n game gestopt. Helaas is de co-op ook budget. Wanneer iemand je game joint, wat overigens uitstekend werkt, kan diegene eigenlijk alleen maar met zombies vechten en loot vergaren. Het hele managementaspect van je home base is niet toegankelijk voor mede-spelers. Ook het simpelweg aanklikken en voltooien van missies is een no-go, maar het ergste is nog dat de speler bij je in de buurt moet lopen. Wanneer de medespeler te ver van de hoofdspeler raakt wordt hij er weer automatisch naar toe geteleporteerd.

De missies zijn overigens ook niet zo inspirerend dat het leuk is om deze met party-genoten te doen. “Haal dit daar op” en “maak die daar dood”, je bouwt weliswaar een relatie op met andere groeperingen in de game, met wie je vervolgens kunt handelen, maar de missies zijn zeker niet het interessantst om te doen in de game.

Conclusie

State of Decay 2 is een goede opvolger. Het management-aspect van een eigen groep overlevenden is verder uitgewerkt en kent nog meer mogelijkheden. Het overleven zelf is ook flink uitdagend. De dood van een teamlid kan een behoorlijke klap zijn als deze net van allerlei skills heeft geleerd. De missies voelen wat simpel aan en de nachten, waarin weinig te doen is, zijn onnodig lang. Grafisch is het geen hoogstandje, maar dat is ook niet te verwachten van een game van 30 euro. Voor dit bedrag heb je aan State of Decay 2 een behoorlijk vermakelijke game die je wel een paar avonden zoet kan houden.