Dat Star Wars Jedi nog niet klaar was, dat was wel duidelijk na Fallen Order. Gaat Cal Kestis op dezelfde voet verder of is deze opvolger toch een mindere versie?
De game start met een recap. Even terughalen waarom we ook alweer met Cal aan de slag gingen. Het verhaal start vijf jaar na de gebeurtenissen van deel 1. De Jedi zijn bijna uitgeroeid en die enkele die er nog is, die worden aan alle kanten opgejaagd. Na vijf jaar achtervolgd te worden en veel van zijn vrienden te zien sterven, kan Cal eigenlijk niets anders meer doen dan tot het uiterste gaan om zijn doel te behalen. Al is dat in het begin best vaag. Al snel zien we weer oude bekenden uit Fallen Order terug en is het hele spel een feest der herkenning voor Star Wars fans.
Voordat ik beschrijf wat ik goed vind aan de game en hoe ik mij ermee vermaak, moeten we helaas een aantal problemen melden. Laten we starten met het grafische verhaal.
Sound and Vision
Grafisch is de game ondermaats te noemen. De vergezichten zijn indrukwekkend en de wereld ziet er dan prachtig uit. De cutscènes zijn ook niet slecht. Maar, ga je spelen, dan val je een beetje terug, zeker wat characters betreft, in een niveau wat ik minder vind. Zeker gezien dit een current gen game is die niet op old gen te spelen is.
De gezichten zijn daarentegen wel van het niveau old gen. Vlakjes met weinig detaillering. Daarbij vallen de bugs wel erg op. Een net niet de grond rakende schoen, een in de muur verdwijnende character, stotterend beeld, dat soort kleine bugs halen je best wat uit de ervaring. Daar had ik toch veel meer van verwacht. Als je net Dead Island 2 hebt afgesloten en met deze game start, dan is het grafische verschil tussen deze twee gigantisch. Je merkt het vooral op omdat je weet dat het veel beter kan.
Het geluid daarentegen is wel een hit. Goede voice acting en heel veel audiogeluiden die je wereld ‘levendig’ maken. Je ziet en hoort overal wildlife.
Nutteloos?
Een ander groot minpunt vind ik de vele cosmetische onzin die ik in de game zie. Bij een workbench denk je meestal aan het upgraden van je gear. Maar in SW Jedi is er weinig aan je gear te doen, behalve dan een ander soort cosmetisch aangepast onderdeel toevoegen of je trouwe droid een ander kleurtje geven. Iets waar ik eigenlijk totaal het nut niet van inzie. De wereld zit ook vol met dit soort upgrades en dan vaak op onmogelijke plekken waar je echt moeite voor moet doen om ze te pakken te krijgen. Het openen van zo’n kist is dan eigenlijk altijd wat teleurstellend. Moeite voor weinig dus. Je doet het omdat er altijd een kans is dat je wel iets waardevols vindt, zoals een extra stim, maar in mijn ogen is het vooral een verkwisting van tijd. Zet daarnaast andere onzinnig side quests, zoals het verzamelen van zaden voor je daktuin en, ja, je leest het goed, vissen voor het aquarium in de bar, en de afdeling ‘Totaal onnodig’ is gevuld.
Het verhaal
Cal Kestis is dus vijf jaar verder en het verhaal draait om de oorsprong en teloorgang/vervolging van de Jedi. We zien terugblikken naar vroegere tijden en ervaren de start van de Jedi in de High Republic. Tegelijkertijd zien we ook hoe de Jedi worden vervolgd en hoe dit in de huidige tijd vorm is gegeven. En het is vooral een zoektocht naar een thuis voor Cal en andere Jedi.
Na de rij aan wat negatievere punten, is het verhaal voor Star Wars fans, en voor mij dus ook, smullen. Alle elementen zitten er in en je hebt een rij aan extra taken en side-quests, die rumors worden genoemd, waarmee je behoorlijk wat uren kan vullen. Men heeft daarin veel geleend van andere games. Zo kan je nu een rij aan bountyhunters opjagen welke zelf ook weer een bounty opleveren als je hen elimineert. Deze rij aan vijanden, die prachtig in een schema te zien zijn, zijn overduidelijk uit games zoals AC geleend.
Combat en puzzelen
De combat is zoals we van het eerdere deel gewend zijn met wel wat extra krachten en een veel uitgebreidere skilltree. Er zit ook een deel Perks in de game, welke ook weer extra voordeel opleveren.
De combat draait om timen, tenminste, dat zou het moeten doen. Helaas is mijn button bash verslaving te groot en ik merk dat ik al snel gewoon op knoppen aan het rammen ben. Niet handig want je hebt toch wel wat skills nodig om de wat lastigere groepen aan te kunnen. Het loont dus om de aanvallen van de verschillende beesten en vijanden te bestuderen. Daarnaast heb je de toegang tot een uitgebreide data bibliotheek welke ook de zwakke punten van elke tegenstander laat zien.
Je hebt de keuze uit meerdere vormen van lightsabers die elk op hun manier hun kracht hebben en redelijk naadloos kunnen worden gewisseld. Later komt daar ook nog een vuurwapen bij, dus ook schieten behoort tot je nieuwe arsenaal. De gevechten kunnen best uitdagend zijn en dan is timen en dodgen wel de manier om het te overleven. Het maakt dat de zeker wat lastigere gevechten een gevoel van ‘dat heb ik weer overleefd’ opleveren.
Maar de grootste kracht zit toch in het gepuzzel hoe je van de ene naar de andere plek springt, rent (lopend dan wel op de rug van een dier), rappelt, vliegt aan de poten van een soort vogel en ga zo maar door. Dat is soms best even zoeken omdat je niet echt een referentie in beeld hebt, tenminste, ik kon hem na veel zoeken niet vinden. De enige referentie die je kan oproepen is via je verrekijker. En natuurlijk heb je een holomap waar je de weg op kan zien. Maar dat navigeren blijft lastig. Ik loop met enige regelmaat een beetje vast in de map. Natuurlijk speel je steeds meer van de map vrij en krijg je steeds meer meditatiepunten. Iets waar je je voortgang kan saven en de boel kan aanvullen. En waar je gelukkig tussen kan fast travelen. Let wel op, als je je voorraad aanvult, dan spawnen alle vijanden weer in de gebieden waar je net bent geweest. Dus soms is het wijzer om de Rest-knop te vermijden.
Maar dat puzzelen blijft boeiend en daarin heeft SW Jedi ook best een grote stap vooruit gemaakt. Er zijn veel meer opties en de puzzels zijn gecompliceerder. Tel daarbij de hulp van de nodige dieren bij op om van het ene punt naar het andere te komen en de opties zijn legio.
Planeten
Jedi: Survivor heeft meerdere planeten in zich die je gaat bezoeken. Maar je basis ligt op Koboh. Daar heb je een Saloon, je thuis onderweg, welke vol zit met bezoekers die allemaal wel wat van je willen of je iets kunnen bieden. En daar vind je ook de zogenaamde nutteloze verzamelplekken zoals een tuin en een aquarium.
De wereld is uitgebreid maar gelukkig ook behoorlijk lineair. De weg naar je doel is altijd wel logisch te vinden, al vergt het soms wel wat zoeken om net dat doorgangetje te vinden om naar de volgende plek te komen. Ook dat blijft uitdagend, zeker als er een soort zandmonster achter je aan zit en je eigenlijk het zand moet vermijden. Om het vele rondrennen te beperken, is er nu ook de optie om tussen meditatiepunten te reizen en dat is zeker prettig
Conclusie
We zijn wat laat met ons oordeel maar daar is hij dan toch. Helaas kan ik Star Wars Jedi: Survivor niet als een current-gen game zien. Daar is hij grafisch te zwak voor en mist hij de scherpte en de vloeiendheid om echt zo gezien te worden. Ook de vele cosmetische ‘bezighouderij’ is wat mij betreft overbodig en voegt niets aan het spel noch het verhaal toe.
Wat blijft staan is het verhaal. Star Wars Jedi: Survivor is voor het grootste deel een waardige opvolger van Fallen Order. Het verhaal is indrukwekkend en de vele characters in het spel zeer geloofwaardig. Je wordt de Star Wars wereld in gezogen en als fan zal je je er zeker behoorlijk in vermaken. Op de Xbox One had hij direct een vette 9 gekregen. Maar dit is een Xbox Series X|S game.
Als ik een advies mag geven, wacht op de waarschijnlijk al snel komende afprijzingen en koop hem dan. Voor de volle pond is hij grafisch net te mager.
