Review: Space Revenge – matige twin-stick shooter

In de categorie sci-fi twin-stick shooters is Space Revenge uitgekomen. De heren uit het Retro-kanaal van onze Discord kregen alleen al van deze omschrijving weke knietjes en hebben dan ook wederom een plek op de website opgeëist om een review te kunnen posten. Dit keer is het DM4S die met jullie zijn bevindingen in de review deelt:

Als scifi junkie en twin-stick shooter liefhebber was ik weer eens toe aan een goede game in dit genre. Toen onze Discord moderator Michaeltje ons attente maakte op Space Revenge, was mijn antwoord snel klaar. HOLD MY BEER! Maar, is Space Revenge je tijd en geld (en een warm wordend biertje) waard?

In de indie gamewereld is Jandusoft geen onbekende naam. Deze uitgever geeft de ene na de andere indie titel uit (onze welbekende Eddie heeft onlangs nog een game gereviewd van deze uitgever). De meest recente uitgave is Space Revenge van ontwikkelaar Eskema Games. Deze Spaanse indie ontwikkelaar heeft pas twee andere kleine titels op haar naam staan: Fullblast en Delta Squad, waarvan de laatstgenoemde overigens ook een twin-stick shooter is.

Uit op wraak

Het verhaal begint met een comic-achtige intro waarin we zien dat de ouders van de hoofdrolspelers op brute wijze door een bende ruimtepiraten wordt vermoord. Genoeg reden dus om wraak te willen nemen. Je staat hier als speler gelukkig niet alleen voor. Vanuit het niets krijg je een hand toegereikt van een man die je 10 jaar lang onder zijn hoede neemt en traint. En nu is het moment gekomen voor wraak!

Als je dit zo leest zou je zeggen dat het verhaal niet veel om armen heeft en laat dat dus nu net ook zo zijn. Het verhaal is vrij ‘recht toe, recht aan’ en bevat vrijwel geen plotwendingen of echte diepgang.  

Lekkere variatie in vijanden, maar de variatie in ammo daarentegen…

Maar als het verhaal niet veel om handen heeft dan moet het met de gameplay wel goed zitten, toch? Nou, helaas! Ook in termen van gameplay valt wel het één en ander op te merken. 

De game geeft je twee opties: een Story Mode en een Boss Rush Mode, welke pas ontgrendeld op het moment dat je de game in story mode hebt uitgespeeld. Je begint de game met een simpele machinegeweer en drie granaten, waarmee je de vijanden te lijf gaat. Je verdient geld door een level uit te spelen en de opdrachten te voltooien die je in het level krijgt. Deze opdrachten bestaan vooral uit het openen van deuren en omlaaghalen van bruggen of het vinden van key cards. Hoe meer opdrachten je voltooid, hoe meer geld je dus verdient. 

Je zuur verdiende centen kan je uitgeven in een winkel om drie andere wapens te kopen (plasma gun, SMG, heavy plasma gun), te upgraden of nieuwe ammo varianten te kopen. Deze kunnen dan uit bijvoorbeeld acid, stun of fire ammo bestaan. Ondanks de diverse varianten in ammo, vond ik geen van deze varianten echt een verschil maken. Je normale ammo lijkt zelfs meer damage te doen dan deze speciale varianten. 

Een ander groot probleem waar ik tegenaan liep was de ontzettend logge besturing van je character. Het lijkt alsof deze constant in slow-mo bewoog, wat ik persoonlijk als niet prettig ervaarde. Wat dan weer wel goed gedaan is, is de diversiteit aan vijanden. Hierin is genoeg afwisseling om het uitdagend te houden. Van close combat vijanden tot grote vijanden die raketten op je afvuren als je te ver van ze af bent. De subbazen en eindbaas zijn heerlijk gevarieerd en geven een goede weerstand en moeilijkheidsgraad om een kleine euforie te ervaren als je ze tegen de grond hebt. 

Weinig variatie en inspiratie in level- en audio design

De levels bestaan vooral uit gangen met vijanden, ontplofbare vaten en veel grijze tinten. Als je op zoek bent naar een grote variatie in level design, dan ben je met deze game aan het verkeerde adres. Alle levels hanteren dezelfde blauwe grijs-grauwe ruimteschip textures en het komt een beetje ongeïnspireerd over. 

Ook qua audio is het allemaal vrij matig. Het doet wat het moet doen en zal nergens echt uitblinken. Van simpele schietgeluiden tot een 13 in dozijn robotstem die af en toe klinkt. De soundtrack heeft ook niet veel om handen en bestaat vooral uit één en hetzelfde liedje dat in elk level zit. 

Technical issues

Hoewel het qua gameplay wel redelijk zit, ben ik wel de nodige technische problemen tegengekomen. Ik noem er een paar op: loading screens die niet doorladen, vijanden die niet in de game geladen worden waardoor je levels gewoon leeg blijven en tot slot forse drops in de framerate. Vooral het niet doorladen van levels en vijanden zorgde ervoor dat ik meermaals een volledig level opnieuw moest spelen. Hierdoor raakte ik telkens uit de flow van de game en dat is jammer!

Easy chievos, gotta love it!

Ben je op zoek naar een uitdagende game qua achievements dan moet je ver weg van deze game blijven. Ben je echter op zoek naar een snelle 1000g versnapering dan kan je je lol op. Alle achievements zijn binnen 30 minuten tot een uur te behalen. Het behalen van de achievements gaan van een health pack gebruiken tot het vermoorden van 10 vijanden en het oppakken van een geheim. Het heeft dus niet heel veel om handen, maar voor een snelle boost van je gamerscore natuurlijk wel lekker. 

Conclusie

Space Revenge is in alle opzichten een matige game. Matig in de variatie in gameplay, level- en audio-design tot aan verhaalvertelling. Ondanks dit alles heb ik me toch wel enigszins vermaakt. Voor de doorgewinterde twin-stick fanaat is dit geen aanrader daarvoor is de game te vlak en levenloos. Maar ben je nieuw in het genre dan kan je de game voor de prijs van 10,99 best eens proberen. De game heeft een goede moeilijkheid graad voor een beginnende of casual gamer en biedt net genoeg uitdaging