Het is alweer drie jaar geleden dat The Stick of Truth uit is gekomen. Het werd dus weer hoog tijd voor een nieuwe game van de populaire serie South Park. Is The Fractured But Whole weer net zo’n klapper als zijn voorganger?
The new kid
In het begin lijkt het wel alsof The Fractured But Whole verder gaat op het verhaal van the Stick of Truth, want je begint weer in de middeleeuwse fantasy setting. Al gauw komt daar een einde aan en ga je met het echte verhaal aan de slag.
Als new kid moet je namelijk een plekje zien te veroveren in het team van The Coon and Friends, een stel superhelden. De missie? Die is duidelijk, je moet Scrambles de kat vinden om zo $100 vindersloon op te halen en dat te steken in The Coon and Friends‘ franchise.
Net niet over het randje
Waar The Stick of Truth af en toe nét te ver kon gaan, lijkt The Fractured But Whole wat diepgaander en minder controversieel. Natuurlijk blijft de zwarte South Park-humor terug komen en pakken ze de actualiteiten keihard aan. Maar dit keer blijft het toch iets netter dan voorheen, geen anale sonde, maar er worden wel goede steken uitgedeeld.
South Park is niet zoals de rest en dat blijkt ook in deze game weer. Het is een RPG met een turn-based vechtsysteem. Waar je bij ”normale” RPG’s al vrij snel kiest voor de klasse, dus de basis, van jouw character, moet je er bij South Park wat langer op wachten. Hoe verder je raakt in de game, hoe meer je over jezelf komt te weten. Je bent the new kid, niemand kent jou, dus het is ook logisch dat ze niet gelijk alles over je weten.
Keuzes zijn niet voor eeuwig en dat vind ik zelf een heel fijn systeem. Je bent niet verplicht om altijd verder te spelen met de klasse die je hebt gekozen, want deze kun je gewoon veranderen. Ook kun je op ieder gewenst moment veranderen van moeilijkheidsgraad, geslacht en nog veel meer. Zo kun je alle mogelijkheden uitproberen zonder dat je weer opnieuw moet beginnen. Want ja, anders moet je wel héél veel vrije tijd hebben.
Hoe meer characters je tegenkomt en hoe meer quests je voor ze oplost, hoe meer characters je ook kunt gebruiken. In de gevechten komen je vrienden je namelijk een handje helpen. Wanneer je meer vrienden hebt dan je kunt inzetten mag je voor elk gevecht kiezen wie je meeneemt. Daar is goed over nagedacht, want zo kun je strategische keuzes maken. De ene tegenstander is immuun voor vuur, dus dan kies je niet voor de persoon die goed is met vuur.
Humor
De game zit weer vol met kleine (en grote) grapjes. Zo wordt je episch gevecht afgebroken omdat er een auto aan komt rijden en je even van de straat moet, om daarna weer net zo bruut verder gaan. Ook zijn er veel koppelingen met de show en komen veel van je favoriete characters ook even om de hoek kijken. Soms hoef je de catch phrase maar te horen en je weet al wie er komen gaat ”Don’t forget to bring a towel”, anyone?
Achievements halen door op ieder toilet in South Park te poepen, ja dat is typisch iets wat bij de serie past. Ubisoft heeft het goed aangepakt, want je kunt echt één lijn zien in de serie en de game. En dat is best knap.
Quests
Je begint dus met het hoofdverhaal, waarbij je op zoek gaat naar Scrambles de kat. Natuurlijk is dat zo makkelijk nog niet en moet je steeds meer quests voldoen om uiteindelijk bij de kat te kunnen komen. Maar naast deze questline heb je ook een heleboel kleinere quests. Dat gaat van het verzamelen van Craig en Tweek artworks tot het maken van een enchilada burrito, in South Park kan het allemaal.
Tijdens de quests moet je het opnemen tegen verschillende tegenstanders. Meerdere eindbazen, maar ook kleinere gevechten ga je aan. Soms had ik met een ”gewoon” gevecht veel meer moeite dan met een eindbaas, dat had wat beter gekund. Want die voldoening die je normaal voelt na het verslaan van een eindbaas bleef nu af en toe uit.
Wel is er een enorme hoeveelheid aan quests. Je hebt altijd iets te doen, als je ergens niet uit komt kun je prima verder gaan met wat anders. Dat is iets wat ik wel heel fijn vind, want het wil nog wel eens gebeuren dat het allemaal niet meer wil.
Wanneer je verder in de game komt, moet je ook meer puzzels oplossen. De ene is vrij makkelijk en over de ander moet je behoorlijk langer nadenken. Dit geeft een goede verdeling en veel uitdaging. De moeilijke hadden nog wat ingewikkelder gekund, dan had ik dit element in de game net wat sterker gevonden.
Onvoorspelbaar
Van de quests tot de personages, er gaan een heleboel situaties voorbij komen waarbij je écht niet had gedacht dat dit zou gaan gebeuren. Zo kom je een heleboel oude bekenden tegen, zeker als je de series veel kijkt zijn dit hele leuke situaties.
Dit maakt de game blijvend interessant. Je haakt niet af na de eerste eindbaas, want er is nog veel meer wat je gaat zien en meemaken. South Park is natuurlijk geen immens dorp, dus ze moeten ook een manier bedenken om je te blijven boeien.
Vandaar dat je alles te voet moet doen, er zijn wel mogelijkheden voor fast travel, maar hiervoor moet je echt naar specifieke punten lopen. Je kunt dus niet je telefoon tevoorschijn toveren en naar de plek reizen waar je heen wilt. Dit maakt dat je er toch wat meer moeite in moet steken om bepaalde plekken te bezoeken.
Ook hebben jouw keuzes directe gevolgen in de game. Kies je voor een character met een donkere huidskleur? Dan wordt alles een stuk moeilijker voor je. Ga je voor een vrouw? Dan kun je verwachten dat de rednecks klaar staan om je flink in elkaar te trappen. De klasse die je kiest heeft natuurlijk invloed op de aanvallen die je kunt doen en het bepaalt hoe sterk je bent. Daarnaast kun je ook zelf samenstellen welke skills belangrijk zijn en wat je minder interessant vindt. Hierdoor krijg je écht een eigen speelstijl en kun je alle kanten op.
Niet alles kan de eerste keer
Als je eenmaal bezig bent zal je zien dat sommige delen van het dorp nog zijn afgesloten. Dit kan zijn door een gesloten poort of hek, of door lava die de weg voor je verspert. Hierdoor moet je de questline wel blijven volgen, anders zal je na een tijdje niet meer verder kunnen. En het zorgt er voor dat niet alles in één keer wordt verklapt en je steeds weer nieuwe gebieden en ruimtes blijft ontdekken. Ook dit is weer een manier om de game interessant te houden. Zo kun je er toch een heleboel uren in gaan steken.
Het eindoordeel
Al met al vind ik het nieuwe deel een hele geslaagde game. Er is een goede balans tussen gevechten, puzzels en quests. Hierdoor word je keer op keer weer uitgedaagd en kun je een heleboel uren in deze game steken. De moeilijkheidsgraad van de gevechten lijkt niet altijd even goed verdeeld, maar dit mag de pret niet drukken. The Fractured But Whole gaat fantastisch door op de serie en ook de actualiteiten worden weer keihard aangepakt. Het is dus met recht een écht deel van de franchise.
