Sonic the Hedgehog, de ooit zo trotse mascotte van SEGA en de veel coolere tegenhanger van Mario. Na een serieus verval van de blauwe held en een reeks teleurstellende titels komt het Sonic Team nu met Sonic Forces. Is dit de wederopstanding van Sonic?
Al jaren probeert Dr. Eggman door middel van zijn uitvindingen Sonic en zijn vrienden te verslaan. In Sonic Forces is hem dit ook daadwerkelijk gelukt. Dankzij de creatie van de Phantom Ruby heeft Eggman een rivaal voor Sonic weten te maken, Infinite, die hem te machtig is. De game begint dus met de nederlaag van Sonic tegen Infinite en Eggman die van deze mogelijkheid gebruik maakt om de wereld over te nemen. Nu is het aan het verzet om een einde te maken aan de heerschappij van Eggman.
Een nieuwe held
Dit verzet bestaat uit, niet geheel verrassend, allemaal vriendjes van Sonic. Zo is Knuckles de commandant, zien we Silver, Amy, Vector, Espio en ook Shadow keert terug. Daarnaast is Tails uiteraard van de partij en dankzij de Phantom Ruby maakt zelfs de klassieke Sonic zijn opwachting in de game. Voor de fans van het eerste uur is het een groot feest van herkenning.
Maar, nieuwe game en dus ook een nieuwe held. Een held die je zelf kunt maken. Je kunt kiezen uit een hond, een wolf, een beer, een vogel, een konijn, een kat of een egel. Elk dier heeft zijn eigen krachten. Zo heeft de hond elke keer als je het loodje legt een handjevol ringen tot zijn beschikking bij de respawn, de vogel kan op zijn beurt weer veel hoger springen enzovoort. Echt een hele grote impact op de gameplay heeft het niet, maar het is wel een leuke toevoeging. Je kunt je character met honderden items aanpassen. Petjes, brillen, T-shirts, noem het maar op.
Drie verschillende games in één
Al die verschillende helden zorgen voor verschillende speelstijlen. Met Modern Sonic ren en spring je met halsbrekende snelheden door 3D-levels heen. Kurkentrekkers, enorme loopings, grinding over rails en met hoge snelheid je vijanden aanvallen met een homing attack. De laatste keer dat ik dit deed was in Sonic Adventure 2 Battle voor de Gamecube. Toen werkte het al heerlijk en nu weer.
Dan hebben we de klassieke Sonic. Behalve zijn uiterlijk, dat rechtstreeks van de SEGA Megadrive is meegenomen, is ook zijn speelstijl klassiek. Dus sprint je door 2D levels heen, verzamel je power-ups en ringen, vernietig je robot-vijanden en vecht je af en toe met een eindbaas. Sonic uit zijn dagen van glorie!
Tot slot is er nog de Rookie, je eigen character in de game. Zijn speelstijl is te vergelijken met die van Modern Sonic, maar met een kleine twist. Je krijgt namelijk een wapen mee, de Wispon. Elke Wispon heeft zijn eigen aanvallen en specials en die zorgen weer voor nieuwe opties in een level. De Burst Wispon kun je bijvoorbeeld gebruiken als machinegeweer om robots mee kapot te schieten en als special kun je jezelf als een raket recht omhoog schieten om op geheime plaatsen te komen. Mijn favoriet was de Lightning Wispon waarmee je een soort zweep hebt om vijanden mee aan te vallen, maar vooral de special is erg gaaf. Zo kun je namelijk met lichtsnelheid langs een rij met ringen razen en zo bijvoorbeeld op hoger gelegen plaatsen komen of over een enorme afgrond heen sprinten. Erg gaaf!
Kiezen voor de ene Wispon is één optie openen en een andere sluiten, dus wil je de levels vaak meerdere keren herspelen. Dit is geen drama, want levels zijn in een minuut of vijf uit te spelen. Wil je echter alle routes geprobeerd hebben en alle geheimen en collectibles vinden, dan heb je wel iets meer werk nodig. Oh, en dan wil je uiteraard ook nog de hoogste S-Rank in een level halen.
Beetje onsamenhangend
Al hoe gaaf alles er ook uitziet en hoe fijn het speelt, de mix van de verschillende Sonics en jouw character vind ik niet lekker werken. De gameplay is prima, daar is niks mis mee, maar het verhaal wordt erg rommelig. Je blijft namelijk heen en weer springen tussen de verschillende characters. Dankzij de korte levels en het feit dat de Rookie niet kan praten heb je soms het gevoel dat je dingen mist. Hoe kom ik hier nu weer? Hoezo is er het ene moment slechts een uurtje voorbij en het andere ineens een complete dag?
Daarnaast vind ik Classic Sonic erg tof, maar hij voelt wat geforceerd. Hij praat niet en de impact van zijn levels op het verhaal is gewoon dwaas. Zo moest ik op een gegeven moment de Death Egg, een soort Death Star, vernietigen met onze klassieke vriend. Dit kwam neer op twee minuten door het level heen rennen om het eindpunt te bereiken. Klassieke Sonic gameplay, maar in de cutscene erna ontploft het ding ineens. Hoezo? Doordat ik er doorheen gerend heb?
Adrenalinerush
Dit soort dingetjes zijn jammer. Gelukkig is de rest van de game gewoon erg goed. Alles ziet er fantastisch uit, de snelheid in de game is extreem hoog, je maakt idiote stunts en dankzij de snelle muziek op de achtergrond is een level doorspelen uiteindelijk één grote adrenalinerush.
Tot slot verdienen ook de controls een pluim. Zeker in een game waarbij je moet platformen en zulke hoge snelheden bereikt, moeten de controls gewoon strak zijn. Op dit punt is er niks te klagen. Alle characters sturen snel, strak en direct en elke keer dat ik toch een afgrond in lazerde was dan ook onoplettendheid of onkunde van mijzelf.
Conclusie
Is Sonic Forces de wederopstanding die mijn jeugdheld zo vreselijk verdient? Ze zijn op de juiste weg. Van alle games die uitgekomen zijn in de afgelopen jaren hebben ze de beste elementen eruit gehaald en samen gevoegd in deze game. De gameplay en presentatie zijn dan ook gewoon erg tof. Helaas is de boel qua verhaal dan weer wat onlogisch en geforceerd hier en daar. Dit is nog iets om aan te werken bij de volgende titel, maar de Sonic-fan zal zich zeker kunnen vermaken met Sonic Forces.
