Sonic the Hedgehog bestaat dit jaar 30 jaar en het is dan ook wachten op een gloednieuwe game. Als zoethouder krijgen we nu eerst de remaster van Sonic Colours, welke een aantal jaren geleden op de Nintendo Wii verscheen. Is dit genoeg of kan die nieuwe game niet snel genoeg komen?
In Sonic Colours Ultimate heeft de snode Dr. Eggman een joekel van een pretpark in de ruimte gebouwd. Hier zitten absoluut geen kwade bedoelingen achter. Het is meer een goedmakertje vanwege alle andere kwade plannetjes die hij eerder had, dus geniet ervan en vergeet vooral alle slechte dingen die je mogelijk tegen zult komen. Yeah right.
Gelukkig kent Sonic, Eggman al langer en dus snelt onze blauwe held richting de ruimte om daar de nieuwste plannen van de kwade uitvinder tegen te houden.
De Wisps
Het pretpark van Eggman wordt aangedreven door de kracht van een schattige soort buitenaardse wezentjes, de Wisps. Die Wisps hebben speciale krachten. Wanneer Sonic zo’n wezentje weet te bevrijden krijgt hij de beschikking over een nieuwe kracht. Zo kan hij bijvoorbeeld sneller dan het licht bewegen, zichzelf als een raket omhoog katapulteren of hij transformeert in een soort haai die alles op zijn pad vernietigd.
Het pretpark bestaat uit zes verschillende gebieden met een eigen thema. Elk gebied heeft op zijn beurt ook weer zes levels plus een eindbaas. De levels zitten eigenlijk wel zoals je van een Sonic-game verwacht in elkaar. Het zijn levels waarin je zo snel mogelijk van het begin naar het eindpunt sprint, terwijl je onderweg ringen verzameld, door loopings raast, obstakels ontwijkt, robots vernield en je nieuwe Wisp-krachten loslaat. Het is spektakel zoals alleen Sonic je kan bieden.
De levels zijn op meerdere manieren te doorlopen, met meerdere routes. Sommige van die routes worden pas beschikbaar als je een nieuwe Wisp-power hebt verkregen in een van de andere gebieden. Vind je dus een nieuwe Wisp, dan loont het dus om eerdere levels en gebieden nog een keer te doen. Zeker als je in elk level een S-rank wilt halen en alle rode ringen wilt verzamelen. Elk level is tussen de één en vijf minuten wel uit te spelen, dus dat kost je de kop ook niet.
Ruzie met de controls
Over het algemeen werken de controls best goed. Sonic reageert prima op input, springt snelt en laat zich meestal precies daarheen sturen waar jij dat wilt. Meestal. Er zijn namelijk ook momenten geweest dat ik hem wel kon vervloeken.
De levels zijn een mix van 2D en 3D. En dus zijn er ook 2D en 3D gameplaystukken en die overgang werkt niet altijd lekker. Een voorbeeldje. Ik ren met Sonic als een speer rechtuit. De enige mogelijkheid om je te verplaatsen is van links naar rechts. Ik verzamel ringen, verniel robots en alles is goed. Dan besluit de game om weer 3D controls te gaan gebruiken. Ik mis dus de bocht, mis de ringen die daar liggen en als ik pech heb verlies ik ook alle ringen die ik in mijn bezit heb omdat er een robot om de hoek stond die ik dus niet meer kon ontwijken. Niet heel ernstig, maar wel irritant.
Andere momenten waarop ik soms ruzie met de controls had, waren als ik wilde double jumpen. Sonic zijn Homing Attack zit onder exact dezelfde knoppencombinatie en de game lockt automatisch de vijanden of objecten die in de buurt zijn. Dit werkt hartstikke lekker als je snel door een groepje vijanden heen wilt beuken, maar als je een richel wilt bereiken en daaronder een veer zit waar je constant tegenaan springt in plaats van omhoog de richel op, dan kun je je voorstellen dat ik af en toe flink zat te tieren. Ook walljumpen lukt niet altijd even lekker. Soms plakte Sonic wel aan de muur vast, andere keren juist weer niet. Vaak wel als het niet moest en andersom.
Verzameling losse levels
De levels in Sonic Colours Ultimate zijn gaaf, maar de manier waarop alles aan elkaar geknoopt is ben ik minder over te spreken. Hier en daar zit er een cutscene in de game verstopt waar een aantal hele slechte grappen worden gemaakt of waarin Sonic een monoloog afsteekt tegen een robot die hij over enkele momenten in schroot gaat veranderen. Dat is alles. Ik zat constant te wachten op een confrontatie met Eggman, een ontdekking over de Wisps en waar ze vandaan komen enzovoort, maar niks van dit alles. Voor mij is het op deze manier meer een verzameling losse levels die ik door moet spelen en dat vind ik jammer.
Leuk voor de kids
Waarschijnlijk ben ik inmiddels ook gewoon te oud voor Sonic the Hedgehog en is het gewoon een jeugdliefde die ik ontgroeid ben. Een beetje zoals dat gaat met andere dingen uit je jeugd zoals Power Rangers, Pokémon en meer van dat soort voorbeelden. Ik verwacht nu gewoon meer van games.
Dat wil overigens niet zeggen dat Sonic Colours Ultimate een slechte game. De levels in de verschillende gebieden zijn lekker divers, kleurrijk en leuk om door te spelen. Ook is de game uitermate geschikt voor korte sessies tussendoor. Levels zijn zoals gezegd in een paar minuten te doorlopen en dus is de game prima in blokjes van tien minuten of een kwartier te doen.
Ideaal voor de kids dus. Sonic is stoer op kinderniveau, het geweld in de game is minimaal en ook qua gameplay is het niet idioot ingewikkeld. Geeft je als ouder ook een excuus om toch de games van je oude jeugdheld te kunnen blijven spelen.
Conclusie
Sonic Colours Ultimate is een vrolijke en kleurrijke platformer. De levels zijn tof, lekker divers en zitten goed in elkaar. Qua gameplay is het Sonic zoals we die kennen en dat blijft leuk. De controls zijn over het algemeen goed, maar wel met de nodige irritatiepuntjes. Qua verhaalvertelling is de game niet briljant. Alles is erg minimaal verteld en de game voelt dan ook eerder als een verzameling levels dan als een volwaardig avontuur.
Waarschijnlijk zullen de oudere gamers deze game vooral negeren, maar voor de kids is dit echt een hele toffe titel met niet al te ingewikkelde gameplay, leuke en kleurrijke levels en minimaal geweld. Een prima excuus voor ouders om toch met hun jeugdheld aan de slag te kunnen.
