Ik grijp als liefhebber van horror-games elke mogelijkheid aan om een game in dat genre te proberen. Ik werd al enthousiast na het zien van de trailer van SOMA en dat enthousiasme is na het spelen van de game alleen maar groter geworden.
Stel je het volgende eens voor: Je hebt een auto-ongeluk gehad en daarbij een hersenbeschadiging opgelopen en je verwachte levensspanne is tot slechts een paar maanden ingekort. De enige mogelijkheid om dit te verlengen is een experimentele hersenscan waardoor doktoren een therapie kunnen ontwikkelen voor het herstel van je letsel. Uiteraard stem je hiermee in. Dus ga je op een ochtend naar het ziekenhuis voor die scan. Je gaat zitten, ziet een heldere flits en het volgende dat je ziet is dat je niet langer in het ziekenhuis bent maar in een of ander creepy laboratorium ergens op de bodem van de oceaan. Welkom in SOMA.
Wat gebeurt er?
In het begin van de game loop je dus volledig gedesoriënteerd door een vervallen lab op de bodem van de oceaan rond terwijl je jezelf afvraagt: “Wat is er in godesnaam gebeurt?” Je komt geen enkele andere persoon tegen en je weet gewoon dat er iets in de schaduwen is dat achter je aan zit.
Om de boel helemaal compleet te maken kom je af en toe een robot tegen. Geen superstrakke, menselijke robots, maar lompe, olie-lekkende bakken schroot. Het bizarre is echter dat ze er stuk voor stuk van overtuigd zijn dat ze menselijk zijn en ze begrijpen dan ook niet dat jij dit niet kunt zien. Dit maakt het voor jou als speler dan ook erg lastig wanneer je voor de keuze staat of je zo’n robot van de stroom haalt, waarbij je dus feitelijk die ‘persoon’ vermoord, om zelf makkelijk verder te komen, of dat je een omweg probeert te vinden. Ik heb een aantal keer echt even hard na moeten denken over die keuze en dat is verdomd knap gedaan.
Het verhaal is echt supergaaf en behalve dat het een heel hoog what the fuck-gehalte heeft, in de positieve zin van het woord, is het ook een verhaal dat je laat nadenken over bewustzijn, identiteit en de relatie tussen lichaam en geest, maar juist dankzij het goede verhaal voelt het nooit zwaarmoedig aan.
Hart in je keel
Goed, het verhaal is dus erg sterk, maar om dit te kunnen ontvouwen zul je wel de game door moeten spelen en gelukkig is dit zeker geen straf. SOMA is een lekker futuristische horror-titel. Je hoofdpersoon, Simon Jarret, heeft geen wapens en geen superkrachten. Dit betekent dat je erg voorzichtig te werk moet gaan en je dus moet sluipen, jezelf verstoppen en af en toe moet wegrennen.
De sfeer in de game is van het begin tot het eind briljant. Dit komt omdat je niet overdreven vaak vijanden tegenkomt maar wel constant de dreiging voelt. Je raakt dus niet al halverwege de game gewend aan de vijanden en dit maakt dat ze hun dreiging houden. Ook kom je telkens andere vijanden met een verschillende uiterlijk tegen. Confrontaties met de moordlustige, op hol geslagen, robots en ander gespuis blijven dus lekker intens.
Puzzelen
Wat betreft de gameplay bestaat SOMA uit een zeer intens stukje stealth en horror. De rest van de gameplay wordt aangevuld met onderzoeken en puzzelen. Puzzels bestaan uit de standaard dingen zoals: stroom omleiden om een deur te openen of batterijen zoeken om apparaten aan te zetten. Niet heel bijzonder, maar het past wel goed in de game en af en toe zit er echt een supertoffe, originele puzzel tussen. Zo moest ik op een bepaald moment communiceren met de data uit zo’n hersenscan om die ‘persoon’ een code te ontfutselen. Echt heel tof en ik zou willen dat hier meer mee gedaan was.
Een enkele keer kan de game ook licht frustrerend zijn. Je hebt namelijk geen HUD en geen map. Hierdoor lijkt het soms dat je net niet helemaal weet wat je moet doen of waar je heen moet maar ik vond dit eigenlijk zelden echt storend. De ruimtes in de verschillende laboratoria zijn niet idioot groot dus compleet verdwalen lukt je niet snel en buiten, op de zeebodem, kun je ook hooguit een paar keer heen en weer lopen voordat je ziet wat de bedoeling is. Daarbij ziet de game er echt prachtig uit, dus een keer extra heen en weer lopen is in dat opzicht geen straf.
Conclusie
SOMA is een ijzersterke game met een enorm tof verhaal. De sfeer is intens, de gameplay is goed voor elkaar en de makers laten je, bewust of onbewust, lekker nadenken over diverse filosofische vraagstukken. Voor de drie tientjes die je hieraan kwijt bent wil ik dan ook iedereen aanraden deze titel eens te proberen!
