Review: Sniper Ghost Warrior 3

Sniper games, het is mijn pakkie an. Lekker sneaken en positie zoeken en poef, headshot. Kan Sniper Ghost Warrior 3 dat gevoel bij mij opwekken?

Laten we zoals altijd even beginnen met wat info over de game. In Sniper Ghost Warrior 3 speel je als Jon North, een Black Ops sluipschutter die erop uit gestuurd wordt om in de brandhaarden van deze wereld orde op zaken te stellen.

Na een behoorlijk lange eerste laadtijd die vergezeld wordt van een Georgisch liedje, start de game met een inleiding. Deze zeer lange laadtijd komt bij het opstarten van de game en als je een nieuw gebied in gaat en is best irritant. Zeker omdat je telkens dat zelfde best aardige liedje hoort. Hij is zo lang dat het liedje te kort is voor de intro en een tweede keer begint.

In de proloog zie je al gelijk waar men de inspiratie vandaan heeft, Hollywood. Je merkt direct dat de makers heel veel Amerikaanse actiefilms hebben gekeken. Actiefilms uit het genre Commando, Rambo, Navy SEALS en ga zo maar door. Lekker over-acted en een overduidelijk verhaal waarvan je al weet welke kant het op gaat. De cutscenes hebben allemaal dat Hollywood effect in zich. Ik ga niet veel verklappen over het verhaal zelf maar de rode lijn in het verhaal is de broer van Jon, die ook sniper is. Al zal dit sfeertje voor sommigen een afknapper zijn, ik hou ervan. Die heerlijke overdreven Hollywood vibe met de grote held die het verhaal gaat redden, het meisje wat tegenstribbelt maar die overduidelijk van de held gecharmeerd is en de zeer aanwezige bad guys met teksten die geweldig over the top zijn.

CryEngine

Grafisch is de in de CryEngine gemaakte game wisselend in kwaliteit maar het zet voor mij genoeg sfeer neer en is voldoende om je in de game te trekken. Helaas zijn er ook bugs op te merken, veel bugs. Zo loopt de lighting niet altijd even goed en merk je zo nu en dan framedrops op. Maar ook popups, textures die net niet lekker zijn of mismatches zoals een hand die niet daar komt waar hij moet komen bij het beklimmen van een trap of het niet synchroon lopen van stem en beeld. Meestal voor mij niet zo ernstig dat het je game-ervaring om zeep helpt maar ze zijn er wel en ik kan mij voorstellen dat dit voor een aantal gamers een dealbreaker is. Soms zit er een glitch in die wel heel vervelend is. Zo vergat de game in een missie een cardreader te genereren. Juist de cardreader die nodig was om een bepaalde kamer te betreden. Dit betekende dat ik een waypoint opnieuw moest laden om daarna de cardreader wel ineens in beeld te zien en dat zijn toch bugs die niet in een game behoren te zitten. De omgeving die we zien speelt zich af in noordelijk Georgië, een gebied tegen de Russische grens en dat betekent gebergtes en bossen. Dit is vaak wel mooi neergezet en is soms, dat is het verwarrende, adembenemend goed en soms ineens weer vol met slechte textures.

Qua missies en situatie lijkt men de huidige politieke status van dit gebied goed te hebben bekeken. Eenzelfde soort situatie die we beter uit Oekraïne kennen zie je ook hier terug. Ook hier heb je met door Rusland gesteunde separatisten te maken en losgeslagen rebellengroepen. Ook zie je verwijzingen naar eerdere wereldconflicten zoals in de opdracht Most Wanted waarin je op zoek gaat naar kopstukken die omgebracht moeten worden. In dat specifieke menu zien we dan ook de speelkaarten die we kennen uit de Irak oorlog. Het is een verhaal met een soort dubbele lijn, de broer van Jon en de situatie ter plekke. Tel daar nog wat zijmissies en de hele zwarte lijst met targets bij op en je hebt een aardig aantal uren speelplezier. Wat weggelaten had mogen worden, en het is mij een raadsel waarom dit steeds in games geduwd wordt, zijn de collectibles. Wat is het doel van het verzamelen van kunstwerken naast het krijgen van een aardig bedrag? Het irritante hiervan is dat je een soort innerlijke drang hebt om ze te gaan zoeken als je dat icoontje op je map ziet staan.

Headshot

Sniper Ghost Warrior 3, de naam zegt het al, draait natuurlijk in de eerste plaats om het snipen. Dat stuk zit goed in elkaar. Ik adviseer je wel direct naar één van de twee moeilijkere instellingen te gaan want op normal zit je echt op de arcade stand. Net zoals we dat van Elite Sniper kennen, zie je dan precies wat de wind en de zwaartekracht met je inslagpunt doet. Je haalt daarmee de Sniper ervaring totaal weg. Juist dat inschatten of berekenen van het inslagpunt geeft je het gevoel dat je met een skill bezig bent. De vijand op 300 meter raken is dan een prestatie en geen truukje. Ik kan je verzekeren dat dit niet makkelijk is en in mijn beleving zelfs lastiger dan in Sniper Elite.

Men heeft ook een killcam in de game gebouwd maar die is niet zoals we die kennen van Sniper Elite. Geen X-ray stand maar simpelweg een trace camera achter de kogel aan, die wel heel mooi in beeld wordt gebracht. Met een dof geluid hoor je de kogel door de schedel heen gaan. Juist dat geluid geeft een bijna sadistische voldoening. Waarschijnlijk schuilt er toch een psychopaat in ons allemaal. Het bijstellen van je vizier is ook prachtig in beeld gebracht. Naarmate je betere gear krijgt, kan je de betere scopes in alles bijstellen. Wat ik wel graag zou zien, in het kader van het realisme, is een soort trainingsoptie waarin je bijvoorbeeld berekeningen zou kunnen doen of zou kunnen zien wat de wind en de zwaartekracht echt met je schot doet. De proloog is eigenlijk de wat magere tutorial is en je krijgt onderweg nog wel informatie over bepaalde onderdelen maar toch blijft het voor een sniper simulatie wat weinig.De zwaarste stand, Challenge, is ook op het gebied van andere zaken, zoals het automatisch herstellen van health, meedogenlozer. Ik heb even op die stand gespeeld maar omdat je dan ook een map met gps route mist en je de weg naar je doel bij elk kruispunt even moet controleren, vond ik dat na een tijd onspeelbaar worden. Op Hard heb je die hulp wel en dat werkt net iets prettiger. Wat ook veel realistischer is dan in welke andere game ook, is de drone die je gebruikt om te verkennen. Deze beweegt een stuk lastiger dan ik gewend ben van games zoals Ghost Recon en dat is zoals het hoort. De bewegingen van de drone zijn logischer omdat je de natuurlijke krachten, het nabewegen, moet compenseren. Verder kan je je verplaatsen in een auto welke je vanuit een First Person perspectief bestuurt. De besturing voelt een beetje zoals GTA V, niet geheel realistisch maar let’s be honest, het gaat hier niet om een potje autorijden. Dit is meer een middel waarmee je de plek van je missie bereikt.Met het scoren van XP kan je vaardigheden kopen. Dit is afgestemd op je speelstijl. Die punten worden in drie afdelingen toegekend die de naam van de game begrijpelijk maken namelijk: sniper (technischer), ghost (stealth) en warrior (knallen maar) en elke van die onderdelen maakt je beter op dat gebied. Dit laat ook gelijk de drie speelstijlen zien die je in de game kan gebruiken. In je thuisbasis of Safehouse kan je na elke missie van alles aanvullen en bijstellen en in de workshop zelfs dingen maken.

Damn, pak nou je handwapen!

De grootste irritatie die ik ben tegengekomen is de wapenwissel. Zoals bij vele games heeft men bij SGW3 ook gekozen voor de Y-knop. Dat werkt aardig totdat je wilt wisselen naar je handwapen. Bij mij gaat dat totaal mis. Met een dubbelklik zou je je gun tevoorschijn moeten trekken maar dat lukt al sowieso niet. Ik moest vaak meerdere keren triple-klikken voordat het lukte. Frustrerend als je snel wilt schakelen omdat de vijand je nadert. Het voelt soms alsof de reacties op je controllerinput niet of traag werkt. Hopelijk komt er snel een patch die dit gaat oplossen.

Qua wapens en modificaties kan je je hart ophalen. Er is genoeg aan te passen of te kiezen. Verschillende soorten kogels, drone-uitbreidingen, enz. Je hebt de keuze, na het vrijspelen van deze wapens, uit een rij sniper rifles die je ook allemaal kan aanpassen of uitbreiden. Ook de assault rifles zijn ruim vertegenwoordigd.

Ik heb nu een aantal hoofd- en zij-missies achter de rug en die voelen best gevarieerd aan en lijken ook steeds lastiger te worden. Zo kwam ik vast te zitten in een missie waarbij je gegevens van een wetenschapper, die ergens hoog in een troosteloos hotel zit, moet zien te krijgen. Zwaar bewaakt aan alle kanten en het heeft mij wel wat respawns gekost om die uiteindelijk te volbrengen.

De AI is soms zeer goed te noemen maar soms ook heel onlogisch. Hoe kan de vijand je zo snel pinpointen na één gemist schot? Het voelt alsof er geen plek is waar je onopgemerkt blijft en men zeer snel reageert door een regen van mortieren naar jouw ontdekte plek toe te sturen, hoe hoog je ook ergens op een rots verborgen zit. Aan de andere kant zien we weer briljante reacties van de AI bij het commando ‘stay low’. Op die momenten moet je echt veel geduld hebben want de vijand gaat dan echt in cover en is bijna niet meer te raken totdat er het sein ‘veilig’ wordt gegeven.

Mixed feelings

De game blijft een mix van ‘wow, wat geweldig’ en ‘hoe kan dat nou weer’ ervaringen. Het zijn kleine dingen waarbij je even ‘huh?’ denkt. Voorbeeld: je begint met hardlopen en verwacht van een getrainde SpecOps soldaat dat hij dit wel een kilometer of wat volhoudt. Maar blijkbaar is Jon een zware roker want na luttele meters stopt hij hard hijgend met rennen. Ik snap best dat de makers allerlei dingen in de game bouwen om zo de verbetering van skills een functie te geven, maar het haalt je zo uit het spel als je telkens vraagtekens zet bij bepaalde zaken.

Om dan het bruggetje naar het geluid te maken, ook daar is het weer een mix van ‘briljant’ en ‘waar komt dat nou vandaan?’ Prachtige schotgeluiden worden afgewisseld met een totaal niet kloppende knal terwijl je rifle is voorzien van een demper in de killcam. Een ander irritatiefactortje zijn de ademhalingsgeluiden die beginnen zodra je door je scope kijkt. Ja, dit is persoonlijk en ja, de ademhalingstechniek is een belangrijk onderdeel van het sluipschutter zijn. Maar toch, het inzoomen en dan direct geconfronteerd worden met een geluid dat je eerder zou verwachten bij iemand die zwaar astmapatiënt is, dat hoeft voor mij ook weer niet. Je kijkt gewoon door je scope en het lijkt me niet dat je daardoor extra zwaar gaat ademen. Het zijn van die kleine dingen waarin je merkt dat de makers een niet zo handige oplossing hebben verzonnen voor iets wat essentieel voor een sniper.

Voor de velen onder ons die deze game naast Sniper Elite 4 leggen en zich dan afvragen welke beter is, ook dat antwoord blijft wat lastig. De games lijken qua opzet op elkaar maar toch ook weer niet. SGW3 lijkt qua snipen realistischer dan SE4. De setting voelt ook zo anders, WWII versus de huidige moderne tijd. Zeker als we naar de wapens kijken maar ook de soort missies. Het is meer een High Tech ten opzichte van het Old Skool SE4 gevoel. Het is dus maar waar je voorkeur ligt. Grafisch gezien is SE4 wel een stuk minder buggy.

Conclusie

Er is dus best wat kritiek te noemen en dat kan je het gevoel geven dat dit een waardeloze game is. Dat wil ik echt wel tegenspreken want dit is absoluut geen slechte game. Het voelt wel alsof er nog het één en ander bijgeschaafd moet worden en dat het nog niet helemaal af is. Dat klopt ook wel want een multiplayer heeft de game nog niet. Die was blijkbaar nog niet klaar ten tijde van release. Dus om op mijn bekende vraag, “kopen, budget of laat maar liggen” vraag te komen, is het antwoord daarop een tussenoplossing. Het is meer een ‘wacht even op de patch’ advies. Maar vind je dit soort sneaky sniper games erg gaaf om te spelen en neem je de bugs en het onhandige autorijden voor lief, dan moet je de game gewoon kopen. Vooral als je, net zoals ik, van die over the top Hollywood vibe houdt. Ben je iemand die zich zeer snel irriteert aan foutjes of heel snel iets ‘niet kloppend’ vind, dan moet je hem laten liggen.

Aan het eind van de rit geldt maar één vraag, heb je plezier in het spelen van deze game? Daar kan ik volmondig ja op antwoorden. Sniper Ghost Warrior 3 geeft mij inderdaad veel plezier en vooral uitdaging want makkelijk vind ik hem absoluut niet. Dus ondanks de bugs en de minpunten ga ik de game puur bekeken vanuit het oogpunt van gameplay een ruim voldoende geven.