Vandaag is Slavicpunk: Oldtimer uitgekomen voor de Xbox. In aanloop naar de release mocht ik mij alvast onderdompelen in deze isometrische twin-stick shooter, gebaseerd op het werk van de Poolse sci-fi- en fantasyauteur Michał Gołkowski. Ik stofte mijn trainingspak af, plukte de laatste fles wodka uit de kast en wurmde mezelf in een squat-houding om deze game eens flink aan de tand te voelen.
Lastig te volgen
Het verhaal van Slavicpunk speelt zich af in een futuristische Oost-Europese metropool, geteisterd door bendes, verslaafden en een oppermachtige corporatie die een groot aandeel heeft in het verval van de stad. Hier maken we kennis met privé-detective Yanus, een oude rot in het vak die, ondanks zijn verdiensten, een sober leven leidt in deze vervallen stad—totdat een oude geliefde hem een baan aanbiedt: het opsporen van een datastick. Yanus bedenkt zich geen tweede keer, en zo kom je terecht in een missie waarbij niets is wat het lijkt en vele clichés niet vermeden worden.
Het verhaal wordt verteld door middel van slides, waarin vooral de slechte voice-overs niet weten te overtuigen. De ontwikkelaars hebben ervoor gekozen de verschillende personages te laten spreken met een Oost-Europees accent, wat natuurlijk logisch is binnen de setting. Echter komen deze accenten niet goed uit de verf. De stemacteurs doen hun best, maar door het matige acteerwerk, het overmatige gebruik van grof taalgebruik en het onnatuurlijke accent, werkt het eerder storend dan dat het iets toevoegt aan de game.
Het verhaal is sowieso soms lastig te volgen, omdat het ene moment de tekst wordt ingesproken en het andere moment via kleine tekstbalken in de rechterbovenhoek van je scherm verschijnt. Op zich geen probleem, zou je denken. Maar er is geen melding wanneer een gesprek begint, waardoor ik meermaals grote stukken verhaal miste omdat ik te laat doorhad dat er een gesprek gaande was.
Leuke ideeën, matige uitwerking.
Wanneer we naar de gameplay kijken, zien we dat de ontwikkelaar een paar leuke ideeën in de game heeft verwerkt, maar helaas zijn deze slechts matig uitgewerkt. Slavicpunk speelt zoals je van een isometrische twin-stick shooter mag verwachten: lopen met de linker thumbstick en richten met de rechter. Daarnaast heb je de optie om aanvallen te ontwijken door weg te dashen of te rollen, waarbij je wel rekening moet houden met je energiemeter. Is deze namelijk leeg, dan kun je niet meer ontwijken.
Naast je standaardaanvallen en ontwijkmanoeuvres biedt Slavicpunk ook de optie om vijanden te hacken. Je kunt kiezen tussen een damage hack, die vijanden in één klap kan uitschakelen, of een stun hack, die ervoor zorgt dat vijanden tijdelijk niet kunnen bewegen.
Tijdens het hacken kun je tussen verschillende vijanden wisselen, en gaat de tijd in slow motion, waardoor je de ruimte hebt om de beste optie te kiezen. Dit voegt een leuk spelelement toe aan de vrij basic gevechten. Het is dan ook jammer dat het bij slechts deze twee opties blijft. Ik had graag meer variatie gezien, zoals de mogelijkheid om omgevingsobjecten te hacken en deze tegen vijanden te gebruiken. Een gemiste kans.
Nog een gemiste kans is de diversiteit in vijanden. Deze bestaan voornamelijk uit twee types: vijanden zonder schild en vijanden met schild, met af en toe een turret. Gelukkig is de gunplay best goed, en komt de game met een klein maar prima wapenarsenaal.
Meer uitleg graag
Het wapenarsenaal waarmee je de strijd aangaat bestaat uit ongeveer zes wapens, variërend van revolvers tot machinegeweren. Deze wapens kun je met upgrades versterken in slagkracht, type munitie, of een groter magazijn. Helaas wordt nergens echt duidelijk uitgelegd hoe dit systeem precies werkt. Zo ontdekte ik pas na enige tijd dat deze optie alleen beschikbaar is via een werkbank en alleen als je ook de benodigde onderdelen in een winkel hebt gekocht.
Dit brengt me bij een van mijn grootste ergernissen van het spel: er is geen enkele manier om te zien hoeveel geld je hebt verzameld, noch waar de winkels te vinden zijn. Geen waypoints, geen overlay-kaart, geen inventory — niets. Pas na een goed uur kwam ik er toevallig achter dat deze shop zich op een groot marktplein tussen de missies bevindt. Hoewel ik geen fan ben van games die je overal bij het handje nemen, had de ontwikkelaar hier wel wat meer duidelijkheid mogen geven.
Grafisch in orde
Grafisch gezien is Slavicpunk best aardig. De levels zijn goed opgebouwd en gevuld met allerlei objecten. Het ene moment loop je door de koude, kil verlichte straten van de stad, om vervolgens overvolle hotels vol junks en gangleden onveilig te maken, of je ogen de kost te geven in een hete nachtclub. Aan detail dus geen gebrek. Sommige delen van de levels vereisen wat puzzelwerk om verder te komen, maar dit beperkt zich tot een tweetal minigames waarbij je computers moet hacken of schakelaars omzetten.
De soundtrack en geluidseffecten zijn prima in orde. Wapens klinken net zo krachtig als ze aanvoelen tijdens het schieten. De vele gevechten worden ondersteund door een stevige uptempo technobeat die goed aansluit bij de Oost-Europese setting.
Oordeel
In de vijf uur die ik aan Slavicpunk heb besteed, heb ik me redelijk goed vermaakt, vooral dankzij de aardige gunplay. Het is dan ook jammer dat de rest van de game niet goed uit de verf komt. Met name de matige voice-acting en het ontbreken van een waypoint/overlay-map en duidelijke uitleg over het upgraden zorgen voor de nodige ergernissen. Jammer, want er had zeker meer potentie in gezeten.
