Een dikke zeven jaar geleden werd Skull and Bones al aangekondigd. Veel te vroeg bleek later. De game raakte in developer hel en werd meerdere keren teruggestuurd naar de tekentafel. Nu is de game dan eindelijk toch uitgebracht. Maar is dat wel zo’n goed idee geweest?
Oorspronkelijk zou Skull and Bones een uitbreiding van Assassin’s Creed: Black Flag worden, maar de plannen werden gewijzigd en in plaats daarvan moest het een nieuwe IP worden. De game versleet meerdere game directors en kreeg intern een aantal reboots. Het vertrouwen van de gamers in deze titel daalde. Hoe moeilijk kon het zijn om het toffe piratengedeelte uit Black Flag om te zetten naar een leuke game? Nou, behoorlijk moeilijk dus.
Hoezo verhaal?
Wanneer je de game opstart begin je op een schip en moet je een ander schip aan flarden schieten om zijn goederen te jatten. Terwijl je daar mee bezig bent verschijnen er steeds meer bondgenoten van het vijandelijke schip en uiteindelijk ben jij juist degene die het onderspit delft.
Fast forward een aantal uur. Twee mensen in een roeibootje varen tussen de wrakstukken van het schip door. Ze vissen een persoon uit het water en benoemen die persoon tot kapitein. Zo, nu ben jij een piratenkapitein. Succes hè.
Dit is letterlijk wat ik tot nu toe uit het verhaal heb gehaald. Voor de rest is het eigenlijk niks anders dan orders aannemen van de piratenbaas Scurlock en wat zijmissies, contracts, van naamloze en zielloze NPC’s. Ja, je kunt her en der wat krantenknipsels lezen die je wat meer vertellen over de piraterij in de tijdsperiode van de game, maar veel meer is het niet.
Varen, heel veel varen
Ok, nou ja, ik ben een piraat en wil de meest beruchte piraat van de zeven zeeën worden. Prima, doen we dat toch. Wie heeft nou meer redenen nodig? Nederzettingen plunderen, schepen zinken, schatten opgraven, als piraat zijn er meer dan genoeg interessante activiteiten te doen toch? Helaas valt ook dit erg tegen in Skull and Bones.
Je eerste doel is om naar de piraten nederzetting Sainte Anne te varen. Hier ontmoet je de grote baas Scurlock. Hij ziet wel wat in je en geeft je je eerste opdrachten. Die opdrachten behelzen weinig anders dan ‘vaar naar dit punt op de map, schiet een aantal schepen aan flarden en breng hun buit mee terug hierheen’. En dus vaar je minstens vijf minuten naar een plek op de kaart om daar vervolgens een paar seconden bezig te zijn met het zinken van een schip en vaar je vervolgens weer vijf minuten terug. Rinse and repeat. Letterlijk elke missie werkt op exact dezelfde manier. Of het nou hoofdmissies zijn of zijmissies, je bent vooral veel aan het varen.
Dat varen is vooral saai omdat het niks voorstelt. Wind mee of wind tegen, je schip vaart net zo snel. Op topsnelheid varen kan maar heel even omdat je bemanning dat om de een of andere reden maar heel even aankan en dus kabbel je maar op gemiddelde snelheid over de oceanen op zoek naar schepen om te plunderen.
Uitgekleed Black Flag
Dat schepen plunderen is eigenlijk nog best wel leuk. Met je spyglass kun je spotten wat voor soort schip het is, aan wie het toebehoort en wat het vervoert. Mocht je besluiten het aan te vallen dan kun je dat doen met diverse wapens die je op je boot kunt installeren. Een rij kanonnen, een mortier, een harpoen, allemaal met hun eigen kwaliteiten. Switchen tussen de diverse wapens doet de game automatisch, afhankelijk van hoe je boot ligt ten opzichte van het vijandelijk schip en dit werkt prima. Je kunt lekker experimenteren met wat voor loadout je wilt hebben en toegegeven, dit is ook best leuk. Helaas houdt de fun hier ook wel op.
Behalve op de schepen schieten is er weinig anders dat je kunt doen qua combat. Ja, je kunt de schepen enteren, maar dit is niks meer dan op een knop drukken, een heel kort filmpje bekijken en een minuscule hoeveelheid extra loot verdienen. Zelf enteren en het gevecht aangaan met de andere partij zoals in Black Flag zit er totaal niet in.
Bij het plunderen van nederzettingen is het hetzelfde verhaal. Druk op een knop om je piraten af te zetten. Wacht op je boot totdat er langzaam een balkje volloopt en schiet tussendoor een paar schepen kapot. Geen heroïsche gevechten aan wal waarbij je een officier uit moet schakelen of een ander objective. Nope, alleen maar wachten. En uiteraard daarna weer terugvaren om je loot aan een statische NPC af te geven.
Statische NPC’s? Je kunt dus wel van je boot af? Ja, dat kan, maar alleen op een aantal plaatsen. Geeft niks, want dit onderdeel had er wat mij betreft ook uit gelaten kunnen worden. Er is namelijk niks te doen in die nederzettingen waar je personage log en houterig doorheen slentert. NPC’s staan op een vaste plek en praten niet met je. Er zijn geen activiteiten te beleven en het enige dat je er kunt doen is nieuwe contracts aannemen via een bord of een NPC die je veel te dure shit wil verkopen, of dit nou in game currency is of met echt geld.
Skull and Bones heeft dus eigenlijk gewoon alles wat Black Flag tof maakte overboord geyeet en wat over bleef aangegrepen om als full priced game uit te geven.
Ongebalanceerd zooitje
Skull and Bones moest en zou een soort halve MMO worden, maar waarom er aan dat idee vastgehouden is begrijp ik totaal niet. Er is namelijk op een paar emotes na geen enkele manier om met andere piraten te communiceren of wat voor vorm van interactie dan ook. Ja, je kunt een hulpvraag de wereld in schieten als je een schip tegenkomt dat te sterk voor je is, maar hoe anderen daar dan op moeten reageren of hoe je zelf op een hulpvraag in moet gaan? Geen idee.
Ik kreeg een oproepje te zien van iemand die graag wat hulp wilde bij het zinken van een gevaarlijke piraat. Ik ben de beroerdste niet en voer erheen, maar eenmaal daar was er geen bondgenoot te bekennen en dus werd ik voor mijn harses geschoten. Boot gezonken, loot weg, begin maar weer opnieuw.
Sowieso is de balans niet best. Als je niet het juiste schip hebt is er eigenlijk geen beginnen aan. Story mission objective, boot zinken. Goed, je vaart eerst weer vijf minuten naar locatie, ontdekt dat je eigenlijk niet sterk genoeg bent om het schip te kunnen zinken maar je bent nou toch al invested en dus gebruik je al je repair kits om toch door te gaan. Oh kijk, nog twee vijanden. Twee kanonskogels later ben je gezonken. Gebruikte resources weg, loot weg en begin maar weer opnieuw.
Dan mijn schip maar sterker maken. Dan heb ik eerst blueprints met ontwerpen en grondstoffen nodig. Waar vind ik die? Juist, in vijandelijk gebied waar net drie schepen varen die veel te gevaarlijk zijn voor je omdat daar net iemand met een online veel hoger niveau aan het vechten is geweest en dus de vijanden ook een veel hoger level hebben. Ergens anders dan? Ja, over een stuk zee waar je met je huidige bootje niet overheen kunt varen. Dan maar honderd keer dezelfde onnozele zijmissie doen. Schiet een krokodil kapot want ik wil zijn tanden hebben. Oh, dat beest zit trouwens wel aan de andere kant van de map. Als beloning krijg je rommel waar je niks aan hebt.
Dankzij dit soort ongein kun je jezelf dus al vrij vroeg in de game vastzetten wat ontzettend frustrerend is. En dan zijn er nog de bugs. Meldingen die in je scherm blijven hangen, servers die je om vage redenen weer uit de game trappen etcetera. Nee, het is niet best.
Conclusie
Er is helaas weinig echt positiefs over Skull and Bones te vertellen. Hoewel het prijzenswaardig is dat het team ondanks alle tegenslagen toch altijd door is blijven werken aan de game en ik ze daarom vooral het voordeel van de twijfel wilde geven, is het eindresultaat toch gewoon zoals verwacht teleurstellend.
De omgevingen zien er best mooi uit en de combat werkt vrij soepel, maar de rest van de game is vooral ongebalanceerd en saai. Quests zijn herhalend en bestaan vooral uit veel heen en weer varen, grinden om je schip maar sterker te krijgen om te kunnen vorderen in het niet aanwezige verhaal en heel veel frustraties.
Het online gedeelte had net zo goed niet aanwezig kunnen zijn en ook het verlaten van je schip in de saaie nederzettingen voegt helemaal niks toe. Nee, als je een toffe piratengame zoekt dan is Skull and Bones niet de titel die je wilt, hoe graag ik de game ook had zien slagen.
