Vorig week is de definitive edition van Shadow Warrior 3 op de Xbox uitgebracht. De redactie van XBNL heeft aan community member DM4S gevraagd om zijn katana te slijpen en ons van een vlijmscherpe review te voorzien. Je leest hier zijn indrukken:
Ken je dat, dat een game op je radar staat maar door wat voor reden dan ook nog nooit gespeeld hebt. Dit is bij mij het geval met de Shadow Warrior serie. Het origineel uit 1997 gemaakt door 3D Realms heb ik destijds met veel plezier gespeeld en dat had de interesse in de reboot flink aangewakkerd. Maar door diverse omstandigheden ben ik hieraan nooit toegekomen. Nu is hier eindelijk het moment met Shadow Warrior 3.
Lost my mojo
In Shadow Warrior 3 volg je het avontuur van Lo Wang die na de gebeurtenissen uit het vorige deel volledig de draad kwijt is en dit als een verlies van zijn mojo (austin powers joke?) omschrijft.
Aan het einde van deel 2 ontsnapte er, net voordat de outer gates konden sluiten, een grote draak die een pad van vernieling achter laat. In deze sequel volgen we deze gebeurtenis op. Samen met Hoji (een geest in een masker), Zilla (je rivaal uit de vorige delen), hak, schiet en vloek je jezelf door de vele diverse vijanden om uiteindelijk deze draak een halt toe te roepen.
Als je de vorige delen niet gespeeld hebt (net zoals mijzelf) dan is het verstandiger om toch eerst deze delen op te pakken. Ik miste tijdens mijn playthrough namelijk veel informatie van de gebeurtenissen uit de vorige delen. Dit had opgelost kunnen worden als er een recap in de game zou zitten maar dit is helaas niet het geval, waardoor het voor nieuwkomers in de serie lastig is om in te stappen. Hoewel het verhaal vrij cliché is en ik een deel van de achtergrond niet ken, heb ik me op de eindstreep alsnog prima met het verhaal vermaakt. Dit kwam vooral doordat de gesprekken die Wang voert met Zilla en Hoji over de oude gebeurtenissen flink voorzien in sarcasme en onderling gebekvecht.
Brute finishers
Tijdens je weg naar de draak toe passeer je prachtige omgevingen. Zo ga je van een grote dam die door de gebeurtenissen in puin ligt en overal water uitspuwt naar een groot bos waarbij je over de grote takken mag parcoursen om uiteindelijk op de gigantische rug van de draak te eindigen. Vele malen heb ik met open mond zitten kijken naar hoe prachtig dit allemaal gepresenteerd werd op mijn 4K OLED tv. Jammer dat je door het hoge tempo van de game eigenlijk geen tijd krijgt om deze prachtige omgevingen te bewonderen.
In alle levels wordt parcours afgewisseld met een soort van arena’s waar de vijanden spawnen. Ik moet zeggen dat dit naar het einde van de game wel een beetje mijn strot uitkwam. Dit komt mede omdat de game een vrij recht toe recht aan pad bewandelde waar het op een enkel uitstapje voor een skill orb bij bleef.
Het strijden tegen de diverse vijanden is dan wel weer een heerlijke bezigheid. Vijanden worden in stappen geïntroduceerd en de vijand blijkt nog absurder dan de andere. Zo heb je de basic foot soldiers, een vijand die gevormd is van een accordeon. Ook heb je een grote pot die stekelballen uitspuwt, of een vijand die zich onder de grond voort beweegt via een grote drilboor en vervolgens onder je voeten vandaan omhoog torpedeert. Variatie genoeg!
Het leuke in de gameplay is dat je doormiddel van het vullen van je actionbalk brute finishing moves kunt uitvoeren. Hierbij worden de vijanden op een gruwelijke manier om het leven gebracht waarbij je vervolgens een lichaamsdeel of iets dergelijks afrukt die je dan weer kunt gebruiken op andere vijanden. Zo kan je bijvoorbeeld met de drilboor van de vijand voor enige tijd door vijanden heen boren. Dit brengt een strategisch element toe, want wil je deze “wapens” gebruiken dan moet je de action balk voor een bepaalde hoeveelheid vol hebben. Ga je dus voor die snelle finishing move met 1 balk voor een beetje health van de kleine vijanden of spaar je door voor 3 balken om die grotere vijand om te brengen en zijn wapen te bemachtigen?
Je uitrusting is tevens gevarieerd. Deze bestaan uit een katana, pistol, shotgun, machine gun, rocket launcher, lasergun en een shuriken werper. Voor ieder wapen zijn er challenges aanwezig waarmee je skill orbs vrij kunt spelen. Deze heb je nodig om je wapens te upgraden. Dit kan in sterkte zijn of meer ammo. Vooral ammo is een must omdat je hier vrij snel door heen bent. Ondanks dat je vrij snel door je kogels heen brand liggen de arena’s bezaaid met health en ammo orbs waardoor je eigenlijk nooit echt lang zonder ammo komt te zitten. Dit houdt lekker de vaart in het spel. Dan zijn er ook nog diverse explosieve kratten (fire, electro, ice) die je in je voordeel kan gebruiken om de chaos compleet te maken. Al om al heb ik mij uitermate goed vermaakt met de combat en wist het mij steeds op het puntje van mij stoel te houden.
Over de muziek en voice-acting kan ik kort en krachtig zijn. Deze is op een enkele stem na die ik persoonlijk irritant of niet geheel passend vond gewoon heerlijk. De onderlinge gesprekken zijn met vlagen hilarisch en de vele verwijzing naar popcultuur leuk om naar te luisteren.
Definitive mode
Maar even genoeg gepraat over de main game, want het gaat hier natuurlijk om de Definitive Edition van een game die al in maart van 2022 is uitgekomen. Deze versie komt met een nieuw game + mode, twee nieuwe moeilijkheidsgraden, een survival mode, extra challenges en 4K 60FPS mode. Als je de game al in bezit hebt wordt je automatische geüpgraded naar de definitive edition, wat natuurlijk een mooi gebaar is! Maar is het de moeite waard om dan terug naar de game te keren? Eerlijk gezegd vond ik de toevoegingen niet echt de moeite waard. Ja, leuk dat er een Survival Mode toegevoegd is, maar zolang je er geen leaderboard aan hangt zie ik niet echt het nut hiervan. Ik wil dan strijden om die 1ste plaats op de ranglijsten en niet tegen mijn eigen score. De New Game+ en twee nieuwe moeilijkheidsgraden dagen je misschien wel uit om de game nog eens door te spelen. Ik kreeg niet het gevoel dat ik de game nog eens zou willen doorspelen op één van deze modes. Chapter select is dan wel weer een handige toevoeging als je nog even die laatste gemiste collectibles wil meepakken.
Conclusie
Shadow Warrior 3 een heerlijke no nonsense shooter alla Doom. De vliegensvlugge combat gecombineerd met de brute finishers wordt in 4k 60fps prachtig op je scherm getoverd. De levels zijn mooi om naar te kijken en de vijanden heerlijk gevarieerd. De extra toevoegingen zijn een leuk extra, maar vond ik niet echt een meerwaarde om daarvoor naar de game terug te komen. Daarvoor is de game met zijn 7 á 8 uur gameplaytijd net niet boeiend genoeg. Als survival mode een online leaderboard had gehad had dit nog enigszins wat leven in kunnen blazen, maar helaas schittert deze in afwezigheid. Heb je Shadow Warrior 3 nog niet gespeeld en ben je op zoek naar een lekkere shooter dan kan ik je deze game voor de prijs van 40 euro zeker wel aanraden.
