Eind augustus is Sea of Stars uitgekomen. Een game waar je tientallen uren met veel plezier in kwijt kunt. De XBNL-redactie heeft aan DM4S gevraagd er eens goed voor te gaan zitten en zijn indrukken met ons te delen. Zijn review na tientallen uren spelen, lees je hier:
Ik was een jaar of 8 toen mijn ouders met een nieuw spelcomputer op de proppen kwamen, de Super Nintendo. Dit grijze bakbeest was voor mij het begin van een hobby die mij uren, weken en zelfs jaren heeft laten genieten van menig topper. Vele titels passeerde de revue, bekende titels zoals Zelda a link to the past, Super Mario World, F-zero en Donkey Kong Country. Maar ook minder bekende titels zoals Bubsy, Stunt Race FX en Tiny Toon Adventures. Ze wisten mij als klein mannetje uren aan de buis te kluisteren. Maar als klein mannetje wil je altijd meer spelen. Helaas was mijn portemonnee niet zo dik gespekt als dat die nu is. Dus moest ik op zoek naar andere mogelijkheden.
Videoland, wat men hedendaags vooral als streamingdienst kent, was in die tijd nog een videotheek (voor de jonkies: daar kon je films op videobanden huren). In Videoland hadden ze een hoekje waar je voor een klein bedrag ook videogames kon huren. Iedere twee weken kon je mij hier vinden voor een nieuwe shot game-adrenaline. Ik maakte hier kennis met een genre dat tot op de dag van vandaag een groot voorliefde heeft bij mij: De JRPG (Japanse Role Playing Game). Titels zoals Lufia, Chronotrigger, Final Fantasy 3 (6 in Japan) en Secret of Mana draag ik daarom ook een groot hart toe.
Toen ik de eerste beelden van Sea of Stars zag kwamen al mijn jeugdherinneringen van de bovengenoemde games voorbij. Want jongens wat zag het er veelbelovend uit. Een mooie pixel art gecombineerd met klassieke JRPG turn-based gevechten, dit kan toch niet misgaan was mijn eerste gedachten? Jullie snappen natuurlijk dat ik erg benieuwd was naar het eindproduct. En nu eindelijk na al dat lange wachten kon ik aan de slag. Weet Sea of Stars mij hetzelfde gevoel te brengen als de klassiekers?
Solstice Warriors
In Sea of Stars speel je als Valere en Zale, een tweetal Solstice Warriors die op pad gestuurd worden om monsterlijke creaties te verslaan. Monsters gecreëerd door de slechterik van deze game genaamd de Fleshmancer. Beide hoofdkarakters zijn gespecialiseerd in Eclipse Magie, een eeuwenoude magie die gebruik maakt van de zon en de maan. Alleen door het gebruik van deze Eclipse Magie is het mogelijk de monsterlijke creaties te verslaan en zo een einde te maken aan de kwade plannen van The Fleshmancer. Onze hoofdpersonages zijn dan ook gedoemd om deze zware taak op zich te nemen.
Het verhaal staat bol van plot twists en weet je met een mooie opbouw mee te slepen in het grotere geheel. Vrij vroeg in Sea of Stars ontmoet je een verhalenverteller die, indien je bepaalde items hebt, leuke achtergrondverhalen weet te vertellen. Deze achtergrondverhalen zijn leuk om te lezen, mede omdat ze ook daadwerkelijk interessante informatie geven over de gebeurtenissen die zich in de wereld hebben afgespeeld. En als we het dan toch over de wereld hebben: wat is die prachtig vormgegeven! Onlangs zei ik nog dat Blasphemous 2 één van de mooiste ontworpen pixel art games ooit is. Dan gaat Sea of Stars vol de strijd aan als het gaat om de prijs voor de mooiste pixel art game aller tijden. De vele eilanden die de wereld rijk is, zijn stuk voor stuk gevuld met detail. Zo was ik flink onder de indruk van een jungle-achtig eiland gevuld met grote watervallen en diverse flora. Kleine details zoals vogeltjes die wegvliegen, bomen en bosjes die dansen in de wind dragen bij aan het grotere geheel.
De zones die je betreedt op deze eilanden zijn gekoppeld door ‘no combat zones’. Maar eenmaal in een zone, krijg je een mooi portie vijanden en puzzels voorgeschoteld. Deze puzzels bestaan uit het verschuiven van blokken, of het verzetten van schakelaars om platformen te creëren. Maar de mooiste puzzels vond ik nog wel het spelen met de tijd van de dag. Zo kan je met je schouderknoppen de tijd van de dag vooruit of achteruitspoelen om zo specifieke plekken te verlichten waardoor er doorgangen ontstaan. Mede door het spelen met de tijd van de dag viel mijn mond meermaals open door hoe er gebruik gemaakt wordt van schaduwen. Het gaf me echt het gevoel of ik ergens vroeg in de ochtend stond of laat in de avond.
Strategie
Tussen het gepuzzel en grote verhaalstukken door mag je strijden tegen diverse vijanden en eindbazen. Zo vocht ik tegen een grote wereldetende octopus, en een soort aap met twee gigantische vuisten. De bazen weten een perfecte balans in tegenstand te bieden. Als we het over de balans hebben, komen we aan bij het tweede paradepaardje van de game, namelijk: het gevechtssysteem. Dit biedt je een klassieke turn-based ervaring ondergedompeld in een nieuw jasje. Zoals eerder genoemde klassiekers mag je om de beurt een zet maken. Eenmaal een aanval gekozen, krijg je een moment van momentum waar je je aanval of blokkade krachtiger kan maken, vergelijkbaar met hoe dit in de Paper Mario games werkt. Hier was het voor mij bij meerdere aanvallen en blokkades niet duidelijk wanneer dit punt ongeveer was. Sowieso is het momentum om dit te doen al niet erg ruim en zorgde ervoor dat ik met regelmaat onbedoeld dit moment miste. Langs dit element is het noodzakelijk dat je goed gebruik maakt van de diverse aanvalstypes. Zo zijn wapens en spreuken gekoppeld aan diverse classes. Deze kunnen bestaan uit bijvoorbeeld Poison, Arcane, Sun of Lunar damage. Als vijanden een grote aanval voorbereiden, verschijnen er icoontjes die aanduiden met welk type aanval je deze kan annuleren. Dit geeft een leuke strategische lading aan de anders eentonige gevechten. Naarmate de game vordert, worden deze patronen complexer en vereisen meerdere aanvallen van de diverse personages die je meeneemt. Door middel van het Live Mana systeem, waarbij je met normale aanvallen bolletjes energie vrij speelt, kan je ook je aanvallen nog voorzien van een boost. Hierdoor kan je net dat beetje meer schade geven of een krachtigere genezing aan je team.
Wat ik een hele leuke en fijne toevoeging vond, was dat je zonder restricties mid-battle kon wisselen tussen je karakters. Waar ik in de meeste RPG’s altijd bij hetzelfde team blijf omdat die het hoogst gelevelled zijn, wisselde ik nu op en af van teamgenoten. Het brengt een prima strategische laag toe aan de game. Zo kan je te werk gaan door in het begin van het gevecht met drie aanvallers ten strijde te gaan. En halverwege de strijd één van je aanvallers te wisselen naar een healer en je party te voorzien van wat broodnodige verzorging om vervolgens weer terug te schakelen naar een volledig aanvallend team. Van mij mogen ze dit wel in elke JRPG terug laten komen. Het levellen in Sea of Stars gaat net even een stukje anders. Waar je in de meeste JRPG’s je karakters afzonderlijk levelt, daar level je in Sea of Stars juist het hele team. Bij elke level-up mag je voor je karakters een extra punt verdelen in zes verschillende attributen. Deze bestaan uit: HP, Mana, Defense, Offense, Magic Defense en Magic Offense. Hierdoor heb je nooit het probleem dat één van je karakters ondergeleveled is. Dit zorgt er dan ook voor dat je met een gerust hart kan wisselen tussen je teamgenoten.
Leuke mini-games
Sea of Stars is ook voorzien van vele leuke sidequests. Zo zijn er kistjes te vinden met schelpen die je kan inleveren voor items. Je mag proberen alle vissen in de game een keer te vangen. Er is een Trivia Quest waarbij je vragen krijgt over de gebeurtenissen in de game, en er is een mini-game genaamd ‘Wheels’. Dit is een leuke mini-game waarbij je schaakstukken moet upgraden tot een maximum van 5 voordat je mag aanvallen. Dit doe je door op een draaischijf dezelfde aanvallen te linken alvorens deze worden ingewisseld. Het is de bedoeling om je tegenstander zo snel mogelijk te verslaan, terwijl je ervoor zorgt dat jouw levensbalk niet leeg raakt. Je kan ervoor kiezen om voor een vriendschappelijk potje te gaan of een wedstrijdpotje. Bij het laatste kan je extra stukken en schijven vrijspelen die je dan weer kan inzetten tegen de volgende tegenstander. Een leuk en tijdrovend spelletje. Als laatste wil ik nog even de soundtrack vermelden. Zelfs hieraan hoorde je duidelijk dat de makers groot fan waren van de klassieke SNES-RPG’s. Het klonk precies zoals de 16-bit games uit die tijd, maar ook hier weer ondergedompeld in een laagje hedendaags. Bij mij is deze in ieder geval in mijn Spotify-lijstje met retro soundtracks beland.
Conclusie
Ik ben uitermate enthousiast over Sea of Stars. De game voelt, met zijn prachtige art-style en soundtrack, retro en vernieuwend tegelijk. Het gevechtssysteem biedt een mooie tactische lading, mede door het mid-battle swappen van teamgenoten. En het leuke overkoepelend verhaal met leuke side quests zorgt ervoor dat je benieuwd blijft naar wat komen gaat.
