Afgelopen week kwam, 10 jaar na de release van de oorspronkelijke game, de complete Edition van Scott Pilgrim vs. The World uit. Een heerlijke 2D beat ‘em up in arcade stijl! Een fan-favor release. Speelt deze game een decennium later ook nog zo soepel weg? De XBNL-redactie vroeg communitymember Eddie om zijn 40+ jaar aan game-ervaring te laten gelden en ons als community te laten weten of deze game de moeite van het spelen waard is. Dit is zijn oordeel:
Oké, om maar meteen een open deur in te trappen: ik had nooit gedacht dat Ubisoft de rechten voor deze game terug zou krijgen (c.q. terugkopen). Scott Pilgrim vs. The World was al eens op de Xbox te spelen, maar Ubisoft had de rechten van deze game laten verlopen. Gevolg: de game moest van alle Marketplaces worden teruggetrokken. Maar niet te lang getreurd: hij is terug!!! En dit keer inclusief alle DLC en Add-On packs.
Story
Laten we eerst maar eens wat achtergrond van de game met jullie delen. Het verhaal is simpel. Jij bent Scott Pilgrim en je bent hopeloos verliefd op Ramona Flowers. Om haar hart definitief te winnen, moet je nog eventjes één klein dingetje doen. Naast allerlei andere rare figuren die je in de game een pak op hun donder moet geven, moet je al Ramona’s exen verslaan. Tja, wie heeft dat in deze tijd niet moeten doen…..
Game opties
Na het opstarten kom je in een overzichtelijk keuzescherm. Je kunt hier kiezen voor Storymode, Online/Co-Op, Minigames, en natuurlijk de Instellingen. Na het kiezen van een van de spelmodi, kun je een character kiezen. Opvallend is dat alle characters van het begin af aan al beschikbaar zijn. Dus geen uren spelen totdat je met je favoriet aan de gang kunt. De skills van de diverse characters zijn overigens vrijwel gelijk. Het gaat met name om wat verschillen in hoe het één en ander grafisch wordt weergegeven.
Gameplay
Zodra je bent begonnen, ademt de game de sfeer van een oldschool 2D sidescrolling Beat ‘em up. Je loopt zelf naar rechts en je vijanden komen van de zijkanten en de bovenkant van het scherm op je af. In het begin nog maar met een paar vijanden tegelijk, maar dat aantal gaat snel omhoog. Ik liep daardoor wel tegen een frustrerende factor aan, eentje die ik herkende van de originele game. In het begin ben je zo ontzettend zwak en traag dat de start van de game het lastigst is. Zeker met wat meer en/of sterkere vijanden op het scherm, vlieg je door je levens heen. Als je wat bent geleveld, gaat het allemaal wat vlotter. Wees dus voorbereid op de nodige “Game Over”-schermen.
Heb je wat geleveld dan krijg je langzaamaan steeds meer mogelijkheden tot je beschikking. Naast wat je natuurlijk al vanaf de start kunt (springen, slaan, schoppen, blokken en speciale aanval), leer je gaandeweg de nodige combo’s. Je wordt echter helaas maar matigjes in de wereld van combo’s meegenomen. Zodra je een level omhoog gaat en een combo vrij speelt, komt deze gedurende de gameplay even in beeld en dat is alles. Gelukkig kun je, wanneer je het spel pauzeert, de lijst op je gemak nakijken. De combo’s zelf zijn vlot eigen te maken en best makkelijk uitvoerbaar.
Dit spel heeft binnen het gebied van gameplay één behoorlijk groot minpunt. Veel van je vijanden blijven in Storymode precies op de grens van je speelgebied hangen. Daarnaast spawnen de nodige vijanden in blinde vlekken, bijvoorbeeld achter een nét voorbij komende bus of iets dergelijks. Vaak heb je ze dus niet in de gaten en kost het je de nodige klappen en knock-outs waarbij je probeert de schade nog wat te beperken. De vijanden hebben dus vaak wat gratis hits voordat jij aan de slag kunt.
Levels
De game bestaat uit zeven levels met elk een ex van Ramona als eindbaas. Dus de game is op zich niet belachelijk groot, maar je zult er de nodige uren zoet mee zijn om hem uit te spelen. Zeker als je dit met elk character wilt doen.
Voor de mensen die wat extra hulp willen; Ja, ook in deze versie zijn er weer cheat-codes die je een stevige boost kunnen geven (bijvoorbeeld Infinite Money of het Power of Love Sword). Het zijn niet dezelfde knoppencombinaties als in de oude game, maar ze bestaan.
Muziek
Meteen van het begin af aan waan je je qua muziek in een arcadehal. De muziek past perfect bij het retrogevoel dat het spel wil afgeven. Ieder level heeft zijn eigen muziekscore. Voor de liefhebbers een feest van herkenning. Voor zover ik kan nagaan is er gebruik gemaakt van dezelfde bands/muziek als in het origineel.
Online / co-op
In tegenstelling tot zijn voorganger op de Xbox 360, heeft deze game naast de offline Story-mode wél online multiplayer mogelijkheden. Je kunt met minimaal twee en maximaal vier personen spelen. Matchmaking gaat vlot en op het moment van schrijven was er aan online gamers geen gebrek. Ik kan me wel voorstellen dat dit in de toekomst allemaal net iets lastiger zal zijn
Tijdens het online gamen blijft de gameplay goed overeind. Er zijn geen noemenswaardige dips in framerates. Je zult wel regelmatig, terwijl jij verder wilt, op je partner(s) moeten wachten. Je moet namelijk altijd hetzelfde scherm delen. Dus qua gameplay ben je afhankelijk van de langzaamste (of meest onderzoekende) speler.
De lokale co-op heb ik helaas niet kunnen uitproberen. Je kunt hier ook met maximaal vier personen samen spelen.
Extra
Zoals al aangegeven zitten in deze Complete Edition alle DLC en Add-On Packs. Daarnaast zijn er een aantal minigames opgenomen in de game die vanuit het hoofdmenu te kiezen zijn.
Zo zijn er Boss Rush, Battle Royal, Dodge Ball en Survival Horror. De benaming dekt de lading volledig, dus geen verrassingen. Voor mij hadden deze add-ons niet in de game opgenomen hoeven worden. Ze voelen vooral als vulling en zijn leuk om voor hooguit een kwartiertje tot een halfuurtje te doen.
Conclusie
Voor wie uit nostalgische overwegingen of vanuit de honger naar een old-school Beat ‘em up deze game koopt, komt niet bedrogen uit. De game doorstaat de tand des tijds verrassend goed en biedt meer dan voldoende uitdaging. Er zijn wat extra’s opgenomen die voor mij niet hadden gehoeven, maar ook niet storend zijn.
Minpunt is het continue voordeel dat je vijanden hebben, doordat ze zich vaak net buiten de schermbreedte bevinden (en daar ook blijven hangen).
Er zullen ongetwijfeld mensen zijn die het jammer vinden dat er niet gekozen is om de game wat op te poetsen en waardoor het net iets meer flair had gehad. Persoonlijk ben ik blij dat het spel trouw is gebleven aan zijn oorsprong.
