Eind april 2024 is Sand Land uitgebracht. Sand Land is een openwereldgame die gebaseerd is op de gelijknamige manga van Akira Toriyama. De game is ontwikkeld door ILCA, hetzelfde team dat verantwoordelijk was voor One Piece Odyssey. Na meer dan 40 uur spelen werd het de hoogste tijd om mijn indrukken met jullie in deze review te delen:
Sand Land is een game gebaseerd op de Manga serie van de recentelijk overleden Akira Toriyama en de bedenker van populaire series zoals Dragon Ball, Dragon Quest, Chrono Trigger en Blue Dragon. Het is dan ook niet vreemd dat toen ik zag dat er een game zou komen van deze beroemde Manga artiest, dat ik stond te springen om de game te gaan spelen. Laten we er maar direct in gaan duiken.
Verhaal
Zodra de game start, zie je dat je jezelf in een woestijn bevindt. Al snel staat er een mens aan de rand van dit kleine stadje genaamd Rao, die de demonen om hulp komt vragen. Er gaat een verhaal rond over een legendarische bron met water. Rao is hiernaar op zoek, maar kan dit niet alleen en vraagt daarom de demonen om hulp. De demonen zijn verbaasd dat er überhaupt een mens is die hen durft te benaderen, maar na het beluisteren van zijn verhaal besluiten ze hem te helpen, omdat ze hier zelf ook baat bij hebben. Dit is het startpunt van je avontuur.
In mijn review zal ik verder niet ingaan op het verhaal, want ik wil het zo spoilervrij mogelijk houden zodat je het verhaal helemaal zelf kunt beleven. Wat ik er wel over kwijt wil, is dat ik in eerste instantie niet echt onder de indruk was van het verhaal. Het doet redelijk weinig om je mee te slepen en er zitten te veel loze momenten tussen die de flow er wat uithalen, naar mijn idee. Ik moet er wel bij vermelden dat de algemene verhaalstructuur heel erg lijkt op die van een meer kindvriendelijke anime. Dit is niet geheel vreemd, omdat de manga waarop deze game is gebaseerd ook deze structuur hanteert. Al met al is het verhaal, hoewel wat aan de magere kant, toch plezierig te noemen, maar verwacht geen Final Fantasy-type diepgang.
Ik heb de game gespeeld met de Japanse stemmen, mede omdat ik bij anime-stijl games graag de originele acteurs wil horen en ik de Japanse voice-acting persoonlijk beter vind. Er is echter ook de optie om de Engelse voice-over te gebruiken voor diegenen die het toch liever allemaal in het Engels horen.
Gameplay
Naar mijn mening is de gameplay prettig eenvoudig. Er zijn geen ingewikkelde menu’s om doorheen te navigeren of complexe skill trees; het is allemaal vrij rechttoe rechtaan en makkelijk te begrijpen.
De game biedt verschillende vormen van combat. Je hebt de standaard melee combat, waarbij je kunt aanvallen met een light of heavy attack en waarbij je later skill moves kunt vrijspelen. Er is een dodge optie, maar geen block optie. Vanuit mijn ervaring is een block optie ook niet nodig. Dat gezegd hebbende, ben ik niet bijzonder onder de indruk van het melee combat. Het functioneert – dat wel – maar het voelt vooral heel basaal en lijkt meer op het spammen van aanvallen met af en toe een aanval ontwijken. De gevechten zijn ook niet echt spannend of uitdagend, maar eerder routineus.
Na verloop van tijd speel je ook voertuigen vrij, zoals tanks, motoren, exosuit-stijl robots, en auto’s. Deze voertuigen gaan een grote rol spelen in de exploratie van de game en worden voornamelijk gebruikt om van punt A naar B te reizen. Elk voertuig heeft zijn eigen rijstijl en snelheid. Zo is de tank bijvoorbeeld langzaam, maar zeer sterk in gevechten. Een auto is geschikt voor snelle verplaatsing, maar beperkt in het richten van wapens op vijanden. De exosuit-robot, ofwel jump bot, zit qua eigenschappen in de middenmoot: geschikt om hogere plekken te bereiken met een gemiddelde snelheid en verdediging, maar daarentegen wel wendbaar.
Tijdens het spelen kom je steeds meer onderdelen tegen die je voor je voertuigen kunt gebruiken, zoals een nieuw kanon voor je tank of een nieuwe suspensie voor je auto. Al deze onderdelen verbeteren de prestaties van je voertuigen, dus het is belangrijk om regelmatig te controleren of er upgrades beschikbaar zijn.
De game hanteert een redelijk simpel levelsysteem: je verdient XP door vijanden te verslaan en missies te voltooien. Bij elke levelstijging ontvang je een skill point voor Beelzebub en een voor je metgezellen. Je krijgt echter niet per metgezel een skill point, dus je moet zorgvuldig kiezen welke vaardigheden je wilt ontgrendelen. Naast jouw eigen level hebben je voertuigen ook een eigen level, wat betekent dat je ook regelmatig moet investeren in het upgraden van je voertuigen met materialen die je vindt tijdens je verkenningen van de wereld en het verslaan van vijanden.
Een opvallend aspect van de game is dat het af en toe iets totaal anders probeert te doen tijdens missies. Zo zijn er momenten vergelijkbaar met een achtervolgingsscène à la Crash Bandicoot, waarbij je achterna wordt gezeten door een monster en naar het scherm toe rijdt. Ook zijn er minisidescroller-momenten waarbij je slechts naar links of rechts kunt bewegen. De game bevat een overvloed aan dergelijke momenten die soms willekeurig lijken en naar mijn gevoel niet goed in het spel passen.
Exploratie
Al snel na het begin van de game beland je in een uitgestrekte, vrije omgeving: een grote woestijn met veel gebergte en natuurlijk veel zand. Hoewel de game visueel indrukwekkend is, begon de omgeving mij na verloop van tijd tegen te staan omdat het allemaal wat leeg aanvoelde. Dit is uiteraard logisch voor een woestijn, maar persoonlijk miste ik meer bezienswaardigheden.
Je kunt verschillende dingen ontdekken, zoals hier en daar een grot of een verhoogde steenformatie die in eerste instantie onbereikbaar is, en af en toe een ruïne. In het begin is het leuk om elke grot die je tegenkomt te verkennen, maar al snel blijken deze klein te zijn en bevatten ze slechts een handvol lootkistjes of wat mineralen voor upgrades. Deze grotten zijn verspreid over de hele game en bieden, afgezien van de genoemde elementen, niet veel. Soms kom je iemand tegen die wordt aangevallen en die je kunt redden door de vijanden te verslaan, maar dit levert niet meer op dan wat geld en een melding dat de quest voltooid is (hier kom ik later op terug).
Er zijn ook radiotorens te vinden. Voordat je denkt aan Far Cry: geen zorgen, je hoeft hier niet in te klimmen. Deze radiotorens vervullen ongeveer dezelfde functie als in een Far Cry-game. Je activeert een toren door hem te repareren met wat onderdelen. Eenmaal geactiveerd, verdwijnt er wat mist op je kaart, waardoor je de omgeving beter kunt zien en alle nog niet ontdekte locaties in het betreffende gebied worden aangegeven. Je hoeft de torens niet te activeren, want als je zelf door de gebieden reist, verdwijnt de mist ook, zij het in kleinere mate.
Aanvankelijk was ik dus niet geheel onder de indruk van de algemene omgeving en raakte ik er snel op uitgekeken, mede doordat het verplaatsen in de woestijn mij te langzaam ging. Na enkele uren spelen kreeg ik echter toegang tot een motor, die het verplaatsen door de woestijn aanzienlijk versnelde. Dankzij de hoge snelheid kon ik sneller van A naar B reizen, waardoor ik me minder stoorde aan de algemene omgeving. Een van de problemen die ik ondervond was dat er, buiten de hoofdquests om, geen goede navigatiemogelijkheden waren om van de ene locatie naar de andere te gaan. De kaart is naar mijn mening niet duidelijk genoeg om zelf een route uit te stippelen, waardoor ik op een gegeven moment vooral gebruik ben gaan maken van de fast travel-functie, vooral omdat je vaak terug moet naar een locatie waar je al geweest bent.
SPINO
Tijdens het hoofdverhaal arriveer je op een gegeven moment in het dorpje Spino, dat functioneert als de centrale hub van de game. Hier keer je vaak terug, zowel voor het verhaal als voor het upgraden of creëren van nieuwe voertuigen. In Spino komen ook diverse sidequests aan bod, die ervoor zorgen dat meer mensen naar dit dorpje trekken. Deze nieuwkomers openen dan mogelijk winkels of werkplaatsen waar je toegang krijgt tot nieuwe materialen.
Na een tijdje spelen kreeg ik de mogelijkheid om een eigen woning in te richten, een plekje alleen voor mij. Deze woning draagt verder niets bij aan de gameplay, maar biedt wel de kans om je innerlijke ‘Animal Crossing’-enthousiasme te uiten door het interieur van je huis te ontwerpen. Aangezien ik geen ontwerper ben, heb ik deze optie echter links laten liggen.
Forest Land
Na verloop van tijd in het verhaal bereik je een nieuw gebied, genaamd Forest Land. Dit gebied is kleiner dan dat van Sand Land, maar het is aanzienlijk groener. Het landschap bestaat voornamelijk uit bergen en heuvels, waar je je een weg doorheen moet banen. Persoonlijk vond ik het prettig om eindelijk iets anders te zien dan enkel woestijnen. Echter, net als in het vorige gebied, is er over het algemeen weinig te doen in Forest Land. Het voelt vooral als een opvulling in het verhaal, bedoeld om je van punt A naar B te leiden.
Visueel
Het uiterlijk van de game is uitstekend: alles is mooi vormgegeven en de personages zien er stuk voor stuk goed uit. Zelfs de personages die verder geen rol spelen in het verhaal zijn prima uitgewerkt. Vaak zie je in JRPG’s dat nevenpersonages, die vooral dienen als opvulling, er minder verzorgd uitzien, maar dat is hier niet het geval. De ontwerpen van de personages zullen bovendien bekend voorkomen als je bekend bent met series zoals Dragon Ball, of games zoals Dragon Quest en Blue Dragon. Dit komt omdat de stijl kenmerkend is voor Akira Toriyama, die erom bekend staat om zijn personagedesigns te recyclen. Deze aanpak zie je ook terug bij de voertuigen, zoals de Hoverboat en de Motor. Sterker nog, het recyclen is zo kenmerkend dat zelfs de capsule om je voertuigen in op te slaan is overgenomen vanuit Dragon Ball. Al met al is het de iconische stijl die we gewend zijn van Toriyama, en dat geeft meteen een vertrouwd gevoel.
Conclusie
Ondanks een wat trage start, heb ik me uiteindelijk toch behoorlijk met de game vermaakt. De side content is te verwaarlozen en kan overgeslagen worden, maar biedt wel een welkome afwisseling van het hoofdverhaal met verschillende activiteiten. Qua graphics is de game indrukwekkend en lijkt het vrijwel vrij van bugs, althans ik ben er geen tegengekomen. Het verhaal is ietwat aan de magere kant, maar desondanks vermakelijk om te volgen. De combat is redelijk gevarieerd dankzij de verschillende voertuigen die beschikbaar zijn, wat zorgt voor wat afwisseling in wat anders repetitieve gevechten zouden zijn.
