De bekende televisieserie Rugrats heeft een game gekregen en die moet natuurlijk van een review voorzien worden! Je leest mijn indrukken met de game hier:
De naam van deze game zal absoluut geen belletje doen rinkelen bij de hedendaagse jeugd, al helemaal niet onder de Amerikaanse naam Rugrats. De Nederlandse naam Ratjetoe zal de oudere gamers onder ons nog wel iets zeggen en mogelijk een glimlach op het gezicht toveren. Iets meer dan 20 jaar geleden konden we in Nederland namelijk kijken naar een tekenfilmserie onder die naam. Het ging over een aantal baby’s en hoe zij de grote wereld bekeken.
In deze game worden we mee teruggenomen naar die tijd. Samen met vier van de hoofdpersonages/baby’s uit de serie kijken we of de grote, boze en vooral vreemde wereld nog steeds net zo spannend en eng is. Kortom, genoeg mogelijkheden tot nostalgie, maar speelt het ook enigszins fatsoenlijk? Toch maar eens kijken. In dit geval is mijn dochter Amber degene die de eerste aanzet heeft gedaan voor de review.
Onbekend maakt onbemind, of zijn het de controls?
Mijn dochter had geen idee wat Ratjetoe / Rugrats was, maar ze was wel nieuwsgierig door de kleurrijke graphics van de game. Ook het feit dat het over baby’s gaat, maakte haar geïnteresseerd. Nadat de game was opgestart, kun je kiezen uit vier hoofdpersonages. Elk van de vier baby’s (Tommy Pickles, Chuckie Finster, Phil en Lil DeVille) heeft zijn/haar eigen kwaliteiten. Deze zijn verdeeld over hoe hoog een baby kan springen en wat hij/zij kan tillen.
Heb je een baby gekozen, dan begin je in het tutoriallevel. Dit level draait om het doorkomen van de huiskamer. Jij zit aanvankelijk in je baby-bench en moet het slot op de kooi openbreken. Gelukkig vind je een schroevendraaier in je bench waarmee dat makkelijk gaat. Daarna volgt de 2D sidescrolling-actie door de huiskamer. Je moet uiteraard wat springen, en mede daardoor merk je dat een van je doelen het verzamelen van zogenaamde Raptor-munten is. Je weet nog niet waarom, maar dat wordt gelukkig later uitgelegd.
In het tutoriallevel zijn de controls verrassend vloeiend en goed werkend. Springen is precies (je komt uit waar je op mikt) en ook je beste aanval (een slamaanval) werkt goed. Op een punt in het level moet je ook kruipen, want tja, je bent en blijft een baby. Het kleurgebruik in het level is fel, zoals je ook in een tekenfilm zou verwachten. Ik merkte aan mijn dochter dat in het tutoriallevel al een van de pijnpunten van de game zat. Ik wist met de nodige game-ervaring wel te voorspellen wat er moest gebeuren, maar mijn dochter had soms geen idee. Dit kwam doordat de game niets uitlegt; je zit in een tutorial zonder uitleg of context.
Gedurende het level wordt gelukkig nog wel uitgelegd waarom je Raptor-munten verzamelt. Als je er genoeg hebt verzameld, kun je namelijk een deur openen, en daarachter zit de nieuwe videogame die alle vier de baby’s willen hebben. Blijkbaar gaat de hele game daarover. Kortom, niet het meest spannende plot van 2024.
Na de tutorial snel door naar het volgende level. Hier ben je compleet vrij in je keuze. Je kunt onder andere de zolder, de keuken of de zandbak kiezen. Elk level wordt omgezet naar de fantasiewereld zoals een baby die zou kunnen bedenken. De keuken wordt door de aanwezigheid van een koelkast een ijswereld, de zandbak een woestijnwereld, enzovoorts. Op zichzelf een leuk concept dat goed kan uitpakken voor een game, mits goed uitgewerkt.
Mijn dochter koos de keuken en belandde in de ijswereld. Waar de tutorial goede controls had, werd ik hier verrast door de stunteligheid waarmee ze in dit level bezig was. Bij navraag bleek dat ze niets anders deed dan voorheen, maar dat het level “anders” aanvoelde. Haar sprongen kwamen niet op de juiste plek uit, het springen over en op vijanden lukte totaal niet, en zo waren er meer dingen die vreemd leken. In eerste instantie schoof ik dit af op haar onervarenheid met games. Kort daarna begon ik daaraan te twijfelen. Amber werd namelijk steeds gefrustreerder. Kort daarna had ze geen zin meer om “dit stomme spel” te spelen.
Kortom, voor mij het teken om de controller over te nemen. Vol zelfvertrouwen begon ik aan het keukenlevel. Al snel begreep ik de frustratie. Niet een beetje, maar volledig. Wat was er met deze game aan de hand? Alle sprongen waren zo onzuiver als maar kon. Vijanden kwamen van net buiten het speelveld en brachten met een cheap shot schade toe. Ook het optillen van objecten leek nergens op. Willekeurig werden blokken weer neergegooid (zonder input van jou als speler), en als ik zelf iets gooide, was, net als bij het springen, de precisie ver te zoeken.
De enige goede eigenschap van de game die ik in deze speelsessie kon ontdekken, was de mogelijkheid om tijdens de gameplay snel van personage te wisselen. Had een van de baby’s schade opgelopen, dan kon ik direct wisselen en met een baby met volle levensbalk verdergaan. De levensbalk is overigens weergegeven als een babyflesje. Is deze leeg, dan ben je dood. In het level zitten sporadisch ook aanvullingen voor je levensbalk, ook in de vorm van babyflesjes.
Gameplay zwaar geïnspireerd door Super Mario 2
Bij het nader bekijken van de gameplay van Rugrats is het overduidelijk dat er veel inspiratie is geput uit de bekende game Super Mario Bros 2 (SMB2). Het begint al met hoe het springen van de verschillende baby’s is ingedeeld. Zo springt een van de baby’s precies als Luigi, inclusief de animatie van de trappelende beentjes. Een tweede baby zweeft na het springen langzaam naar beneden, net zoals prinses Peach dit deed in zijn illustere voorganger.
Ook het leveldesign is niet ontkomen aan de inspirerende invloed van de jaren 80-game. Het level in de zandbak lijkt verdacht veel op het woestijnlevel uit SMB2. Je moet door zandblokken graven en de vijanden (slangen) springen identiek op als in SMB2. De gamemechanics ondergaan eenzelfde behandeling. Je kunt op vijanden springen, ze daarna oppakken en ze ergens naartoe gooien. Alleen gebeurt dit in deze game veel onnauwkeuriger dan in SMB2.
Frustraties
Het is niet erg als een game geïnspireerd is door een grote naam in de gamewereld. Voorwaarde is dan wel dat alles een beetje klopt. Niet té identieke gameplay, controls en mechanics. Ook moet de basis op orde zijn. Bijvoorbeeld: springen moet consequent gebeuren. Niet dat je elke sprong een andere afstand aflegt en dus nooit weet waar je zult uitkomen. De hitboxen moeten goed geprogrammeerd zijn. Het ene moment raak je een vijand pas als je er middenin staat, het volgende moment al wanneer je er nog stukken vanaf staat.
Als laatste moet ik hier de manier aanhalen waarop de moeilijkheidsgraad wordt opgevoerd. De game blinkt uit in goedkope manieren om je te laten falen. Vijanden die van buiten het beeld jou feilloos weten te raken, of ineens bovenop je staan waardoor je schade oploopt. Sommige vijanden zijn zo groot dat je ze onmogelijk kunt ontwijken. Hoewel deze game gericht is op (jonge) kinderen, is het juist voor deze doelgroep door bovenstaande zaken een grote bron van frustratie geworden.
Rugrats heeft een aantal goede dingen die in zijn voordeel spreken: goede felgekleurde graphics, levels die een kruising zijn tussen de tekenfilmserie en de game Super Mario Bros 2, en de mogelijkheid om van personage te wisselen wanneer jij dat wilt. Echter, de uitvoering laat zwaar te wensen over.
Achievements voor een baby-game
Rugrats laat je 20 achievements vrijspelen. Bijna alles is gekoppeld aan voortgang in de levels. Speel het level uit en versla de eindbaas. Als je dan ook nog alle munten in een level verzamelt, heb je alle achievements die je per level kunt halen. Als laatste zijn er nog wat willekeurige achievements die je vrijspeelt door basale acties uit te voeren. Zo moet je vier koekjes verzamelen met elk van de baby’s en moet je een Raptor-munt vinden.
De lijst had veel origineler mogen zijn, maar met de beperktheid van de game is het misschien maar goed dat de achievements zo rechttoe-rechtaan zijn.
Conclusie
Deze game is een vreemde release. Gericht op jongere kinderen, die de naam en de personages niet zullen kennen. De controls en gamemechanics laten deze game hard vallen, zeker voor dezelfde jonge kinderen. Waar de graphics best goed zijn, is dit onvoldoende om de game te redden. Ook het prijskaartje van deze relatief korte game helpt niet mee. € 24,99 is stevig en wat mij betreft niet waard.
