[Review] Robocop: Rogue City – de trage 80-er jaren

Ik ben een kind van de tachtiger jaren. De tijd dat titels zoals Star Wars, Indiana Jones en Robocop (gemaakt door onze eigen Paul Verhoeven) hun levenslicht zagen. Dus een game met deze namen, dat verdient altijd mijn aandacht. Gaat deze Robocop mij terugbrengen naar mijn tienerjaren?

Robocop: Rogue City draait om Alex Murphy, een agent die een aanval door drugscriminelen maar ternauwernood heeft overleeft, en dit heeft moeten betalen met eigenlijk alles. Zijn gehele lichaam is vervangen door een prothese en het enige wat over is gebleven is zijn gezicht. De gerobotiseerde Alex Murphy patrouilleert nu door de straten van Detroit, een stad die lijkt geleid te worden door een Corporation (OCP), de makers van Robocop. Het onderliggende plan is groter, het vervangen van het oude Detroit voor Delta City, waarbij de arme bewoners uit de stad worden gejaagd.

Het verhaal in de game is nieuw. Het heeft geen bekende onderdelen vanuit de film. Een nieuwe vijand heeft zich laten zien en jij onderzoekt wat er allemaal aan de hand is. Je scant crime scenes om naar aanwijzingen te zoeken en gaat groepen criminelen te lijf. We zien in het spel veel bekende gezichten uit de film, zoals zijn partner Anne Lewis, en alles ademt de sfeer uit de film. One-liners, flauwe humor en traagheid.

Want dat is de game vooral, traag. Alles duurt en duurt en voor het eerst in mijn leven ben ik aan het skippen geslagen. Er zijn zoveel interacties, zoveel onbelangrijke verhalen die de snelheid uit het spel halen. Daarnaast beweegt Murphy zich ook niet echt vlotjes. Dat is al het eerste minpunt. De game is een FPS waarbij je onder het lopen nooit iets van je eigen lichaam waarneemt, iets wat al een beetje raar is. Het schieten gaat via een half viewpunt met als richtpunt een kruisje in het midden van het beeld. Dit voelt altijd een beetje raar. De reden dat we niet door de vizier van de gun kijken, die heb ik nog niet echt ontdekt. Het zal iets te maken hebben met wederom de film, waarbij Robocop zijn wapen altijd vanuit de heup afschiet.  

Naast het verhaal, zit het spel ook vol met wat zijmissies. Sommigen daarvan zijn van de categorie: loop naar A, ga naar B, ga terug naar A. Ze laten Robocop van alles doen, klusjes die je zelfs niet eens door de schoonmaker van het politiebureau laat doen, zoals het uitruimen van een locker van een gedode collega. Wederom iets wat de snelheid van het spel niet bevorderd.

Sound and Vision

De game ziet er niet echt geweldig uit. We zien gezichtsanimaties en graphics die een Xbox One blij zouden maken. Het is niet slecht, er is detail genoeg te zien, maar het voelt alsof het ontwerpteam zich teveel aan het ‘jaren 80’ thema heeft vastgebonden. Ook de graphics ademen dat uit. Daarnaast wordt het spel geplaagd door pop ins en traag (weer traag) opbouwende beelden. Wat men wel heel veel heeft gedaan, waarschijnlijk toch om een soort WOW-effect in te bouwen, is het gebruik van heel veel natte weggedeeltes met reflecties. Detroit lijkt in een constante natheid te verkeren.

De geluiden zijn ook, ik blijf herhalen, een beetje jaren 80. De voetstappen, irritatiepuntje, lijken net te laat te klinken. De dialogen zijn vermakelijk maar ook wel een beetje teveel amateurtoneel. Pluspunt, Alex Murphy heeft ook echt de stem (Peter Weller) van de originele film. Wat een groter irritatiepunt is, is dat dialogen soms door elkaar gaan lopen. Je loopt bijv langs een dialoog tussen 2 npc’s maar triggert dan ook een andere dialoog. De ene stopt dan niet en loopt dwars door de andere heen.

RPG

Zoals elke RPG, heeft Robocop natuurlijk een skilltree. Ook daarin mis ik helderheid. Wat doet het ene precies en het andere niet? Je ziet wel beschrijvingen staan maar wat het in de game precies doet, dat is niet gelijk helder. Na een tijdje spelen ga je dat wel zien. Maar het investeren in Combat of Psychology, dat is niet wat je op voorhand gelijk snapt. Een ander vreemd puntje is dat je in het begin al objecten tegenkomt die een veel hoger level nodig hebben om ze open te maken. Je begint net en er wordt al om skill level 7 of zo gevraagd. Daarnaast kan je ook punten scoren door gewoon de politieagent uit te hangen. Iemand verkeerd geparkeerd? Dan schrijf je een bon uit. Lijkt me toch iets te simpel voor een duur project als Robocop. En dan is er nog een tweede skilltree. Wederom een wazig systeem waarin je blokjes plaatst die met een percentage naar een volgend lijntje moeten lopen. Het voelt als een groot leenstelsel uit andere spellen maar dan zonder rente.

Aan het eind van elke missie kom je terug in een soort evaluatiecentrum. Best leuk gedaan maar na de derde keer geloof je dat ook wel. Zeker omdat je daarna weer een heel gesprek met de psycholoog moet voeren. Iets wat ook weer bepaalde zaken triggert. Ook in de gesprekken gebeurt dit. Men heeft een soort TellTale systeem ingevoerd waarbij de antwoorden die je kiest, zorgen voor de goed of afkeuring van de persoon waar je mee praat. Sta je achter de burgemeester of achter de OCP? Dat soort keuzes. Al met al kan je de game in zo’n 15 a 20 uur volmaken. Zeker als je alle gesprekken gewoon skipt.

Conclusie

Al doet het spel recht aan de film, pakt het ook de negatieve kant van een 80’er jaren film mee. De traagheid. We zijn nu meer snelheid gewend en dat is exact wat dit spel een beetje mist. Je bent vooral aan het scannen en schieten. Want dat laatste, dat doe je vooral heel veel. Het schietsysteem doet hetzelfde als de rest van het spel, het werkt traag. Het is vooral veel herhaling van zetten.

De audio is het net allemaal niet en grafisch is het geen hoogstandje te noemen. Dus mocht je de franchise best leuk vinden, dan zou ik wachten totdat een behoorlijke prijsdaling heeft plaatsgevonden. Ik vermoed dat je daar niet echt heel lang op hoeft te wachten.