Road 96 wordt als een sterk verhaalgedreven game in de markt gezet en dan willen we daar op de XBNL-redactie natuurlijk graag meer van weten. Afgelopen week dook ik daarom in het fictieve Petria van Road 96 en deel ik in deze review mijn bevindingen.
Het team van de Franse studio DigixArt bestaat uit 15 ontwikkelaars en samen brachten zij in 2016 Lost in Harmony en in 2018 Memories Retold uit. Deze laatste game heeft destijds meerdere Award nominaties binnen weten te slepen, waaronder een BAFTA voor beste ‘Games Beyond Entertainment’. Deze nominatie vat de doelstelling van de studio goed samen. Ook Road 96 zal in deze categorie kunnen vallen. Een goed verhaal, met een duidelijk onderliggende boodschap over vrijheid, rechten en actuele maatschappelijke thema’s.
Op zoek naar vrijheid
In het fictieve Petria van het jaar 1996 heerst een streng en enigszins dictatoriaal regime dat al een decennium lang een collectief trauma probeert te verwerken, maar waarbij dat onder de huidige regering niet goed lijkt te lukken. De lokale staatsmedia draait overuren in het produceren van nep nieuws en het reframen van alledaags nieuws. De politie is druk om verzet de kop in te drukken en het hebben van een eigen mening zal al snel tot verdachtmakingen kunnen leiden. Voor jongeren in Petria is er weinig toekomstperspectief. De rijken worden rijker, de armen worden armer. Er is in Petria in hoge mate sprake van kansenongelijkheid en de uitzichtloosheid, maakt dat de jongeren het land proberen te ontvluchten. Tot groot ongenoegen van de regering die er alles aan gelegen is om deze jongeren op te jagen en in te rekenen.
Als speler kruip je in de huid van enkele van deze jongeren en waag je de gok noordwaarts: weg uit Petria! In een zevental chapters volg je het verhaal van zeven jongeren. Alle jongeren zijn zo’n 1000 tot 2000 mijl van de noordgrens verwijderd en het is jouw taak als speler om te zorgen dat zij de grens heelhuids weten te bereiken. Gedurende deze meerdaagse trip zul je keuzes moeten maken. Met wie leg ik contact? Neem ik stukjes met de bus of de taxi? Kan ik de eigenaar in dit motel mijn intenties toevertrouwen? Is het volgende gebied veilig om te liften? Waar geef ik mijn geld aan uit en wanneer time ik om iets te eten of te drinken te kopen? Vlucht ik voor mijn land? Vecht ik voor mijn land? Of neem ik mijn beperkte vrijheden voor lief? Existentiële vragen waar jij als speler veel invloed in hebt door de keuzes die jij voor je character maakt. Het is er op of er onder en als speler zul je dat gevoel voortdurend hebben.
Road 96 leunt sterk op de dialogen die je voert en de keuzes die je hierin kunt maken. Verhaalvertelling, en hierin participeren, is dan ook de kern van de gameplay. De ontwikkelaars zijn er goed in geslaagd een meeslepend verhaal neer te zetten. Voor mij als speler is het fictieve Petria echt gaan leven. De gesprekjes met inwoners, het luisteren van nieuwsberichten op de radio of televisie en het lezen van krantenartikelen en brieven, hebben veel verdieping gegeven. Daarbij heb ik nooit het gevoel gehad dat het te veel was. De extra informatie kwam op een hele natuurlijke en ongedwongen manier tot stand.
Een ander sterk punt van deze game is hoe de 7 verschillende verhalen gaandeweg met elkaar verweven worden. Zo leiden gebeurtenissen uit verhaal 1 bijvoorbeeld tot nieuwsberichten in verhaal 2. Of leer je een character in verhaal 2 kennen die in verhaal 4 via een andere route weer op jouw pad komt. Zo krijgt de wereld in Petria steeds meer invulling en kleur. Je leert de characters kennen en je leert over de geschiedenis van het land. De ontwikkelaars hebben met Road 96 met veel zorgvuldigheid aan de background stories gewerkt!
Naarmate je verder komt in het verhaal en je allerlei verhalen aan elkaar begint te knopen, wordt het ook makkelijker om de dialogen meer naar je hand te zetten, omdat je op basis van informatie uit voorgaande verhalen beter inschattingen leert te maken. Het naar jouw hand zetten van dialogen is overigens een belangrijk aspect in deze game, omdat het mede bepalend is hoe jouw reis verder zal verlopen en of je überhaupt de grens weet te bereiken. Jouw keuzes gaan om leven of dood! Er ontstaat dus altijd een soort spanning bij nieuwe ontmoetingen, waarbij je als speler telkens voors- en tegens aan het afstrepen bent of wat je wel en niet kunt bespreken. De magie van impactvolle keuzes maken, hebben de ontwikkelaars goed in de vingers!
Unieke characters
De verhaalvertelling wordt gedragen door de unieke characters die je ontmoet. Ik denk aan het vrolijke duo dat hun bestaan ontleent aan het overvallen van tankstations. Ik denk aan een 10-jarige knul die zich als een echte geek aan het ontpoppen is. Ik denk aan die theatrale presentatrice die in haar eigen bubbel leeft. En aan die vele andere characters die met zo veel zorgvuldigheid in de game verwerkt zijn. Voorstanders van het huidige regime. Tegenstanders van het huidige regime. Andere tieners die op de vlucht zijn.
Alle characters bieden unieke verhalen en jij kunt zelf kiezen hoeveel tijd je er voor neemt om meer over hen te weten. Soms is dat functioneel, omdat het jou helpt in jouw vlucht. Soms is dat voor je eigen vermaak en nieuwsgierigheid, om de wereld van Petria nog levendiger te laten worden. Er is in ieder geval een goede balans gevonden. Diegenen die zich vooral op het hoofdverhaal willen focussen, zullen in tegenstelling tot andere ‘walking sims’ het gevoel hebben dat het tempo hier hoger ligt, en dat kan een pluspunt zijn. Er is minder ‘verveling’.
De ontwikkelaars hebben de nodige tijd en aandacht gestopt in het bouwen van de characters. Niet zo zeer in visuele zin, want er zijn behoorlijk wat characters die enigszins op elkaar lijken. Het is vooral de gedetailleerde achtergrondverhalen in combinatie met de voice-acting die de vele characters uniek doen aanvoelen.
Dat de tijdsinvestering vooral naar de verhaalvertelling en character building uit is gegaan, zien we onder meer ook terug in de uitwerking van de verschillende steden die je als speler passeert. Op het oog zien de verschillende plekken er mooi gedetailleerd uit. Mooie gloedrooie woestijnachtige vlaktes worden afgewisseld door kliffen, kleine bosachtige gebieden en vervallen tankstations en motels. De speler zal zich al snel in het midden westen van de US wanen, waarmee ik overigens niet bedoel dat de setting ook daadwerkelijk hierop gebaseerd is. Kom je echter verder in de game dan zul je merken dat de verschillende settings hergebruikt lijken te worden en zullen de kritische spelers op de eindstreep concluderen dat er weinig variatie in werelden op te merken is. Ik ben het wel met de kritische spelers eens, maar vind voldoende variatie in de aankleding van de setting, namelijk het verhaal dat verteld wordt. Hoewel ik snap dat het niet of-of hoeft te zijn, kan ik begrijpen dat een team van 15 ontwikkelaars keuzes en prioriteiten moet stellen. Voor mij persoonlijk zijn hierin goede keuzes gemaakt.
Veel aandacht is tevens uit gegaan naar het neerzetten van de juiste sfeer. De soundtracks zijn ontzettend sfeerversterkend en drijven je helemaal mee in het verhaal van de game. Mooie omgevingen worden ondersteund met vrolijke deuntjes die het vrijheidsgevoel van je character weten te versterken.
Hier en daar wat ruw in de afwerking
Als ik Road 96 zou moeten omschrijven dan is het primair een adventure game die om verhaalvertelling draait. Hier en daar maakt de game wel een paar kleine uitstapjes en is er meer dan alleen point-and-click en dialogen doorlopen. Zo zijn er een aantal puzzels op te lossen en zul je af en toe ook op onderzoek uit moeten gaan. Het exploreren blijft echter vrij basaal en veel tijd zul je er niet aan kwijt zijn. De werelden zijn namelijk op geen enkel moment echt groots. Road 96 kent een zevental hoofdstukken, ieder hoofdstuk bestaat uit een aantal werelden en deze werelden zijn afgesloten stukken die nooit veel groter dan een paar honderd vierkante meters zijn. Des te opmerkelijker is het dat er dan toch behoorlijk wat foutjes in de afwerking zitten. Zo zag ik regelmatig auto’s door elkaar heen rijden, worden texturen zichtbaar ingeladen en valt heel af en toe de audio weg. Het is allemaal niet schokkend en het raakt niet aan de kern van de gameplay, op dat vlak heb ik geen mankement ervaren. Maar toch, ik vraag me af of de ervaring nog iets geoptimaliseerd had kunnen worden als de ontwikkelaars een half jaartje langer de tijd hadden genomen.
Conclusie
Road 96 vertelt een aantal unieke verhalen van jonge mensen die een land onder dictatuur proberen te ontvluchten. Hun verhalen komen op bijzondere wijzen en op verschillende momenten in de game bij elkaar. De gameplay die voornamelijk uit exploratie, enkele puzzels en point-and-click elementen bestaat is ten dienste van het verhaal en de character building. De uitstekende uitwerking hiervan wordt ondersteund door een goede voice-acting cast en sfeerversterkend sound-design. Gamers die games als Life is Strange 2, Lake of Firewatch kunnen waarderen, zullen zeker ook hun voldoening uit Road 96 halen. Road 96 biedt meer dan alleen een game ervaring, namelijk waardevolle levenslessen over vrijheid en verbondenheid tussen mensen. Een must play!
