Het Xbox platform weet met River City Girls 2 weer een klassieker naar de consoles te brengen. Logisch dus om eindbaas en community member Dan om een review te vragen. Je leest hier zijn indrukken:
Het Beat ‘em up genre is weer helemaal terug van weggeweest en met onlangs uitgebrachte games als Streets of Rage 4 (2020), Teenage Muntant Ninja Turtles : Shredder’s Revenge (2022), Battle Toads (2020) en River City Girls (2019), lijken gameontwikkelaars dat goed te weten. Voor veel Xbox gamers geldt dat ze opnieuw werden ge(her)introduceert met het genre omdat al deze games in Xbox Game Pass verschenen. River City Girls was een van de eerste games in deze golf van nieuwe Beat’em ups en door de pers en gamers werd zeer goed gewaardeerd. Alle factoren bij elkaar zorgden ervoor dat de game een behoorlijk commercieel succes werd. Niet heel raar dus dat WayForward drie jaar later met een vervolg op de proppen komt, getiteld: River City Girls 2.
Trouble in River City
Nadat de hoofdrolspelers Kyoko en Misako in het eerste deel hun vriendjes Kunio en Riki hebben bevrijd uit de klauwen van de Yakuza, keerde de dames terug naar hun dagelijkse saaie schoolleven. Uiteraard duurde het niet lang voor de rust in River City wederom werd verstoord. Nu door het broertje van de vorige antagonist. Net als zijn zus denkt ook Ken kans te maken om de volgende “Don” van deze Yakuza-clan te worden. Om indruk te maken op zijn vader mobiliseert hij de clan en neemt hij River City geheel over om de de lokale middenstand en bewoners uit te persen en te intimideren. Kyoko en Misako pikken dit natuurlijk niet en voelen zich wederom geroepen om de stad te ontdoen van dit tuig. Dit keer ik met de hulp van hun lovers.
Action Adventure
In tegenstelling tot de andere genre-knallers geldt voor River City Girls dat het eigenlijk geen beat’em up in de puurste vorm is. Je zou deze twee games ook kunnen betitelen als “open world” 2D action adventure games waarbij de verhaallijn aan elkaar wordt geknoopt met Beat’em up gameplay. Je kunt je vrij bewegen in de gamewereld die stukje bij beetje wordt geopend. Ook dien je de personages te levelen om ze weerbaar te maken tegen de steeds sterker wordende oppositie. Je moet upgrades toepassen en items gebruiken om te overleven. Daarmee treden deze games in de voetsporen van hun illustere voorganger, River City Ransom. Dat spel, dat in 1989 op het Nintendo Entertainment System uit kwam, combineerde deze gameplay mechanismes namelijk ook al.
Districten
De “open wereld”, River City dus, is onderverdeeld in acht districten. Twee meer dan in het vorige deel. In grote lijnen is de stad uit deel 1 nog goed te herkennen. Elke district is onderverdeeld in meerdere kleinere locaties. Deze locaties is waar het knokwerk daadwerkelijk plaats vindt en waar je ook winkels en NPC’s tegen zult komen. Per district is er een lokale baas die verslagen moet worden om progressie te kunnen maken in het verhaal. Ongeacht dat, kun je zonder belemmeringen van het ene naar het andere district wandelen. Al worden sommige zijpaden nog afgesloten tot er genoeg progressie is gemaakt. En eenmaal de bushaltes in deze districten gevonden, kun je deze gebruiken om via het busnetwerk van district naar district te reizen. Aangezien elk district ongeveer 10-12 locaties bevat, spreken we hier over +/- 100 unieke locaties.
De Bende van 6
Uiteraard kun je ook nu weer met Kyoko en Misako spelen, maar je kunt in River City Girls 2 gelijk vanaf het begin met Kunio en Riki spelen. En in de loop van het verhaal speel je ook nog Provi en Marian vrij. Alle karakters hebben unieke eigenschappen, sterke en uiteraard zwakke punten. XP en geld om je karakters sterker te maken verdien je door zowel het gewone straattuig als de bazen te verslaan. Ook het volbrengen van side-quest levert zowel XP als geld op. Je kunt er voor kiezen om je op een karakter te focussen en deze zo snel mogelijk het limiet van 30 levels te laten bereiken. Of je verdeelt je aandacht over meerdere karakters.
Hetzelfde maar toch anders
Naast de vier nieuwe speelbare karakters zijn er een aantal andere features aan de game toegevoegd. Zo heb je voor het eerst de beschikking over schuilplaatsen. In elk district is een schuilplaats verstopt. Eenmaal gevonden kun je deze schuilplaatsen gebruiken om te wisselen van personage of om items op te slaan of tussen karakters uit te wisselen. Ook kun je er, nadat je bent dood gegaan, kosteloos weer opnieuw starten. Terwijl het starten bij het laatste checkpoint geld kost.
Op je smartphone, dat als user interface dient voor alle informatie over items en progressie, kun je nu ook een aantal nieuwe features vinden. De belangrijkste is ‘Hoinkr!’. Dit is een parodie op Twitter en wordt op een creatieve manier gebruikt om je missie- en verhaallijnprogressie bij te houden. Er wordt netjes bijgehouden welke (sub)quests nog te doen zijn en welke voltooid zijn.
De karakters hebben, ten opzichte van de eerste game, deze keer veel meer moves ter beschikking. Afhankelijk van je XP-level kun je moves kopen in de Dojo waarna de aanval wordt toegevoegd aan je vechtarsenaal. Elk karakter heeft een unieke move-set die met redelijk eenvoudige knoppencombinaties kunnen worden gebruikt.
Praatgrage dames
Game mechanics zijn dus niet spectaculair veranderd. De productiewaarden zijn van het zelfde hoge niveau gebleven. Ondanks dat het verhaal redelijk dun is, zijn de dialogen tussen de praatgrage dames en de diverse andere kleurrijke persoonlijkheden in het spel vanouds weer bijzonder goed geslaagd. Beide hoofdpersonages hebben ook een uitgesproken karakter wat voor levendige conversaties met elkaar en anderen zorgt. Kyoko is een naïef en een beetje onnozel, terwijl Misako sarcastisch en bijdehand is. Dit alles komt extra tot leven dankzij de uitstekende voice-cast. Het allemaal een beetje middelbare-school-melig maar bij vlagen ook oprecht geestig. Ook alle NPC’s uit de verhaallijn zijn voorzien van goed scriptwerk en voice-acting.
Geniale productie
Visueel is de game min of meer het zelfde gebleven als het eerste deel. Een mooie mix van pixel art gameplay en Anime-esque cut scenes. Dat laatste doet heel erg denken aan de bijna al weer 20 jaar oude (!) Nickelodeon-animatieserie ‘Totally Spies’, voor wie dat nog kent. De soundtrack is wederom uitstekend en ook deze keer weer nagenoeg geheel toe te schrijven aan Megan McDuffee. De titel track van RCG2 is een episch 80’s stadion rock anthem met song tekst die grappig genoeg ook gelijk als synopsis dient voor het verhaal. Ook de instrumentale tracks en de nummers “River City Girls Anthem” en “I’m better than you” kunnen zich moeiteloos meten met de soundtracks van TMNT en Streets of Rage 4. Beide River City Girls soundtracks zijn op Spotify te beluisteren en op zichzelf al de moeite waard.
Conclusie
Wayforward heeft met River City Girls 2 al het goede behouden uit het eerste deel en er nog een schepje bovenop gegooid. De kleurrijke visuele stijl, onderhoudende beat’em up gameplay, fantastische voice-acting en dito muziek. Grootste verbetering is dat WayForward meer variatie heeft toegevoegd in het vechtsysteem en ook meer speelbare personages. Jammer genoeg is er naar mijn idee te weinig veranderd aan River City. Ik had toch wel gehoopt dat we een geheel nieuw gedeelte van de stad zouden zien. Het verhaal speelt zich af in min of meer dezelfde omstandigheden en locaties als het vorige deel. Met nagenoeg dezelfde vijanden, power-ups en locaties. Dat is jammer want River City Girls 2 heeft in de basis een veel interessantere gameplay mix dan bijvoorbeeld TMNT: Shredder’s Revenge en Streets of Rage 4, maar maakt niet de stap die nodig was om de beste in haar klasse te worden. De gehele presentatie doet zeker niet onder maar het voelt een beetje alsof de potentie niet optimaal is benut en dat er nog meer voor River City Girls 3 in het vat zit.
