Met Riders Republic probeert Ubisoft de harten van de Xtreme sportliefhebbers te veroveren. In deze review kun je lezen of team Ubi met deze titel ook de cupido pijl dwars door het XBNL-hart heeft weten te schieten.
De afgelopen weken heb ik heerlijk in het tropische Yara kunnen vertoeven en mijn Spaans bij kunnen spijkeren. Maar, vamos! De eindcredits van Far Cry 6 hebben we inmiddels gezien. Hoogste tijd dus om mijn guerrilla outfit tijdelijk aan de kapstok te hangen en Guapo terug naar zijn hok te brengen. Met Riders Republic staat er namelijk een nieuwe potentiële Ubisoft parel voor de deur.
Gaan en staan waar je maar wilt en hoe je maar wilt
De afgelopen week heb ik rond de 25 uur in Riders Republic doorgebracht. Een open-wereld Xtreme sports game door Ubisoft Montpellier ontwikkeld. In Riders Republic kun je door een enorme open wereld in verschillende wintersporten deelnemen. Je kunt dit alleen doen, samen met je vrienden in een groep van zes, of één van de andere 50 spelers op de map opzoeken. Naast de wereld verkennen zijn er tientallen plekken te vinden waar je aan races mee kunt doen (PvP en PvE).
Vreemd genoeg is de open wereld één van de eerste dingen die me in Riders Republic opvalt. Dat zou eigenlijk niet mogen verbazen, want de Ubisoft formule kennen we inmiddels wel, toch? Bij Riders Republic had ik echter een ander gevoel, een gevoel van onbegrensde vrijheid. De speeltuin is immers de wereld die aan je voeten ligt en niet enkel de indrukwekkende lijst vinkjes die op de map staan en waar maar geen einde aan komt.
De wereld zelf ziet er vanaf een afstand ook prachtig uit. De vuurrode bergen van de Bryce Canyons blijken heerlijk om met mijn wingsuit overheen te vliegen. Het Sequoia Park biedt schitterende paden om met je mountainbike door heen te knallen. En de sneeuwvlaktes van de Grand Teton stralen een onheilspellende hoeveelheid aan obstakels uit die schreeuwen om met je snowboard uitgeprobeerd te worden.
Dikke adrenaline rush
Indrukwekkend is de snelheid waarmee je door de wereld voort kunt bewegen. In een oog blink is het mogelijk om tussen equipment te wisselen. Met 100km per uur van de berg op een snowboard, wordt zonder enige moeite voor je in een mountainbike omgezet. Heb je even genoeg van de uitdagende parkoers in Yosemite Valley dan kun je in een split second jezelf naar de andere kant van de map laten verplaatsen. De kracht van de Xbox Series X met haar SSD en RDNA 2 architectuur wordt door de ontwikkelaars prima benut. De tijd van de laadtijden behoort met Riders Republic definitief tot de verleden tijd (see what I did there?).
Snelheid is in alle opzichten key in deze Xtreme sports game. Laadtijden, races, voortbewegen door de wereld. Alles is helemaal ingericht op de snelle speller met een torenhoge adrenaline rush. Gaat dat dan ook ergens ten kosten van? Ja, voornamelijk de details.
Verwacht geen prachtig uitgewerkte en authentieke ski-dorpen. Verwacht geen details als sneeuwsporen zoals van je character in Red Dead Redemption 2 of mee bewegende vegetatie zoals in The Last of Us II. Op deze aspecten biedt Riders Republic geen ‘next-gen’ ervaring. Bovendien, op plekken waar wel meer detail is valt op dat de textures zichtbaar en trager inladen. Af en toe best irritant, omdat je als speller probeert je routes uit te stippelen en dan tegelijkertijd door bewegende beelden afgeleid kunt raken.
Speel nieuwe races en customizations vrij
Naast het exploreren draait de game natuurlijk voornamelijk om de races waar je met jouw character aan deel kunt nemen. Er is veel te doen, maar in essentie komt het op twee dingen neer: races waarin je laat zien dat je de snelste bent of races waarin je laat zien dat je de beste tricks in huis hebt.
Je kunt op de map kiezen voor events met verschillende equipment: ski’s , snowboard, wingsuit, mountainbike, of varianten hierop. Door races te voltooien unlock je sterren, geld en ontvang je XP. De sterren moet je zien als level/reputatie en met geld en XP speel je nieuwe dingen vrij. Denk hierbij aan nieuwe equipment en outfits. Daarbij is het belangrijk om te weten dat je equipment steeds beter wordt.
Je wint naarmate je meer progressie boekt bijvoorbeeld snowboards die sneller en wendbaarder zijn. Hierdoor kom je in PvP of PvE weer beter voor de dag. De variatie in equipment is een pluspunt in deze game. Het zal al snel mogelijk zijn om een character te bouwen dat ten opzichte van andere characters in de wereld uniek aanvoelt. Ook zul je gaandeweg duidelijk gaan merken dat elite equipment beter aanvoelt. Het loont dus in vele opzichten om progressie te maken.
Goed uitgewerkt progressiesysteem
Een absoluut sterk punt van de game is ook dat je altijd het gevoel zult hebben dat je progressie maakt. Het maakt tot op zekere hoogte niet uit hoeveelste je in een race wordt. Want je krijgt een ster voor het voltooien, maar ook sterren voor overkoepelende uitdagingen, zoals 2 minuten in de lucht zijn met je snowboard. Dus mislukt een race dan zul je zelden het gevoel hebben dat de race voor niets is geweest.
Kortom, je dopamine system zal door de hoeveelheid beloningen en de enorme gelaagdheid van het progressiesysteem flinke overuren draaien. Daarnaast zijn er bij iedere race secundaire objectives te behalen. Bijvoorbeeld om tijdens het racen collectibles te verzamelen of de race te voltooien op een surfplank. Deze objectives zijn uitdagend en nodige bovendien uit om de race op verschillende manieren te proberen. De sleur zal er in Riders Republic niet snel in raken.
Niet alles is koek en ei
Het vraagt natuurlijk de nodige kilometers om jezelf de verschillende equipment eigen te maken. Dat gezegd hebbende heb ik na 25 uur spelen toch het gevoel dat niet alles zich even lekker laat besturen. En dat dit niet volledig aan mijn gebrekkige skills toe te schrijven is. Zo heb ik nog steeds niet genoeg feeling ontwikkeld om het wingsuit effectief te kunnen besturen. Het had beslist geholpen als ik hiervoor specifiek een aantal instellingen had kunnen aanpassen. Ook vind ik dat, met name bij bochtenwerk, de camerapositie niet adaptief genoeg is. Bij kronkelpaden of scherpe bochten draait deze mijns inziens niet goed mee, waardoor ik overzicht over het parkoers verlies.
Ten slotte kun je in Riders Republic van de Backtrack functie gebruik maken. Deze kun je met de rewind functie in Forza Horizon 4 vergelijken. Deze functie is mijn inziens slecht geïmplementeerd en leidt in ieder geval bij mij tot frustratie. In tegenstelling tot FH4 wordt deze functie automatisch geactiveerd wanneer je een checkpoint mist. Je wordt dan teruggezet op het parkoers, maar 9 van de 10 keer op hetzelfde punt als waar het mis is gegaan. Resulterend in een verschrikkelijke irritante loop van vallen en opstaan. En vooral veel tijdverlies.
Conclusie
Riders Republic biedt een enorme open-wereld waar je, samen of alleen, met je wingsuit, mountainbike of snowboard door heen kunt knallen. Aan deze wereld valt genoeg op te merken. Van textures die trager inladen dan jij je voortbeweegt, besturing die soms niet helemaal soepel aanvoelt tot aan zeer irritante dialogen. Deze en andere kritieken verdwijnen echter als sneeuw voor de zon, wanneer je door de tutorial heen bent en je realiseert dat je overal kunt gaan en staan waar je wilt en hoe je wilt.
Riders Republic biedt één grote speeltuin met heel veel verschillende attracties, waar tientallen uren aan speelplezier in gestopt kunnen worden. Exploratie afgewisseld met een heel scala een PvP en PvE events met een enorme hoeveelheid aan variatie. Je zult al snel niet meer merken dat de game hier en daar wat rough around the edges aanvoelt en wellicht niet helemaal next-gen oogt. In Riders Republic blijf je hangen met het gevoel dat je weer eens een echte game aan het spelen bent. Vooralsnog kan ik daar na 25 uur spelen nog geen genoeg van krijgen!
