De Resident Evil-serie heeft in de loop der jaren nogal eens een verandering ondergaan. Sommige ontzettend succesvol, andere juist weer iets minder. Met Village zijn we alweer bij het achtste (genummerde) deel aangekomen. Tijd om uit te vinden wat Capcom nu weer voor ons bedacht heeft.
Ik hoef vast niet meer te vertellen wat voor enorme Resi-fanboy ik ben. Ik heb ze allemaal (meerdere keren) uitgespeeld en heb over elk afzonderlijk deel ook wel een mening. Wat ik knap vind, is hoe Capcom met de serie is blijven experimenteren. Acht keer precies hetzelfde trucje uithalen is iets waar andere series zich nog weleens schuldig aan maken, maar Resident Evil blijft zichzelf ontwikkelen. Soms gaat het om subtiele verbeteringen, andere keren ging het roer juist weer volledig om. De switch van Resident Evil 3 naar 4, waarbij we van een vaste camera naar een camera over de schouder gingen en waarbij de focus iets meer op actie kwam te liggen, was briljant en leverde één van de beste Resi’s tot nu toe op. In deel 5 schoten ze iets te ver door naar de actiekant en in deel 6 was de ontwikkelaar het spoor even helemaal bijster. Maar toen kwam Resident Evil 7 om de hoek kijken. Een verandering qua camera (ditmaal naar first person) en de terugkeer naar het echte survival horror deden bij mij in elk geval de nekharen weer ouderwets overeind staan.
Met Village gaan we verder met Ethan Winters, de hoofdpersoon uit deel 7. Ook de first person camera is terug. Maar is Village een ordinaire opvolger, of zitten ook hier weer de nodige verbeteringen in?
Sommigen hebben altijd pech
Resident Evil Village begint drie jaar na het einde van Resident Evil 7. Ethan en Mia hebben de gebeurtenissen in Louisiana achter zich gelaten en zijn, met de hulp van Chris Redfield en de BSAA, in Europa neergestreken. Ze hebben samen een dochtertje gekregen, Rose, en zijn gelukkig. Hoewel Ethan de gebeurtenissen uit deel 7 nog niet helemaal verwerkt heeft, is hij wel gelukkig met zijn nieuwe leven.
Dat leventje wordt echter ruw verstoord. Rose wordt ontvoerd en ook Ethan wordt meegenomen door een groep mensen. Maar het voertuig waarin Ethan wordt meegenomen, krijgt een ongeluk en hij wordt in een klein dorpje wakker. Wanneer hij op onderzoek uit gaat om erachter te komen waar zijn dochtertje is, komt hij er achter dat er iets verschrikkelijk mis is in dit dorpje. Sommigen hebben ook altijd pech.
Showcase game
Wat als allereerste opvalt wanneer je de game opstart is hoe belachelijk mooi alles er uitziet. Het huis van Ethan en Mia, alle spulletjes die daar in staan, de belichting, gezichtsanimaties, alles. Ik bleef maar screenshots maken.
Deze kwaliteit blijft ook de gehele game op ditzelfde niveau. Het dorpje met zijn kapotte huisjes, het bos met bomen en struikgewas, de vijanden, water dat langs rotswanden loopt, verwondingen die Ethan oploopt. Als je ooit iemand moet overtuigen over waarom hij of zij een Xbox Series X moet kopen, dan hoef je ze alleen Resident Evil Village maar te laten zien.
Het geluid kan hier niet bij achterblijven en dat doet het ook niet. De muziek is fijn en werkt lekker sfeerverhogend, maar vooral de geluidseffecten zijn weer briljant. Iets dat in het struikgewas ritselt, voetstappen van vijanden die verderop naar je op zoek zijn, Ethan die door water heen moet waden. Al dat soort dingetjes zijn echt perfect uitgevoerd in deze game.
Mix van het beste
Qua gameplay leek Resident Evil Village vooral voort te borduren op deel 7, maar dit is niet helemaal het geval. Waar deel 7 weer helemaal terug ging naar het survival horror, daar is Village iets meer actie georiënteerd. Griezelige stukken waar je op zoek bent naar kogels, health items of puzzelvoorwerpen worden afgewisseld met dikke shootouts met grote groepen vijanden.
Dat wil overigens niet zeggen dat Village net als het vijfde en vooral zesde deel weer volledig op de actie gericht is. Het is meer een mix van alles dat de vorige Resident Evil-games goed maakte. Het survivallen, het puzzelen, de actie en de horror. Het zit allemaal in deze game en het voelt ook lekker gebalanceerd. Het enige kritiekpuntje dat ik heb is dat Ethan misschien wat traag aanvoelt, maar dat past ook eigenlijk wel gewoon weer helemaal in deze game.
Wat ook lekker is in deze game is de mogelijkheid om je wapens te upgraden. Upgrades kun je vinden tijdens je zoektocht door de omgevingen, maar kun je ook kopen bij The Duke, een dikke gast die allerlei handige dingetjes aan je verkoopt waaronder dus die upgrades. Maar ook wapens, kogels, health items of de blauwdrukken om zelf bepaalde soorten munitie te maken. Het craften uit in deel 7 is ook weer terug, maar is iets uitgebreider. Je kunt nu meerdere soorten wapens, munitie en andere handige dingetjes maken. Je zit dan wel diep in de shit in deze game, maar je wordt niet volledige hulpeloos achtergelaten.
Nieuwe vijanden
Ooit begonnen we Resident Evil met zombies en gemuteerde gedrochten als vijanden. Toen kregen we de Las Plagas, daarna J’avo en in deel 7 waren het die akelige schimmelmonsters. Ook in Village krijgen we weer met een nieuw soort vijanden te maken, namelijk de Lycans (weerwolven) en vampiers.
Deze wezens verschillen behoorlijk van elkaar. Niet alleen qua uiterlijk, maar ook de manier waarop ze bewegen, waarop ze aanvallen en hoe je ze uit moet schakelen. Ze zijn zeker niet onoverwinnelijk, maar je moet wel echt even zo’n ‘eureka’-momentje hebben om uit te vinden wat de zwakke plekken zijn. Verfrissend en erg tof.
Naast de reguliere vijanden zijn er ook de head honcho’s. Dit zijn ook de wezens die je in de trailers al voorbij hebt zien komen en ze lopen over van karakter. Lady Dimitrescu, de absurd lange vampierdame en haar dochters, Heisenberg met zijn enorme hamer en dan is er ook nog de mysterieuze Mother Miranda. Stuk voor stuk memorabele vijanden.
Is het nog steeds eng?
Resident Evil was vooral in zijn begindagen lekker griezelen. Alleen, in een huis vol zombies en monsters met veel te weinig munitie en health proberen te overleven. Ik had het zweet in mijn handen staan. Toegegeven, ik was ook wel wat aan de jonge kant om die games te spelen, dus ik vond ze flink spannend. Die spanning verdween in de loop der jaren wel een beetje, maar met het vorige deel was hij wel weer terug. Wordt die trend doorgezet in Village?
De spanning is er wel nog steeds, maar hij is anders. Zoals ik eerder al aangaf ligt de focus in Village weer iets meer bij de actie en dit zorgt er automatisch voor dat je iets zwaarder bewapend bent en dat je ook weer iets meer munitie of grondstoffen kunt vinden. Dit neemt een deel van de spanning wel weg. Village weet die actiemomenten echter heel goed te combineren met secties waar je van alles hoort, maar niks kunt zien, of waar er behoorlijk op je gejaagd wordt. Tel daar de nieuwe vijanden weer bij op en een aantal goed geplaatste jump scares en dan is de conclusie dat dit wellicht niet de engste Resident Evil is, maar dat de spanning toch wel echt nog aanwezig is.
Conclusie
Resident Evil Village is wat mij betreft de eerste échte next-gen ervaring die ik op de Series X heb mogen ervaren. De game ziet er echt fantastisch goed uit en klinkt ook zo. De game leunt weer iets meer richting de actie, maar slaat hier gelukkig niet in door. Survival, puzzelen en ook de jumpscares, het zit er allemaal weer in en de game is hiermee eigenlijk gewoon een beetje een mix van alle beste onderdelen uit de voorgaande games geworden.
Daarnaast vind ik ook de nieuwe vijanden in deze game erg geslaagd. Capcom heeft het wederom voor elkaar gekregen om een aantal aanpassingen aan de Resident Evil-formule succesvol door te voeren en dat is knap. Fans van de serie zullen de game waarschijnlijk al in huis hebben, maar voor de twijfelaars onder ons: ja, Resident Evil Village mag gewoon niet in je collectie ontbreken.
