Het wachten op Red Dead Redemption 2 heeft me aardig wat nagels gekost. De trailers waren om te smullen en de hype is helemaal aan. Kan de game de torenhoge verwachtingen waarmaken?
Als media worden we behoorlijk verwend durf ik best wel te zeggen. We hebben toegang tot veel games en moeten soms zelfs wel eens games afslaan omdat we eigenlijk continu onderbezet zijn (mocht je willen solliciteren trouwens, klik hier). Maar wanneer het om een Rockstar game gaat, voelen we ons toch weer het jongetje dat op de dag van release alvast voor de winkeldeur wacht. In tegenstelling tot gamefabrieken EA, Ubisoft en Activision komt Rockstar eens per eeuw met een release, zo voelt het tenminste. Wanneer het dan zover is dan wordt er weer eens een record-aantal records doorbroken, is de game op het Journaal en stopt de aarde even met draaien.
Het behoeft weinig uitleg dat de game nogal hoge verwachtingen neerzet, maar gooit de game ook zulke hoge ogen?
Next level graphics
De trailers lieten al een prachtige wereld zien, maar het is altijd maar de vraag of dit de opgepoetste krenten uit de pap zijn en hoeveel daar uiteindelijk nog van over blijft.
Ik kan vertellen dat er geen woord gelogen is over de grafische pracht van de game. Met verbazing bewonder ik de grafische technieken die in de game gestopt zijn. De belichting op de kleding is erg goed, glanzend maar verroest metaal, leer of gewoon stof, het klopt voor de volle honderd procent. Er is ook extreem veel details in de gezichten te zien, het animatie- en acteer-werk is hier natuurlijk ook verantwoordelijk voor, maar het simpelweg doorschijnen van het licht door het kraakbeen van de oren of neus is toch verbazingwekkend.
Opvallend is wel dat hoe minder belangrijk een karakter is, hoe minder details deze heeft. NPC’s in de wereld zijn niet zo gedetailleerd als onze hoofdrolspeler Arthur.
Andere opvallende grafische zaken die we nog nooit eerder op dit niveau op de console hebben gezien is de implementatie van deeltjes in de lucht, stof in de lucht wat zichtbaar wordt door zonnestralen en mist wat oplicht door een kampvuur.
Ook zijn de schaduwen nog nooit zo goed geweest als in deze game. In GTA 4 was dit nogal een heikel punt, flikkerende schaduwen, ook in GTA 5 hadden we te maken met nogal kunstmatig ogende schaduwen. Dat is nu nagenoeg perfect, sterker nog, net zoals in de echte wereld wordt de schaduw vager hoe verder deze van het object af staat.
En zo zit er nog veel meer in, voetstappen en karrensporen die achterblijven bijvoorbeeld. Dat alles bij elkaar zorgt voor een wereld zoals we dat nog nooit op ons scherm hebben gezien. Het bijzondere van dit geheel is wel dat het op een Xbox One X op volle 4K draait, geen compromissen met dynamische schermresolutie. Er is dan ook geen sprake van karteltjes of andere artifacts, dit is trouwens mede te danken aan een uitstekende temporal aliasing. Wat Rockstar heeft neergezet is de volgende generatie graphics, de maat voor elke nieuwe game.
Verhaal zoals we gewend zijn
Met een verhaal zoals we gewend zijn bedoel ik geen standaard verhaal, maar een verhaal zoals we dat gewend zijn van Rockstar: uitgebreid en vooral niet rechttoe rechtaan. Het draait om de van der Linde bende, met onder andere een jonge John Marston en jij, Arthur Morgan. De bende is met vrouw en kinderen op de vlucht geraakt nadat de beroving van een steamboat in Blackwater mis is gegaan. De bende slaat buiten het dorp Valentine een kamp op en, terwijl ze worden opgejaagd door de autoriteiten, moet het kamp onderhouden worden. Zodoende mag je allerlei klusjes opknappen.
De wereld waarin het geheel zich afspeelt is zo uitgebreid dat je regelmatig kilometers te paard aflegt. Om dit wat minder repetitief te maken heeft rockstar een cinematic camera toegevoegd, zet je waypoint, cinema cam aan en je paard zorgt dat je op bestemming aankomt. Vergeet niet om af en toe toch zelf de touwen in handen te nemen, want anders mis je toch wel veel events die zich onderweg afspelen. Je stuit regelmatig op iemand die zich in moeilijkheden heeft gewerkt of op gaande ruzies die je mag sussen. Toegegeven, dit klinkt generiek, maar is het absoluut niet. Ik ben nog NOOIT twee keer dezelfde situatie tegengekomen. En elke keer levert het wel wat op. Is het niet een hilarisch situatie, dan wel een bak met geld of een gratis gift.
Geen moment repetitief
En dit doen de jongens van Rockstar toch wel erg goed, uren gameplay vullen terwijl het geen moment repetitief aanvult, dat geld ook voor de hoofd- en zij-missies. Je weet werkelijk nooit wat je kunt verwachten waardoor het aantrekkelijk is om elke willekeurige missie die de game biedt uit te proberen.
Een sterk punt in de game zijn de karakters. Ik zou ook willen stellen dat het in eerste instantie draait om de karakters. Ze zien er niet alleen fysiek gedetailleerd uit, maar zijn ook complex, elk met een eigen achtergrond en karaktertrekken. Zo is het bijvoorbeeld interessant dat we meer van John Marston zien, de hoofdrolspeler van Red Dead Redemption. Het is een soort van originsverhaal van John Marston aangezien dit een prequel van deel 1 is. Ook Arthur zelf is niet een stereotype protagonist, hij kan vaak genoeg de klootzak uithangen. Hij heeft bijvoorbeeld een onverklaarbare tyfushekel aan John Marston. Gaandeweg de game ontmoet je oude vrienden van Arthur waardoor je meer over hem te weten komt.
Het verhaal is goed, maar niet het meest prominente in de game, die rol wordt opgeëist door het uitstekende acteerwerk en de interessante karakters en situaties die zich voordoen.
Is dit nu een RPG?
Red Dead staat geregistreerd als action-adventure, maar moeten we daar niet rpg aan toevoegen? Al direct in de game wordt je geconfronteerd met verschillende stats en hoe je die kunt bijhouden en verbeteren met craftables. Je ontvangt geen ervaringspunten, maar je kunt wel op verschillende vlakken beter worden door betere items te kopen of (wederom) te craften. Het craften zelf is niet noodzakelijk, het is een extra waar je gebruik van kunt maken. Het bijhouden van je eigen stats is wel noodzakelijk. Het is ook noodzakelijk om je paard te onderhouden, deze heeft af en toe voedsel of een borstelbeurt nodig. Je kunt op verschillende manieren de relatie met je paard versterken wat je uiteindelijk een betere metgezel oplevert. Ook voor je paard kun je verschillende zaken kopen om hem beter te maken.
Jagen
Naast de verschillende mini-games, zoals poker of domino, zit er een soort van mega-minigame in: jagen. Het jagen is een groot onderdeel in de game, het is niet verplicht, maar wel handig voor het onderhouden van het kamp en ook simpelweg leuk om te doen. Er zijn verschillende mogelijkheden om dieren, groot en klein, op te sporen. Het is een kunst om ongezien een pijl in hun hoofd te jassen zodat je een mooie perfecte huid overhoudt. Met je jachtopbrengst kun je overigens ook weer verschillende kleren maken.
Traag
De eerste uren van de game voelden een beetje onwennig aan, de controls spreken namelijk niet helemaal voor zich. Dit werd nog eens versterkt door de trage besturing, de animaties voelen wat traag aan. Vooral in het begin in de sneeuw waar de personages extra sloom lopen. Ik kon niet wachten totdat het weer was opgeklaard en we eindelijk op “normaal” tempo konden spelen. De game blijft over z’n geheel toch wat traag aanvoelen, maar ik kan zien dat dit een artistieke keuze is die goed bij de setting past, het zorgt ervoor dat je de game gaat spelen zoals het bedoeld is, je zit meer in het rollenspel, wat een game zoals deze in essentie is.
Onwennige controls
De controls blijven echter wel onwennig aanvoelen, niet dat het een groot issue is, maar het kan nog wel eens voorkomen dat je per ongeluk een verkeerde knop indrukt met de nodige consequenties van dien. Ook ben ik van mening dat de game er vanuit gaat dat de speler direct weet hoe een game-mechanic werkt. Ik heb vaak genoeg een tooltip voorbij zien flitsen terwijl ik amper kon lezen wat er stond. Bijvoorbeeld welke toetsencombinaties je gebruiken kunt op je paard. Achteraf teruglezen kan niet, de handleiding in het menu beschrijft niet echt hoe je iets moet doen. Hetzelfde gold voor het duelleren, tijdens het duel flitste er een uitleg voorbij hoe het werkte: “je trigger half ingedrukt houden, dan vol indru…” O wacht, ik ben al dood. Even opnieuw doen is er niet bij, dat is enkel en alleen beschikbaar bij de verhalende missies. Dit stak me wel, maar niet onoverkomelijk en juist een drijfveer om het de volgende keer wel goed te doen.
Conclusie
Er valt veel over de game te vertellen, maar ik heb het idee dat als ik dit doe ik ook een deel van het plezier in het ontdekken spoil. Ik denk niet dat de game voor iedereen is, bijvoorbeeld niet voor casual gamers die nog nooit een rpg hebben aangeraakt. Mocht je een beetje gamers zijn, en ik ga er vanuit dat je dat bent met het bezoeken van onze site, dan is dit een echte must-play. Vooral de ervaring op de Xbox One X is verbazingwekkend goed. De eindeloos uitgebreide gameplay en interessant situaties zorgen ervoor dat je de game niet aan de kant kan leggen, “nog éven deze missie…”. De miniscule kritiekpunten, zoals ik die hierboven heb vermeld, doen weinig af aan het speelplezier. ik zou me verbazen als deze game niet met alle game-of-the-year-awards aan de haal gaat. Ja, de verwachtingen waren zorgwekkend hoog, maar deze zijn dubbel en dwars waargemaakt.
