Ravenswatch is op 28 november uitgekomen op onze geliefde Xbox. In deze review lees je mijn indrukken met de game!
In eerste instantie werd ik vooral nieuwsgierig gemaakt, door het feit dat deze game sprookjesfiguren en mythologieën combineert met een donkere fantasywereld. Als bonus was er dat de gameplay “tough as nails” is. Voor mij een redelijk zeldzame terugkeer naar mijn beginjaren in de gamewereld. Toen waren er geen hulpmiddelen of opties in gamemenu’s om jouw game-leven makkelijker te maken.
Het zal dus geen geheim meer zijn; deze game is moeilijk. Zo, dat is alvast uit de weg. In deze game zijn, net als vroeger, geen hulpmiddelen en geen opties in het menu om settings op makkelijk te zetten. Nee, start de game en zie maar hoe ver je komt. Naarmate dat je zelf beter wordt en slimmere keuzes maakt in de levels, zul je verder komen in de game.
Vele vloeksessies later heb je een voldaan gevoel, omdat je toch weer iets verder bent gekomen. Een prestatie waar je dan best een beetje trots op mag zijn.
Sprookjes met een twist
Ravenswatch biedt een op zich unieke gameplay ervaring waarin je elk level binnen een bepaalde tijd, namelijk 20 minuten, moet verkennen en schatten moet verzamelen. Na die 20 minuten ontwaakt de eindbaas en moet je hem bevechten. Uitstellen is op dat moment niet meer mogelijk. Moet je die 20 minuten wachten voordat je de eindbaas gaat aanpakken? Nee, natuurlijk niet. Maar je zou gek zijn als je meteen na de start naar hem toe rent.
Elk level is met elke run die je aanvliegt compleet willekeurig gegenereerd. Kortom er is nooit een gevoel van herhaling, elke run is anders. Iets wat een enorm pluspunt is in dit soort games. Je gaat namelijk vaak dood en dan is telkens precies hetzelfde level moeten spelen in no-time niet leuk meer. In Ravenswatch loop je dat risico dus niet. Alle vijanden zijn op andere plekken neergezet, het soort vijand is elke run anders en ook health-points zijn ergens anders gepositioneerd (of zelfs afwezig). Er is maar 1 ding dat gelijk blijft en dat is de eindbaas. Deze staat vast voor elk level.
Spelers kunnen in Ravenswatch kiezen uit een diversiteit aan helden, zoals Beowulf, Roodkapje met weerwolf-trekjes, de Rattenvanger van Hamelen en de Sneeuwkoningin. Elke held heeft zijn unieke vaardigheden en aanvallen. In het begin van het spel kun je slechts kiezen uit deze 4 personages. Later komen daar nog een aantal extra bij. En zelfs bij slechts die 4 verschillende characters merk je grote verschillen in hoe ze spelen. Beowulf de brawler was voor mij een goede optie. Een character dat het moest hebben van rogue attacks (Roodkapje), werkte voor mij voor geen meter. Bij de Rattenvanger van Hamelen met zijn ranged attacks, liep alles weer als een zonnetje. Bij het spelen van deze game is het dus voor iedereen belangrijk om je character af te stemmen op jouw eigen voorkeuren en sterktes.
Ravenswatch combineert elementen van bijvoorbeeld Diablo en andere roguelike games, met een sterke nadruk op tactiek en positionering. Hoe val ik mijn vijanden aan, heb ik schuilplekken tegen hun aanvallen, ben ik snel genoeg om buiten bereik van aanvallen te blijven, etc. Soms maakt een minimaal muurtje het verschil tussen leven en dood. Je hebt in deze game niets aan als een razende jezelf in het strijdgewoel storten. Het enige dat je dat zal opleveren, is een snelle dood.
Zoals eerder gezegd, ligt een heel grote nadruk op doodgaan! Omdat je nog gevoel voor de game en de moeilijkheidsgraad moet krijgen, ga je zeker in het begin snel en vaak dood. Er zijn te veel vijanden die nog te sterk zijn en te veel ruimtes om te onderzoeken om dit te voorkomen. Zeker als je beseft dat er zo goed als geen health-points zijn in de game en dat de meeste vijanden ook geen health laten vallen voor jou nadat je ze overwonnen hebt. Sterker nog, de meeste vijanden laten helemaal niets achter voor je. Heel af en toe een klein beetje geld dat je kunt uitgeven bij de shop in elk level.
De shop is tevens jouw beginpunt van elke run. Wanneer je genoeg geld hebt, kun je jouw held een beetje sterker maken in de hoop verder te komen. Daarnaast is de shop bij het begin van elke run jouw enige safe-haven. Tijdens de start is er een veilige barrière rond de shop en wordt je nog niet aangevallen. Zodra je het veilige gebied uit loopt, begint de pret.
Een ding dat we zeker niet mogen vergeten is de eindbaas. Zoals eerder gezegd ontwaakt deze na 20 minuten en moet je hem bevechten. De eindbazen in Ravenswatch doen hun titel eer aan. Ze zijn groot en sterk. Wil je van ze winnen, dan zul je allereerst hun aanvalspatroon moeten doorgronden. Ook zul je moeten uitvinden welk onderdeel van ze, je op welk moment kunt aanvallen. Uiteindelijk, na een lang gevecht, hoop je aan de winnende kant te staan. Hou er rekening mee dat je dit niet zomaar voor elkaar krijgt.
Doodgaan en wederopstanding
Is Ravenswatch echt zo sadistisch, dat je ontzettend snel doodgaat en dat je dan meteen van voor af aan kunt beginnen? Nee, gelukkig niet. De devs hebben nog wel een beetje medelijden met ons gehad. Elke keer dat je doodgaat heb je de mogelijkheid om te respawnen. Je hebt namelijk een (beperkt) aantal raven-veren tot je beschikking. Elke raven-veer staat voor 1x opstaan uit de dood. Je kunt deze gebruiken op elk moment in de game. Tijdens het onderzoeken van het level waar je in zit, of je probeert ze op te sparen voor de grote eindstrijd met de eindbaas.
Zijn je raven-veren op, dan ga je automatisch naar het stats-scherm. Daar wordt de XP die je tijdens je run hebt verzameld opgeteld bij de ervaring die je al had.
Verhaal, wat is dat?
Ravenswatch heeft een paar grote nadelen voor de gemiddelde gamer. Er is allereerst geen verhaal. Je wordt een wereld ingesmeten, zonder dat je weet wat jou voortdrijft. Juist met de personages die zijn gekozen voor de game, lag hier een enorme kans voor de devs. Nu helaas is het een gemiste kans.
Naar mate je verder komt in de game worden wat kleine stukjes achtergrond van de characters uit de doeken gedaan. Je moet hiervoor jouw held levellen. Met elke run waarin je dood gaat, verdien je toch een beetje XP. Als je het save-proces volledig (!) doorloopt, dan wordt je held stukje bij beetje sterker. Doorloop je het save-proces niet helemaal, dan kun je fluiten naar de door jou behaalde voortgang. Wanneer je genoeg XP hebt verzameld om naar het volgende level te gaan, dan krijg je als beloning een stukje achtergrond van jouw held. Stel je er niet te veel ervan voor, het is allemaal minimaal en komt niet in de buurt van enige vorm van een echt verhaal. Uiteindelijk blijft het dus lastig om ook maar iets te voelen voor de personages. Ze blijven te vlak wat mij betreft.
Bovenstaande hoeft op zich nog geen echt groot issue te zijn. Het gaat tenslotte om de gameplay. Zit die goed in mekaar en weet ik wat ik moet doen (en hoe)? Daar zit voor de gemiddelde speler een tweede pijnpunt in deze game. Ravenswatch heeft namelijk geen tutorial en slechts 1 moeilijkheidsgraad, te weten moeilijk. Buiten dat je geen idee hebt wat je aan het doen bent, wordt je de eerste tien runs binnen enkele seconden afgemaakt. De grootte van de icoontjes op het scherm en de tekstgrootte helpen ook niet mee aan gevoel te krijgen waar je in godsnaam mee bezig bent.
Na een poos ontdek je dat onderin het scherm een aantal icoontjes staan met (uiterst klein) een verwijzing naar knoppen van de controller. Blijkbaar doen die dus iets. Wat dat iets is, kom je door het uit te proberen achter. Je gaat door dat testen wel weer een aantal extra keren dood, maar dat is een kleine investering in het grote geheel. Voordat je alle vier de start-personages hebt doorgrond, ben je een slordige 25 keer afgemaakt. Tel daarbij het aantal runs op dat je nodig zult hebben om echt een beetje vertrouwd te voelen met het door jou gekozen character. Je bent dus zo een run of 50 bezig voordat je echt een goed idee hebt wat je moet doen. Een startende gamer in dit genre is mogelijk al wel iets eerder afgehaakt.
Naast de icoontjes die jouw aanvallen en verdediging moeten uitbeelden, staan nog een negental mini-icoontjes. Deze staan voor jouw stats. Wil je echter goed zien hoe je er qua stats voorstaat, dan moet je zowat in je tv kruipen. Deze icoontjes zijn namelijk nóg kleiner dan die van jouw aanvallen en verdediging. Dit komt het gevoel voor de game niet ten goede.
Ben je eenmaal aan het spelen dan ziet de game er best goed uit. De ruïnes zien er mooi uit en ook de verschillende vijanden zijn netjes vormgegeven. De vijanden zijn ook divers genoeg om voldoende gevoel van afwisseling te hebben. Op enkele momenten kom je tijdens de gameplay erachter dat de devs ook nog sommige zinnetjes hebben laten inspreken voor de helden. Jammer genoeg voelen deze een beetje verloren in het spel. Ze komen te weinig voor en de zinnetjes voelen te generiek en als een verplicht kunstje aan. Omdat je best vaak in dezelfde soort situaties terechtkomt, komen sommige zinnen in verhouding ook relatief vaak voor en gaan ze tegenstaan.
De muziek is mooi en stemmig. Deze past perfect bij de donkere setting qua sfeer binnen de game. In de menu’s rustig en tijdens de gameplay afhankelijk van de situatie rustig of wat meer opzwepend. Alle geluidseffecten komen net als de muziek goed uit de verf. Pluspunten voor de devs.
Solo versus Co-op en problemen met balans
Ravenswatch kan solo gespeeld worden. Je merkt achter aan alles dat dit niet de intentie is van de devs. De gehele gameplay laat je voelen dat de devs een multiplayer-game voor ogen hadden. De game is dusdanig lastig wanneer je alleen speelt, dat ik twijfelde of de solo optie niet een foutje van de devs was. Daarnaast merk je aan sommige characters, dat het echt de bedoeling is om met ze in Co-op te spelen. Bijvoorbeeld de Sneeuwkoningin is overduidelijk een ondersteunend character. Ga je met haar in je eentje de strijd aan, dan heb je een enorme uitdaging voor de boeg.
Co-op is met ten meeste vier personen te spelen. Je kunt een code met je vrienden delen zodat je zeker weet dat je met elkaar kunt spelen. Randoms zijn vrij makkelijk te vinden. Elke keer dat ik een groep zocht, had ik die ook in een paar seconden gevonden. Er zitten grote verschillen tussen de kwaliteiten van jouw online medestrijders. Het lijkt erop dat er niet echt een matching plaatsvindt op basis van het level van XP van jouw held. Hierbij merkte ik zeker in het begin, dat er de nodige disconnects plaatsvonden door de spelers met een (veel) hoger level.
Ravenswatch is een game waarbij ik hoop dat de online multiplayer goed bevolkt blijft. Echter is mijn ervaring dat de hoeveelheid online spelers snel afneemt. Daarna is door de opbouw van de game, de game zelf slechts een schim van zichzelf. Doordat single player maar met een beperkt aantal helden goed te doen is, zal ook het aantal spelers die op die manier spelen snel afnemen. Beter hadden de devs iets meer tijd gestoken in een gebalanseerde single player ervaring te ontwikkelen. Wederom een gemiste kans wat mij betreft.
Achievements
Je moet om alle achievements te behalen heel stevig je best doen. Alle 30 achievements bieden je een forse uitdaging. Zelfs de meest basale achievement kost wat moeite om vrij te spelen. Laat staan de meest lastige achievements. Zo moet je bijvoorbeeld 20 magische voorwerpen bij je dragen tijdens een run. Ik heb na een paar uren gamen slechts 1 voorwerp kunnen bemachtigen. En dat was geen magisch voorwerp. Op het moment van schrijven heeft niemand dan ook de game uitgespeeld op het gebied van achievements. Het zal mij benieuwen hoe lang het zal duren voordat iemand alle achievements heeft behaald.
Oordeel
Deze game is een mooie trip terug naar de tijd dat games ontzettend moeilijk waren. Toch wel een beetje jammer dat er niet gekozen is voor een tutorial. Ook een verhaallijn was meer dan welkom geweest (al was hij dan zelfs maar flinterdun). Een enorme misser is de opbouw van de game en het gebrek aan gebalanceerde characters waarmee je de single player modus kunt aanvliegen. Ravenswatch voelt aan als een game waar zoveel meer mee mogeiijk was. Helaas grossiert de game wat mij betreft in gemiste kansen.
