Afgelopen week hebben we een aantal nieuwe Persona-games op de Xbox mogen verwelkomen. De redactie van XBNL heeft Discord-legende Eddie om een review gevraagd. Je leest hier zijn bevindingen van Persona 4 Golden:
We zijn in 2022 behoorlijk verwend met pareltjes van RPG’s op de Xbox. Zo zijn daar Soul Hackers 2, Ni no Kuni en Chained Echoes langsgekomen. Maar een aantal gouwe ouwe RPG’s bleven maar buiten onze greep. Daar hoorden een behoorlijk aantal spellen van de bekende developer Atlus bij. Atlus is bekend van onder andere de Catherine serie, Disgaea (de eerste games, later door NIS) en natuurlijk Persona als de meest bekende franchise. Atlus staat in de gamewereld bekend als best eigenwijs en het is dan ook allesbehalve een garantie dat games de kant van Xbox op zouden komen. Toen de bekendmaking kwam dat Persona 5, 4 en 3 kwamen, sloeg mijn hart dan ook een paar slagen over. Hoe komt de Xbox-versie van Persona 4 Golden uit de verf?
Een rijke geschiedenis
Persona is een serie die zijn oorsprong op de Playstation (1996) kent. Oorspronkelijk was het een spin-off van de game-serie Shin Megami Tensei If uit 1994. De Persona serie draait altijd om een groep studenten die de hoofdpersonages zijn. In het begin hadden de gevechten een hoofdrol, later (vanaf Persona 3) is het ontwikkelen van persoonlijkheden en relaties tussen de characters van grote invloed.
Persona 4 die ik mag reviewen, is oorspronkelijk in 2008 uitgebracht en bleef daarna heel lang exclusief voor Playstation. Pas in 2020 kwam er een PC port en daarna moesten we nog een paar jaar wachten tot het nieuws kwam dat Xbox en Switch aan de beurt kwamen.
Story
Dit verhaal start met de hoofdpersoon die van een grote stad naar een klein dorpje verhuist. Je wordt daar liefdevol door jouw oom (een agent/detective) en zijn dochtertje Nanako opgevangen. Meteen start het schoolleven en had er een zoetsappig verhaal kunnen volgen dat tot een Happily Ever After leidt. Uiteraard is dat niet het geval, want een aantal vermissingen en moorden gooien roet in het eten. Aan de slag dus!
Tijdens de introductie van deze game ben je vooral bezig op school. Daardoor leer je beetje bij beetje de personages en de omgeving kennen. Op het moment dat de eerste moorden een feit zijn, gaat de game over op een iets hogere versnelling en komen ook gevechten om de hoek kijken. Uiteraard niet voordat jij ontdekt dat je speciale krachten hebt. Je hebt nog geen idee wat daar mee te doen, maar vooruit, je doet het er maar mee.
Persona’s
De titel van de game verraadt het al. Persona’s spelen een grote rol in de game. Het zijn jou te verzamelen alter-ego’s die in de gevechten een enorme invloed kunnen hebben.
Vanaf het moment dat je de “dungeons” hebt vrijgespeeld en dus gevechten kunt aangaan, leer je wat er zo speciaal aan jou is. Je kunt een zogenaamde Persona oproepen. Een groot onderdeel van de gevechten (en bepalend voor de uitkomst ervan) is het gebruik van deze Persona’s. Een te verzamelen spiritueel alter ego dat vele malen sterker is dan jouw character is. Natuurlijk zijn niet alle Persona’s gelijk. De ene heeft kracht in bliksem, de ander in ijsmagie en weer een andere is sterker in Healing. Al deze sterke punten zijn ook nog eens te ontwikkelen.
Op een moment in de game komt ook de Purple Room tot jouw beschikking. Een plek waar een kerel die eruitziet als de Penguin uit de Batman films jou helpen. Je kunt er Persona’s fusen en ontwikkelen.
Zodra je dat door hebt, besef je pas hoe groot(s) deze game is en hoeveel tijd je eraan kwijt zult zijn. Niet alleen om de game te completen, maar ook om alle ontwikkelingen binnen de game mee te maken en een plaatsje te geven.
Grafische upgrade
Bij een remake/remaster verwacht je dat er ook grafisch het een en ander wordt aangepakt. Nu heb ik helaas geen ervaring met de oude oorspronkelijke game, maar de nieuwe versie ziet er weliswaar goed uit, maar kent zeker ook momenten waarop alles wat gedateerd aanvoelt.
Dit is niet zozeer bij de getekende animestijl, maar wel bij de computer gegenereerde delen. Bij deze laatste stukken merk je echt dat de game uit de jaren 90 komt. Is dit erg? Voor mij absoluut niet. De game zit zo goed in elkaar, dat geweldige graphics voor mij niet noodzakelijk zijn. Ook geven de wat ouderwetse graphics een extra gevoel aan de game mee. Noem het nostalgie, emotie of stijl.
De graphics in de gevechten zijn om je vingers bij af te likken. Daar shined deze game. Weg zijn alle jaren ‘90 beelden. Je ziet zowel jouw personages als de vijanden kraakhelder op beeld. Ook de bewegingen zijn vloeiend en haperen geen enkele keer. Leuke toevoeging is dat je gear ook echt in de gevechten te zien is.
Geluid
Weer een pluspunt voor deze game. Het leeuwendeel van de game heeft (Engelstalig) ingesproken stemmen. De game is niet voor de volle 100% ingesproken. Sommige delen gaan, zoals vaker bij RPG’s, middels geschreven tekst. Daar waar ingesproken tekst is, is deze ook goed geïmplementeerd. Het Engels is daarnaast ook niet al te beroerd, zoals in andere Japanse games regelmatig voorkomt.
Ook de music-score mag er wezen. Geen snel in elkaar geflanste techno-beat die op een oneindige repeat gaat, maar een aangenaam geluid dat zich aanpast aan de sfeer van de game. Van muziek op rustige momenten, tot een upbeat music-score bij gevechten.
Controls
De controls van deze game zijn simpel en functioneel. Tijdens je freeroam gebruik je de linkerstick om te lopen in welke richting je ook wilt. De rechterstick gebruik je om de camera te verplaatsen en bewegen. Tijdens de gevechten gaan de controls over naar de typische turn-based RPG-inrichting. Je gebruikt de stick om je actie te selecteren en verder de knoppen om te bevestigen.
Qua controls op zich niets te klagen dus, maar er is wel 1 aandachtspuntje inzake de tutorials van de controls. De game geeft aan wat voor actie je kunt ondernemen op bepaalde momenten. Ook komt daar het gebruik van hoofdmenu, submenu en fast-travel-menu langs. Geweldig, ware het niet dat er niet wordt aangegeven welke knop je daar dan voor moet gebruiken. Dus in het begin word je teruggeworpen op even aanklooien en uitvinden welke knoppen je moet gebruiken. Voor de ervaren gamer allemaal geen punt, we zijn tenslotte vindingrijk genoeg. Maar het maakt de tutorial een beetje lullige toevoeging.
Online / co-op
Als je zoekt naar een online of co-op ervaring, dan zit je bij deze game verkeerd. Zoals het hoort is dit een pure single player game. Wel heeft Atlus een online gimmick toegevoegd. Je kunt in jouw gevechten online om hulp roepen. Blijkbaar kunnen gamers wereldwijd dan een handje helpen. Door de pre-release status van de game heb ik niet kunnen ervaren hoe dat er dan uit moet zien.
Een tweede gimmick is dat je kunt zien wat de gamers wereldwijd aan keuzes hebben gemaakt op cruciale punten. Voegt het iets toe qua gameplay? Nou nee, maar het is geinig en laat (beperkt) zien hoe anderen gamen.
Achievements
De achievements in deze game zijn grotendeels grindy. Zo, dat is ook weer duidelijk gemaakt. Totaal mag je 49 achievements proberen te behalen.
Er zijn ongeveer een vijftiental achievements die aan progress te koppelen zijn. Verder is alles gekoppeld aan ontwikkeling van jouw personage of jouw Persona. Ook collectibles zijn er genoeg in deze game. Tel nog wat miscellaneous achievements erbij op en je weet waar je aan toe bent. Wil je ze allemaal behalen, dan reken op vele, vele uren gamen. Ik heb inmiddels een 20 uur in deze game zitten en heb welgeteld 7 achievements behaald.
Conclusie
Persona 4 Golden is een iconische RPG. De game speelt ontzettend lekker, de RPG-elementen zijn uitstekend verwerkt en de game ademt sfeer. Als Xbox-spelers mogen we in onze handjes knijpen dat deze franchise nu ook op ons favoriete platform beschikbaar is.
