Een aantal weken geleden is er een nieuwe Pac-Man uitgebracht. De redactie van XBNL heeft even een belletje gedaan naar de vrienden van Retrolike en die waren zo vriendelijk een gastreview te schrijven. In deze review lees je de indrukken van Danny:
Space Invaders mag dan misschien de eerste arcade game zijn geweest die ervoor zorgde dat er een tekort aan kwartjes ontstond in de Verenigde Staten, maar Pac-Man was de eerste videogame die een ware videogame-mania losmaakte. Van bordspellen, T-shirts, serviesgoed tot dekbedovertrekken, de gele happer en zijn spookige antagonisten werden keihard in de markt gepompt in de vroege jaren 80 van de 20e eeuw, met Pac-Mania tot gevolg. Het tenenkrommende ‘Pac-Man Fever’ van het illustere duo Buckner & Garcia piekte in 1981 zelfs op plek 9 van de Billboard 100.
Namco heeft in de afgelopen 44 jaar vele pogingen gedaan om de fanbase te bedienen, met vaak wisselende kwaliteit. In 2010 laaide opeens de interesse weer op na het uitbrengen van Pac-Man Championship Edition. De game werd onder andere als Xbox Arcade game uitgebracht. Namco keerde het beproefde Pac-Man concept behoorlijk binnenstebuiten en maakte er een snellere eigentijdse versie van, die behoorlijk aansloeg. Een decennium later zou weer een andere populaire interpretatie uitgebracht worden. Dit keer een Battle Royale-variant, meeliftend op het succes van Tetris 99, genaamd Pac-Man 99. Maar om onduidelijke redenen werd daar in 2023 de stekker weer uitgetrokken.
Een jaar vóór Pac-Man 99 kwam een andere Battle Royale Pac-Man exclusief uit op Stadia: Pac-Man Mega Tunnel Battle. Toevalligerwijs gingen ook voor dit spel in 2023 de servers uit en werd het meegesleurd in de ondergang van Stadia. Namco geeft de game nu dus een tweede leven door het uit te brengen op zowel PC als alle relevante consoles.
Simpel concept
Het concept van Mega Tunnel Battle is vrij simpel. 64 spelers spelen gelijktijdig Pac-Man. Echter, deze 64 Pac-Man-doolhoven zijn onderling verbonden met tunnels. Hierdoor krijgt de speler de mogelijkheid om een doolhof van een andere speler binnen te vallen en daar alle dots en Power-Pallets op te ‘chompen’. Een sessie is onderverdeeld in rondes die eindigen als een van de 64 doolhoven ‘gecleared’ is. Bij elke nieuwe ronde vallen de spelers die onderaan de ranglijst bungelen af. Het is dus zaak zoveel mogelijk punten te scoren en niet in de gevarenzone te raken. Daarnaast worden spelers die drie keer doodgaan ook geëlimineerd.
Als je een Power-Pallet eet, groeit je Pac-Man en is hij zelfs in staat om tegenspelers op te eten. De gegeten speler verliest dan een van zijn dierbare levens, terwijl de kannibaal-Pac-Man een sloot aan punten krijgt. Naast deze gameplay-elementen zijn er power-ups die door de levels zwerven. Er zijn er bijvoorbeeld die spookjes afstoten (er hangt dan ook een groene walm om Pac-Man heen) of juist aantrekken. Dat is handig als je net een Power-Pallet hebt gepakt, zodat je de hele bende spookjes in één keer kunt onderscheppen.
Er zijn dus genoeg elementen om de gameplay interessanter te maken. Zeker het maze-invaden is een leuke vondst en geeft je de mogelijkheid om meer Power-Pallets aan elkaar te rijgen en zo meer spookjes op te eten. In Pac-Man Championship Edition kon je hierdoor je score flink spekken door continu de spookjes blauw te houden en zo hoge combo’s te creëren. Gek genoeg herstart in Mega Tunnel Battle de combo-teller zodra je de vier spookjes hebt opgegeten. Een gemiste kans!
Traag door de levels
Een andere ontwerpkeuze waar ik niet bij kan is de snelheid waarmee Pac-Man door het doolhof beweegt. Dit is in vergelijking met de twee andere voornaamste voorgangers namelijk tergend traag. Eigenlijk is er helemaal niets overgenomen van de flitsende gameplay van Pac-Man CE. Zelfs het origineel speelt veel vlotter dan Mega Tunnel Battle. En het tempo gaat enkel omhoog als iemand het doolhof leegmaakt en een ronde wordt beëindigd. Dat kan best een tijd duren doordat niemand echt de focus heeft op het leeg krijgen van een doolhof. In mijn tientallen sessies ben ik nooit verder gekomen dan ronde 3.
Het Battle Royale-karakter van de game wordt verder aangekleed met typische multiplayer game-menu’s en features. Je kunt je Pac-Man en je doolhof met allerlei toeters en bellen aankleden, je kunt lobbyen met vrienden, en Ranked en quickplay matchmaking gebruiken. Voor een spel van vier jaar oud valt het mij vooral op hoe weinig content er aanwezig is en hoe simpel en oninteressant de lobbies en menu’s in elkaar steken. De daadwerkelijke game heeft ook wel wat ‘Java game’-achtige trekjes, maar de kleurrijk vormgegeven doolhoven maken er toch een gezellige bedoening van.
Echter, het allergrootste probleem van Pac-Man Mega Tunnel Battle: Chomp Champs zijn de uitgestorven lobbies. Twee weken na de launch is er letterlijk niemand te vinden. En de game ondersteunt nog crossplay ook! Het is net zo opmerkelijk als triest dat ik in een goede vier uur spelen geen enkele levende tegenstander ben tegengekomen. En dan zijn de bots waartegen je speelt ook nog eens zo dom als een draaideur. Ik heb werkelijk op geen enkel moment enige vorm van uitdaging gevonden. Zonder verdere solo-speleruitdagingen was ik na een uurtje of drie helemaal klaar met de game, zowel inhoudelijk als geestelijk. De enige manier dat er weer leven in deze game gepompt kan worden, is als het free-to-play wordt aangeboden. En het liefst zo snel mogelijk.
Conclusie
Ondanks dat de solide Pac-Man-fundering intact is gebleven en er enkele leuke gimmicks aan toegevoegd zijn, mist Pac-Man Mega Tunnel Battle: Chomp Champs de magie die sommige van zijn Pac-Man-voorgangers brachten. Als je daarbij de foeilelijke UI, het gebrek aan content en de uitgestorven lobbies optelt, hoop je alleen maar dat Namco tot inkeer komt en Pac-Man 99 een keer nieuw leven inblaast en als multiplatform free-to-play uitbrengt.
Over de reviewer: Danny is vaste gastreviewer bij XBNL. Hij is een verzamelaar van retrogames met een fascinatie voor vreemde Japanse Sega Saturn-imports. Zijn liefde voor retro moet geuit worden en zodoende richtte hij Retrolike.net op om het subgenre van retro-geïnspireerde indiegames en remakes de aandacht te geven die het verdient. Wil je meer reviews van Danny lezen? Check dan Retrolike!
