Nobody Wants to Die is de debuuttitel van de Poolse ontwikkelaar Critical Hit Games. Fans van Altered Carbon, Total Recall en Blade Runner zullen zich direct thuis voelen. Nobody Wants to Die lijkt de game te zijn met een setting die je krijgt als je deze films en series mixt met L.A. Noire en Night City uit Cyberpunk. Voeg hier verhaallijnen zoals Firewatch en Life is Strange aan toe en je krijgt een game die van alle kanten goed moet zijn. In deze review vertel ik je er meer over.
We leven in het jaar 2329. De dood bestaat niet meer. Onsterfelijkheid is geen mogelijkheid, maar een verplichting. Je Ichorite is een soort fysieke afdruk van je geest, geweten en ziel, en kan worden overgezet naar een ander lichaam. Je lichaam is dan ook niet van jezelf, maar eigendom van de staat. Iedereen boven de 21 jaar is verplicht een soort abonnement te betalen om van het lichaam gebruik te maken. En kun je niet betalen? Dan wordt je lichaam verkocht aan de hoogste bieder en wordt je Ichorite opgeslagen totdat iemand wel voor jou kan betalen.
Het verhaal speelt zich af rond James Karra, een honkbalster in zijn eerste lichaam maar nu een lichaam of twee later en 120 jaar oud. Je leert hem kennen als een no-nonsense detective die geschorst is na een treinongeluk waarbij zijn partner om het leven kwam. James lijdt aan een zware depressie, die hij probeert te verzachten door overmatig gebruik van alcohol. Daarnaast heeft hij last van zogenaamde synchronisatieproblemen van zijn nieuwe lichaam.
Tijdens zijn schorsing krijgt hij de opdracht van zijn baas om een plaats delict te bestempelen als zelfmoord. Deze zelfmoord betreft echter de machtigste man uit de geschiedenis van New York. Hij krijgt een nieuwe partner toegewezen, Sara, een jonge agente met wie je voor het grootste deel van het spel communiceert door middel van een microfoon. Als James op de plaats delict arriveert, ziet hij al snel dat het niet om een zelfmoord gaat en besluit hij de plaats delict verder te onderzoeken. Hier doet hij een aantal verrassende ontdekkingen, waarvan de belangrijkste is dat het slachtoffer daadwerkelijk dood is en zijn Ichorite vernietigd.
Gameplay
De game neemt ongeveer 6 uur in beslag en is dus redelijk kort te noemen. Maar de belevenis in die korte tijd blijft boeien en heeft een goed tempo. Alle actie vindt plaats in first-person. James heeft verschillende hulpmiddelen, zoals een röntgenapparaat om verborgen elementen te zien, ultraviolet licht om bloedsporen en andere vloeistoffen te volgen, en het meest essentiële hulpmiddel, de Reconstructor.
Met de Reconstructor kun je delen van een plaats delict reconstrueren om te zien wat er is gebeurd door de tijd heen. Hierbij kun je vooruit- en terugspoelen om te zien wat er gebeurt, maar ook om verloren bewijsmateriaal terug te vinden. Dit is een prachtig stuk mechaniek dat de ontwikkelaar in de game heeft gestopt. Ik vind het daarom ook erg jammer dat dit nogal rechtlijnig is. Het spel neemt je behoorlijk aan de hand mee en er is weinig ruimte om hiervan af te wijken. Wat hierbij wel heel mooi is uitgewerkt, is dat het vinden van bepaalde voorwerpen en wat je ermee doet invloed heeft op de dialogen en gedeeltelijk op het verhaal.
Een ander klein deel van het spel is het verbinden van de aanwijzingen. Hierbij beoordelen James en Sara de verschillende soorten bewijs en verbinden dit op een soort spelbord. Dit is ook een gedeelte waarbij ik had gehoopt dat er iets meer puzzel elementen zouden zijn verwerkt. Nu is het meer een soort trial-and-error, wat toch niet die extra voldoening geeft als je alle bewijsstukken aan elkaar hebt geknoopt.
Sterk acteerwerk, visueel prachtig
Nobody Wants to Die is een complete filmische ervaring. Gamers die houden van verhalende games, vooral aangepast aan noir-thrillers, zullen worden meegenomen op een prachtige en zeer goed gerealiseerde reis. De hoofdpersonages zijn zeer charismatisch en goed uitgewerkt. James Karra is dan wel de stereotiepe agent die buiten het boekje om gaat, maar Sara verdient alle lof van de wereld. Dit is een prachtig personage, goed uitgewerkt met zeer sterke voice-acting. De dynamiek tussen James en Sara komt steeds verder tot leven naarmate je vordert in de game en je meer leert over hun verleden. Daarbij worden de keuzes die je maakt in de dialogen meegenomen en zie je door de slotjes dat andere keuzes andere opties openen.
De wereld is ook prima uitgewerkt, een futuristische setting vanuit het perspectief van hoe mensen in de jaren 40 de verre toekomst zouden zien. De gebouwen, kleding, wapens, vliegende auto’s en alle ruimtes die je betreedt ademen jaren 40. De soundtrack vult dit nog eens verder aan met een soort bigband die op de achtergrond speelt.
Visueel is Nobody Wants to Die een spektakel. Ik betrapte mezelf er zelfs op dat ik op bepaalde momenten gewoon een paar minuten naar het scherm zat te staren om te zien wat er allemaal gebeurde. Auto’s die voorbijvliegen, neonverlichting en rook die wordt afgevoerd. Het overgrote deel van de game ziet er dan ook fantastisch uit. Er zijn een paar belichtingsfoutjes en alleen als je heel dichtbij komt in een paar scènes zie je dat sommige delen niet helemaal kloppend zijn.
Conclusie
Nobody Wants to Die is een must-play voor gamers die houden van verhalende games. Hoewel hij net niet kan tippen aan een Life is Strange, is het gehele verhaal en de dynamiek tussen James en Sara van heel hoog niveau. Wat betreft het onderzoeken had ik op iets meer diepgang en mogelijkheden gehoopt, maar de gameplay blijft goed overeind en het verhaal boeiend tot het einde.
De ontwikkelaar maakt goed gebruik van visuele trucjes om het spel er veel groter uit te laten zien dan daadwerkelijk het geval is. De plaatsen die je bezoekt zijn zeer goed uitgewerkt en je kunt je makkelijk door de verschillende scènes heen bewegen. Op een paar kleine details na spat het spel visueel van je scherm.
