Review: No Man’s Sky – Game zonder limieten

Het legendarische spel No Man’s Sky is na twee jaar eindelijk naar de Xbox gekomen. Misschien maar goed ook want de game lijkt nu pas eindelijk af. Tenminste, dat bekijken we graag voor onszelf.

De release van “onze eigen” Sea of Thieves wordt vaak vergeleken met No Man’s Sky. Niet heel gek, want de analogie met deze game is wel erg sterk. Erg veel hype voor heel weinig gameplay, een garantie voor teleurstelling. No Man’s Sky heeft zich in de afgelopen twee jaar echter behoorlijk weten te herpakken en is met update na update gekomen. Is dit alles voldoende voor een goede game of heeft de teleurstelling nog de overhand? Een echte goede proef zou zijn om de game als nieuw te releasen en precies dat heeft Hello Games gedaan. De game is met alle updates en content naar de Xbox One gekomen. Omdat we de game voor het eerst spelen, beoordelen wij de game als geheel.

Elke planeet is een verrassingsei

Het gevoel van schaal is iets wat de makers van No Man’s Sky heel goed hebben weten over te brengen. wanneer je vanuit de ruimte uitkijkt op verschillende soorten planeten en vervolgens naar een planeet gaat, de atmosfeer binnendringt, de eerste glimp van het landschap opvangt en afdaalt tot de grond waar je de flora en fauna kunt aanschouwen, dan voel je hoe klein en nietig je eigenlijk wel niet bent.

Dit wordt nog eens versterkt door het feit dat er oneindig veel planeten zijn. Ze worden on-the-fly gegenereerd. En dan heb ik het over de condities van de planeet, het weer, de dieren en de planten. Omdat de meeste planeten nog nooit zijn ontdekt ben jij de ontdekker van de door jou bezochte planeten. Alles bij elkaar genomen geeft het bezoeken van een planeet je hetzelfde gevoel als het openen van een verrassingsei. Zijn er mooie wateren? Hoe ziet de beplanting er uit en welke dieren lopen er rond? Ook de soundtrack sluit prima aan bij dit gevoel, deze beleving wordt heel sterk neergezet.

Je kunt zelfs een planeet als home base claimen. Het is alleen wel zoeken geblazen om een fatsoenlijke planeet te vinden die niet te warm, niet te koud, een goede atmosfeer heeft en niet al te giftig is. Op deze planeet kun je vervolgens hele bouwwerken maken, handig om al je apparaten in op te slaan.

Een wereld aan mogelijkheden

Het doel in de game is eigenlijk om een imperium op te bouwen. Door planeten te ontdekken, te handelen of simpelweg grondstoffen te verzamelen krijg je geld om nieuwe uitbreidingen voor je exosuit, schip of multi-tool te kopen waardoor je meer ruimte in je inventory krijgt (wat je al snel nodig zult hebben), het handelen makkelijker wordt en je betere grondstoffen kunt vergaren. Je kunt niet alleen meerdere schepen kopen, maar je kunt ook ruimte-auto’s aanschaffen om sneller over een planeet te navigeren.

Een ander belangrijk onderdeel in de game zijn space battles. Doordat je onderweg wordt onderschept door vijandige schepen of omdat je zelf de piraat wilt uithangen beland je in dogfights met meerdere schepen. Ga het gevecht aan als je niet kunt ontsnappen of ga voor een bounty.

Die bounties en nog veel andere missies kun je ophalen uit het ruimtestation die in elk planetenstelsel aanwezig is. Je kunt hier vrij rondlopen, missies accepteren, uitbreidingen kopen in de shops of een praatje maken met de aliens daar. Je hebt de mogelijkheid om bevriend te raken met de verschillende alien-rassen. Er zijn vier verschillende en allemaal ogen ze, net zoals de rest van de game, cartoony en grappig. Bevriend raken kan door de taal van het ras te leren en missies voor ze te doen. Hierdoor ontgrendel je weer betere missies die ook meer geld opleveren. Zo heb je er zelf dus ook nog wat aan.

We zijn er nog niet…

Als je gedacht had dat je het met ruimteschepen en ruimtevoertuigen gezien had dan heb je het flink mis. Je hebt namelijk ook freighters. Freighters zijn immense ruimteschepen die, zoals de naam al doet vermoeden, de rol van vrachtschip vervullen. Deze reist met je mee door het heelal en fungeert ook als mobiele thuisbasis. De freighter kun je ook weer uitbreiden met verschillende ruimtes voor bijvoorbeeld shops en het kweken van planten.

Op het dek van je freighter kun je fregatten er op uit sturen om te ontdekken en grondstoffen en geld op te halen. De fregatten horen bij je freighter en zul je zelf moeten onderhouden als ze stuk gaan op missie. Je vloot fregatten kun je uitbreiden door vrije fregatten te rekruteren.

Rondom dit hele gebeuren, waarin je dus vrij bent om te gaan en staan waar je maar wilt zit er wel zeker een doel in de game en dat is namelijk om het middelpunt van het universum te bereiken. Tussendoor zijn er van allerlei subdoelen en sub-missies die je op weg helpen om steeds meer en meer bekend te raken met de game wat ook wel nodig is omdat de mogelijkheden ontelbaar zijn te noemen. Gelukkig is de game ook slim genoeg om je precies te vertellen wat je moet doen bij een specifieke missie. In je HUD verschijnen tips die je precies vertellen wat te doen.

Multiplayer

Eén van de pijnpunten van de game is multiplayer. Niet omdat het niet werkt, maar vanwege de historie. Sean Murray, baas van Hello Games, heeft heel wat lopen hypen voordat de game uit was en één van de punten was multiplayer. Je zou elkaar kunnen opzoeken in het universum, maar het universum was wel zo groot dat het wel erg toevallig zou zijn dat je een ander tegenkwam. Tenminste, dat zei Murray. De waarheid was echter: geen multiplayer.

Gaandeweg is dit wel toegevoegd waardoor er nu in “onze release” wel echt multiplayer zit. Dit werkt prima, je kunt bij elkaar in de game komen, makkelijk naar elkaar toe reizen en samen missies gaan doen. Helaas is het niet helemaal vlekkeloos, want vaak zie je wel ergens een naam rondzweven, maar niet je buddy. Zo kon ik bijvoorbeeld niet de freighter van mijn game-genoot bekijken.

Niet vlekkeloos

De game is sowieso niet vlekkeloos. De mooie visuals gaan duidelijk ten koste van de performance. Zelfs op de Xbox One X merk ik vaak framedrops. Ook is er wel wat aan te merken op de graphics bij het naderen van een planeet. De texture pop-ins zijn nogal aanwezig, als je al dicht bij de grond bent verschijnen de structuur en de textures nog eens. Zelfs Google Earth kan hier niet aan tippen.

Ook zitten er bugs in werelden en missies waardoor je sommige acties simpelweg moet staken en het later weer eens moet proberen. Ik probeerde een soort beest keer op keer te scannen, maar na herhaaldelijk een scan te hebben uitgevoerd verscheen deze niet als gescand. Een andere keer verdween een missie waar ik halverwege in zat en tot op de dag van vandaag niet weer heb gezien. Gelukkig geen breaking bugs, maar wel een tikkeltje te veel naar mijn smaak.

Verder gaat het spel gebukt onder het aanbod van z’n eigen features. De mogelijkheden zijn zo overweldigend dat een ongeluk in een klein hoekje zit en je per ongeluk je duur gekochte upgrades kwijt bent bij het aanklikken van een nieuwe multi-tool. Ook is het in het begin lastig om overzicht te krijgen.

Conclusie

No Man’s Sky is duidelijk geen game voor casual gamers. De game is perfect voor space-nerds die bijvoorbeeld ook verknocht zijn aan Elite Dangerous. Voor de overige gamers is het ook echt een aanrader, je moet er even inkomen, maar dan heb je een kneiter van een game te pakken waarin de mogelijkheden oneindig zijn en je prima een eigen stijl kunt kiezen.

De bugs kunnen hooguit een beetje irritant zijn, vandaar een kleine puntaftrek, voor de rest is het een game die je uren gaan opslokken. Ik ben nog lang niet klaar…