Platinum Games staat er om bekend dat ze geweldige actiegames uitbrengen. Toen ik hoorde dat er geen kans was dat NieR: Automata ooit naar de Xbox zou komen was ik dan ook best teleurgesteld. Nu, ruim een jaar na de release op de PS4, is hij er dan toch voor de Xbox. Reden voor vreugde?
Vanquish, Metal Gear Rising: Revengeance, Bayonetta. Zomaar een paar titels die Platinum in elkaar gedraaid heeft. Stuk voor stuk briljante games ook. Ze zijn een beetje vreemd en hebben wat gekke Japanse dingetjes hier en daar, maar het zijn wel wel heerlijke actiegames. Zegt het je niks of vond je het niks? Dan is de kans vrij groot dat je NieR: Automata ook niks gaat vinden. Trok je ze juist wel? Lees dan vooral verder.
Wat is het?
NieR: Automata is in de basis een actie RPG die zich afspeelt op een post-apocalyptische aarde in de verre toekomst. De aarde is aangevallen en overgenomen door buitenaardse robotwezens en de mensheid is gevlucht naar de maan. Omdat ze niet in staat zijn zelf te vechten tegen de indringers, maar wel graag terug willen naar de aarde, bouwen zij androids om het vuile werk op te knappen. Jij speelt in de game dan ook als android 2B, een gevechtsmodel dat werkt voor de verzetsbeweging YoRHa. Samen met je partner, 9S, wordt je naar de aarde gestuurd om alle robots te vernietigen zodat de mensheid eindelijk terug kan keren naar de aarde.
Eenmaal hier aangekomen blijkt al gauw dat niet alles zo zwart-wit is. Zo zijn er robots die je aanvallen en dus kapot moeten, maar ook zijn er vredelievende robots die je juist helpen en zelfs gevoelens hebben ontwikkeld. Hierdoor wordt je doel dus al een stuk ingewikkelder.
Gameplay
Zoals gezegd is NieR: Automata in de basis een actie RPG. Je wordt vrijgelaten in een open wereld, je rent hier in rond en valt alles aan wat jou aanvalt. Ook zit de wereld vol met NPC’s die je quests geven. Meestal zijn het ordinaire fetch quests die je gewoon waardeloze loot opleveren, maar wel is het qua verhaal erg tof in elkaar gezet.
Anders dan bij veel andere Japanse RPG’s hoef je hier geen gevechten af te werken in menuutjes, maar is combat gewoon real time hack and slash. Denk dan aan Devil may Cry of Bayonetta. Dit werkt echt heerlijk! Combat is supersnel en werkt redelijk eenvoudig. Je hebt zware en lichte aanvallen die je af kunt wisselen, je kunt dodgen en van een afstandje schieten en aan jou om alles lekker aan elkaar te rijgen. De controls zijn dus vrij eenvoudig en alles werkt superstrak.
Zoals dat hoort in een RPG verdien je ervaringspunten die je sterker maken zodra je er genoeg van hebt. Er zit echter geen skilltree in NieR. In plaats daarvan kun je jouw lichaam upgraden met skill chips. Je bent immers een android weet je nog? Die chips vind je in kisten die in de wereld verspreid zijn en ook vijanden laten ze vallen. Chips komen in allerlei varianten. Zo kun je zorgen voor meer defense of HP, attack up, meer experience punten en meer. Zo maak je zelf een set-up. Toch niet helemaal tevreden of vind je een betere chip? No problem, je kunt ze bij een merchant vrij wisselen.
Nog een dingetje dat goed is om te weten is dat wanneer je sterft, je alles kwijt bent. Gelukkig is er wel een mogelijkheid om alles terug te halen. Je geheugen wordt namelijk gedownload naar een nieuw lichaam (het voordeel van een android zijn) en weer naar de aarde getransporteerd. Als je vervolgens je oude en kapotte lichaam terug weet te vinden kun je dus al je chips weer terug krijgen. Ook kun je jouw oude lichaam repareren waardoor je tijdelijk nog een bondgenoot hebt die je helpt met de gevechten. Sterf je opnieuw voordat je jouw oude lichaam terug gevonden hebt? Dan ben je alles kwijt.
RPG? Sidescroller? Platformer?
Inmiddels heb ik al twee keer gezegd dat NieR in de basis een RPG is. Dat komt omdat de game dat ook is, maar af en toe ook gewoon switcht naar een totaal ander genre. Dan draait de camera ineens weg en heb je een 2D sidescrolling beat ‘em up. Of hij draait naar boven en trakteert je op een isometrische twin-stick shooter. En dan zijn er nog de platformgedeelten en de secties waarin je met een flight unit in een ouderwetse bullet hell terecht komt.
Dit alles zorgt voor een lekkere afwisseling op zijn tijd en door de veranderende camera wordt alles enorm spectaculair in beeld gebracht. Sowieso is er aan spektakelstukken geen gebrek. Zo heb ik al bovenop een rijdende achtbaan gestaan en gevochten, gevochten met enorme aantallen robots tegelijk en dan heb ik het nog niet eens over de gigantische eindbazen gehad. Denk aan robots die gemakkelijk 30 keer groter zijn dan jij!
Overigens is een minpunt aan die wisselende camera dat je het overzicht af en toe kwijt raakt, maar dat mag de pret niet drukken.
Kunstwerkje
Grafisch ziet de game er ook geweldig uit. Omgevingen zijn strak, gedetailleerd en afwisselend. Zo is er natuurlijk de kapotte en vervallen stadsomgeving, maar ook de kale woestijn, bossen, een verlaten pretpark en meer. Ook de character models en vijanden zien er goed en gedetailleerd uit. Wel zit er niet heel veel verschil in de vijanden, maar in de setting van de game waarin een robotleger de aarde overgenomen heeft, voelt dit niet eens onlogisch aan. Waarom zou je tientallen verschillende robots bouwen als je het met een paar modellen af kan?
En dan nog de muziek. Die is echt steengoed. Terwijl je door de verlaten straten van een oude stad rent voel je de eenzaamheid en de muziek ondersteunt dit perfect. Het heeft iets groots maar tegelijkertijd ook tragisch. Dit is eigenlijk door de hele game en in elke omgeving zo. Echt heel gaaf.
Humor
Je zou zeggen dat er in een post-apcalyptische game met robots en androids weinig te lachen is, maar niks is minder waar. Sommige dialogen zijn werkelijk hilarisch. Zo moet je op een bepaald moment het kleine zusje van een robot (?) redden. Eenmaal gevonden begint ze je vragen te stellen over hoe baby-robots gemaakt worden. De reactie van 9S is echt fantastisch.
Een ander voorbeeldje is het moment dat je in een theater komt waar 2 robots een voorstelling proberen te geven van Romeo en Juliet. Op een gegeven moment staan er 3 Romeo’s en Juliets op het podium en weten ze niet meer wie de echte is, waarop ze besluiten elkaar dan maar af te maken. “Pisseth off!”
Ik had de tranen over mijn wangen rollen toen ik dit zag. Ik kan dit soort humor erg waarderen en het houdt de game ook lekker luchtig.
Conclusie
NieR: Automata is een briljante game. De graphics zijn goed en de muziek is fantastisch. Dit in combinatie met een boeiend verhaal en vooral hoe het zich gedurende de game ontvouwt, maakt dat je gewoon door wilt spelen. Daarnaast is ook de gameplay strak, snel en spectaculair met de wisselende genres en de enorme eindbazen als hoogtepunt. Als je fan bent van actiegames/RPG’s dan kan ik je deze titel van harte aanbevelen!
