Vorige week is New Tales from the Borderlands uitgekomen. De spirituele opvolger van de geliefde Telltale Games-titel. Weten de ontwikkelaars ruim 8 jaar later het succes van Tales from the Borderlands nog eens dunnetjes over te doen?
Tales from the Borderlands is volgens menig Telltale-fan de beste game uit de Telltale-stal. Met een game als The Walking Dead in het portfolio ben ik het daar overigens zelf niet mee eens, maar ik snap het sentiment. Toen ik afgelopen maand de in 2014 uitgegeven game Tales from the Borderlands nog eens via mijn Steam Deck speelde, was ik opnieuw onder de indruk. De verhaalvertelling, de characters en de humor zijn spot on.
Een nieuwe Telltale-esk game in het Borderlands universum is dan ook meer dan welkom en de ontwikkelaars bij Gearbox hebben, na het failliet gaan van Telltale Studios, dat stokje afgelopen jaren overgenomen. Er zijn flinke voetstappen te drukken om met New Tales from the Borderlands het succes van haar voorganger te evenaren. Bij Gearbox zijn ze daar deels in geslaagd, maar helaas pakt de game niet op alle fronten goed uit.
Drie verhaallijnen komen samen
New Tales from the Borderlands bestaat uit vijf chapters, waarbij iedere chapter rond de twee uur duurt. Direct al bij het opstarten van de game is het een feest van herkenning. De typische cel-shaded art-style met vibrante kleuren, het tempo van de game, de humor in de dialogen en het typische voorstellen van de characters in flashy introducties.
De eerste tien minuten van de game zijn als een warm bad. Het is direct duidelijk dat Gearbox haar best gedaan heeft de unieke stijl onaangetast te laten.
De ontwikkelaars hebben de tijd genomen om de drie nieuwe characters waarmee je speelt voor te stellen. Anu is de naïeve en enigszins nerveuze wetenschapper. Octavio is de geadopteerde broer van Anu, heeft duidelijk meer swag en streetcred. En tot slot Fran, eigenares van een ‘ijsjes’-zaak met een opvliegend character. De drie characters worden goed neergezet, met gedetailleerde looks en uitstekende voice-acting.
Er is veel aandacht gestopt in het kennis te laten maken met de game en de characters, maar daar is ook een prijs voor betaald. Het verhaal komt namelijk maar moeizaam op gang en wordt eigenlijk pas gaandeweg chapter 2 enigszins duidelijk(er). Op het moment dat de drie verhaallijnen elkaar kruisen, bloeit de game meer op. Ik vraag me wel af in hoeverre spelers op dit punt zijn afgehaakt. Het goede nieuws is daarentegen dat nieuwe spelers prima kunnen instappen. Er zijn wel wat dwarsverbanden met de game uit 2014, een flink aantal knipogen en easter eggs, maar qua verhaalvertelling en gameplay is New Tales from the Borderlands prima te spelen.
Waar gaat het verhaal dan over? Gaandeweg chapter 3 realiseerde ik me dat het moeilijk is om antwoord op deze vraag te geven. Meestal geen goed teken, maar in het geval van New Tales of the Borderlands wel te begrijpen. Het antwoord op deze vraag hangt namelijk van het character af. Geef je antwoord op de vraag namens Anu dan gaat het over rechtvaardigheid en probeer je als speler van de metropool Promethea een veiligere plek te maken. Hoe? Wetenschap is hierop het antwoord. Probeer je de vraag vanuit het perspectief van Octavio te beantwoorden dan gaan de acties die je als speler in de wereld zet om het verwerven van roem en faam. En kruip je in de huid van Fran dan gaat het verhaal over het nemen van wraak. Op zich komen de drie verhaallijnen hier wel mooi in samen, maar als speler had ik sneller in de game een overkoepelende blik op de verhaallijn willen krijgen. Het is lange tijd voor mij als speler onduidelijk geweest in welke richting het verhaal gaat en wat voor grip je als speler hier op hebt. Met name in de dialogen en de keuzes maken hierin zul je dan ook lange tijd het gevoel hebben dat keuzes maken er voor spek en bonen in zit.
Gameplay
Games als New Tales from the Borderlands leunen op de verhaalvertelling: verhaal > gameplay. Dat neemt natuurlijk niet weg dat we niet kritisch naar de gameplay moeten kijken. De Quick Time Events (QTE) vormen de kern van de gameplay en juist hierover valt wel het nodige te zeggen.
De QTEs komen als een rode draad door de game terug. Dialogen worden via QTEs beslecht. Ook zijn er de nodige actie-reactie QTEs. Over de gehele linie ben ik over de implementatie van de QTEs niet zo te spreken. In de eerste plaats lijken de keuzes die je onder hoge snelheid moet maken, zelden fundamenteel van invloed op het beloop van het verhaal noch de vervolg dialogen. Daarnaast worden de keuze-opties (inclusief aflopende tijd) al gegeven terwijl er op de achtergrond nog een gespreek gaande is. Super irritant, want waar moet je op letten? Ook ontbreekt het aan de meer morele of emotionele keuzes, zoals je dat kent uit games als Life is Strange of the Walking Dead. Tenslotte worden er ook nog acties gevraagd tijdens bijvoorbeeld een gevecht. De acties gaan dan niet veel verder dan een vijftal buttons die je op commando moet aanklikken. Het stelt dus allemaal niet veel voor en als speler zal het je helaas niet op het puntje van je stoel brengen. Overigens kun je de snelheid van de Quick Time Events aanpassen of zelfs helemaal uitzetten, maar dat terzijde.
Naast de QTEs zoals je die ook van de eerdere Tales of the Borderlands kent, hebben de ontwikkelaars een aantal nieuwe spelelementen toegevoegd. Zo kun je doorheen de wereld collectibles vinden. Met deze minifigures kun je battles starten, de zogenaamde Vaultlanders. Win je de QTEs in de Vaultlanders minibattles dan speel je een nieuw poppetje vrij. Deze kun je dan bij een volgend gevecht inzetten als je hiervoor kiest, je hebt namelijk gaandeweg een heel roster om uit te kiezen. Het is leuk om de verschillende minifigures vrij te spelen. Het zijn allemaal characters die je uit het Borderlands universum kent. Maar de minigame zelf is weinig aan. Het valt uit de toon van de stijl van de game, voelt zeer random aan en bovendien zijn de battles ook veel te eenvoudig. Van mij had het er niet in gehoeven. Het had volstaan als ze ‘slechts’ als collectibles toegevoegd zouden worden. Dat zou als gunstig bijeffect gehad hebben dat je als speler wat meer aangemoedigd wordt om de omgevingen te verkennen.
Er is nog meer vernieuwing toegevoegd. Zo wordt iedere episode afgesloten met een beoordeling. Hoe zijn de onderlinge relaties? Is het teamwork wel goed geweest? Best leuke statistieken, maar voor mij veelal onduidelijk welke acties of dialogen hiertoe bijdragen.
Mooie omgevingen
De verhaalvertelling en gameplay is nogal middelmatig. Gelukkig weet de game dat met prachtige omgevingen goed te maken. Als speler kom je langs vele unieke locaties, zoals vaults, winkels, dicht bevolkte suburban areas, woestijnvlaktes, enzovoorts. De ontwikkelaars hebben er qua sfeer het beste van weten te maken met veel diversiteit, de nodige details en authentieke plekken zoals je die van de Borderlands franchise gewend. Ook de cinematics zien er overtuigend uit.
Is het dan ook overal mooi afgewerkt? Nee, dat niet. Op meerdere plekken zul je opmerken dat de belichting niet helemaal goed is. Of dat de schaduws niet goed uitgewerkt zijn, waardoor objecten soms weinig diepte kennen en voor het oog dus allemaal op elkaar geplakt liggen. Toch ziet de game er grotendeels gepolished uit en loopt het ook allemaal lekker.
Conclusie
Met New Tales from the Borderlands weten de ontwikkelaars een redelijk vervolg uit te brengen. De drie characters zijn goed neergezet en de voice-actors hebben hun persoonlijkheid overtuigend over weten te brengen. De characters en mooi vorm gegeven werelden dragen de game en compenseren voor het weinig sprankelende verhaal. Jammer is het om te merken dat de keuzes die je als speler maakt weinig écht impact op de verhaallijnen lijken te hebben. Ook de uitkomsten van de, overigens zeer matige geïmplementeerde, Quick Time Events doen er doorgaans vrij weinig toe. Over-all biedt New Tales from the Borderlands een 10-uur durende verhalende game die het met name vanwege de characters wel waard is om te spelen, maar ik twijfel of ik er zelf de gevraagde 40 euro voor neer zou leggen.
