2K maakt al jaren de game die een standaard is in sportgames, NBA 2K. Maar de laatste jaren werd het toch minder en was het, zoals bij vele van deze games, meer een kleine update dan een echt vernieuwde game. Is het dit jaar anders?
Met NBA 2K22 zet 2K de eerste echte stap in het next-gen verhaal. De game kent, net zoals vorig jaar, twee versies. Een voor de One en een voor de Series. En de verschillen daarin zijn dit jaar zeer zichtbaar. Vooral als we naar het stuk The City kijken, welke niet in de One-versie zit (zij moeten het met de oude Neighborhood doen). Het nieuwe is dat MyCareer zich afspeelt in een redelijk groot gebied waarin je kan rondwandelen, quests kan volbrengen voor punten en je potjes straatbasketbal kan spelen tegen andere spelers. Het is nu van zo’n afmeting dat je je zelfs met een skateboard of een fiets kan gaan verplaatsen of beter, moet gaan verplaatsen. De grootte van de stad maakt dat dit een vereiste is geworden. Dit gezegd hebbende, miste ik wel een stukje fast travel (wat alleen aanwezig is als je terug wil naar je appartement). Want man, wat is dat door die stad heen lopen saai en qua besturing nog stuntelig.
The City is dus een onderdeel van MyCareer, het bekende verhaal van een jonge onbekende basketballer die naam wil maken in de NBA. Eigenlijk is dit al jaren een beetje dezelfde opzet. Je start met een character die je zelf kan opbouwen met een behoorlijke editor en gaat dan aan de slag in de stad. Je speelt deze keer als een speler met de bijnaam MP die keuzes moet gaan maken. De opzet om dit te gaan doen heeft de vorm van quests gekregen die je kan volbrengen om punten te scoren en je speler te verbeteren. In het begin ga je op weg om gesprekken met eerdere characters uit de game te voeren. Zij moeten je helpen om je startpunt te bepalen. Wordt het G-League of ga je College Basketball spelen. Het is weer in de bekende vorm van een wat overdreven, zelfoverschattende speler en zijn vriend die hem bijstaat en zijn verstandige geweten is, geschreven.
Naast je carrière in de sport, krijg je ook kansen om iets met de mode of de muziek te doen. Dat soort ‘side-quests’ maken het spel gevarieerder en breder. Of dat voor de spelers nodig is die eigenlijk alleen maar willen ballen, dat betwijfel ik een beetje. Maar een deel zal dit stukje roleplaying best erg leuk vinden.
Maar goed, je kiest dus en je carrière gaat starten. Zoals in eerdere delen ook zijn de cutscenes en characters best goed in elkaar gezet. Nette voice-acting en grafisch erg goed. Je stapt echt in dat – voor ons Europeanen – wat vreemde wereldje met zijn eigen taaltje en de altijd wat pocherige manier van omgaan met de wereld. Maar na een kort begin, een paar potjes in de eerder genoemde lagere leagues, kom je al snel bij de NBA aan en mag je bij een groot team starten. Het grappige is dan wel dat je wat meer gewetensvolle beslissingen gaat maken. Bijvoorbeeld, ga ik naar mijn coach luisteren en hard werken om mijn plek te verdienen, ga ik naar de eigenaar van het team omdat die ervoor heeft gezorgd dat ik erbij kwam en vraag ik hem om meer speeltijd of ga ik mijn coach onder druk zetten via de Social Media. Het onderliggend verhaal is eigenlijk dat de huidige tijd vraagt dat je als ster op het basketbalveld ook een stukje van jezelf aan de wereld laat zien en de strijd met de oude garde die vind dat je gewoon moet ballen.
Zoals gezegd speelt dit zich allemaal af in de City waar echt tonnen aan activiteiten te vinden zijn. Je wandelt een Gym binnen en kan naadloos een 3vs3 online spelletjes spelen. Of je kleding veranderen in een van de vele kleding en sportzaken. Zo kan je bijvoorbeeld een soort tijdrit met je skateboard doen om extra coins te scoren. En dat is waar veel spelers mee bezig zijn in dit stukje stad, het verzamelen van VC (ingame coins) om daarmee je speler naar een hoger niveau te ‘kopen’. Een extraatje is dat je nu een serie Badges, oftewel speciale kwaliteiten, kan pinnen zodat je weet wat je precies moet doen om deze te scoren. Ook kan je nu een aantal badges in een soort loadout laten staan zodat je kan wisselen van loadout als dat nodig is voor de game die je speelt.
En dat is ook direct een beetje een minpunt voor mij. Je speler is in het begin zo slecht, zo traag, schiet zo vaak mis, dat je die upgrades echt snel nodig hebt. Het is als een razende VC’s verdienen om zo een beetje het gevoel te hebben dat je speler niet totaal waardeloos is. Of deze met echte euro’s kopen om zo sneller je speler naar de top te brengen. Want de wereld draait om geld, dat is in deze game niet anders.
Het spelletje
Aan het eind van het verhaal is dit allemaal niet zo belangrijk want het draait natuurlijk om de gameplay, om de potjes basketbal. Meestal zijn de verschillen ten opzichte van eerder jaar best miniem te noemen. Het is iets waar de fans al langer over klagen, dat er niet veel verandert in het spel.
Maar dit jaar voelde ik voor het eerst sinds lange tijd dat ik toch maar even wat tutorials moest gaan volgen. Een direct in het oog springende verandering is de Shotmeter. Ik ben heel eerlijk, ik blijf dat best een dingetje vinden. Dat timen blijf ik lastig vinden. Je ziet nu ook duidelijk het verschil in de meter als je onder de basket staat of vanaf de driepunt-lijn aan het schieten bent. Het ‘succes’-vlak wordt daar namelijk een stuk kleiner.
Zeker voor nieuwe spelers zal dit even een behoorlijke leercurve worden. Natuurlijk kan je weer in de 2KU naar school om een rijtje aan toets combi’s in te studeren. En dat helpt je zeker. Maar wat ik nog steeds behoorlijk mis is een soort uitleg, een trainingsvorm waarin je niet alleen de juiste knoppen leert in te drukken maar ook hoe je een anklebreaker uitvoert. Hoe je langs tegenstanders komt door de combi van bepaalde bewegingen.
Waar ik vooral een verschil in zie is het verdedigend systeem. Het voelt alsof dit nu veel beter werkt in het meegaan met je tegenstander en het afdekken van schoten. Dat niet alleen van jezelf, maar ook van je AI teammates die regelmatig een goede block kunnen neerzetten. Wat ook weer direct betekent dat jij in de aanval best geduchte tegenstand krijgt. 2K heeft het hele verdedigingssysteem herschreven waardoor de verdediging een stuk logischer werkt en maakt ook dat de verdediger beter op een speler met balbezit reageert. Hierdoor lijkt het allemaal veel realistischer, zeker tijdens de rotaties die je in een verdediging ziet gebeuren (het overnemen van de aanvaller bij een screen).
Ook het dribbelen heeft een kleine renovatie ondergaan. Zo heeft men meer herkenbare bewegingen die bij bepaalde spelers horen in de game gebouwd. Het leuke is dat je deze Signature pakketten aan jouw MyPlayer kan toekennen. Men is er echt mee bezig geweest, na veel kritiek van de community, om dat dribbelen vloeiender te maken. Zeker voor de fanatieke pro-spelers wordt dit ontzettend toegejuicht. Toch blijf het altijd een beetje een worsteling om al die dribbels op een juiste manier toe te passen. Maar dat kan vooral aan mijn speelkwaliteiten liggen.
Wat ik wel een storend element blijf vinden zijn de camera-instellingen. Op de een of andere manier kan ik daar nooit de juiste in vinden. Normaliter probeer ik altijd een cameraopstelling te hebben waarbij ik vanaf de eigen basket het veld in kijk. Geen plotseling draaien bij een balwissel maar gewoon één kant op. Dat gaat goed totdat de eerste helft is afgelopen. Dan start je namelijk aan de andere kant maar helaas, daar wil de camera niet zomaar in meegaan. Wat weer een extra stap in de instellingen nodig heeft. Ook de meerdere camerapunten vanaf de zijkant zijn gereduceerd tot één versie. Dat zou toch beter/handiger moeten kunnen.
Grafisch gezien is de game nog mooier geworden, zeker op de Series X. Al had de vorige versie ook een current-gen versie maar dit jaar zie je echt dat men de huidige generatie goed gebruikt. Wat blijft, tot mijn verbazing, is de soms vreemde bugs waarbij mensen op plekken staan waar ze niet horen. Tijdens een interview met een speler had ik last van een soort stalker in beeld die constant tussen de interviewer en speler in bleef hangen.
Waar men ook aardig in heeft geknipt zijn de pre en post uitzendingen met onder andere Shaq. Ik moet ook wel eerlijk zeggen dat die magie wel een beetje uitgewerkt was en het waarschijnlijk voor veel spelers een stuk was waar men snel doorheen klikte. Alleen tijdens de pauze krijgen we dit drietal nog even in beeld maar daar houdt het dan ook mee op. Wat wel uitgebreider lijkt is de stadionspeaker die ik nu veel meer informatie hoor geven dat in de eerdere versies.
MyPLAYER
Op het moment van schrijven was de app nog niet actief. Dus ik heb geen proefje met mijn eigen hoofd kunnen doen. Zoals eerder gezegd is de MyPlayer behoorlijk goed in elkaar gezet. Je kan erg veel aanpassen zodat je een zo getrouw mogelijke versie van jezelf op het veld kan plaatsen. Op de Xbox Series is dit nu ook uitgebreid voor de dames basketbalfans onder ons. Deze versie heeft namelijk ook de WNBA in het spel zitten en dus nu ook een MyPlayer voor een vrouwelijke speler.
MyNBA
Voor de liefhebbers van de Franchise mode is MyNBA nog mooier geworden. Wat ik nog steeds mis (en waar ik eigenlijk elke keer weer over begin) is het gemis aan cutscenes en ingesproken stukken tekst. Een gesprek met de team owner of de dokter is altijd in schrift. En dat vind ik jammer. Het past niet binnen wat we nu allemaal voor nieuws zien in het spel. Zoals eerdere jaren kan je als Nederlander of Belg ook je plaatselijke team weer in de competitie zetten met het gebruik van eigen logo’s en reclames. Dat blijf ik toch altijd erg leuk vinden.
Ben je een fan van alles wat je als teameigenaar kunt regelen, dan levert MyNBA je een ton aan zaken op. Ik ben heel eerlijk, veel gaat boven mijn pet. Het gedoe met salaris caps, het aankopen van spelers of het ruilen met clubs, ik kan er maar deels wat mee. Het is zoveel info, zoveel extra zaken (zoals het moreel van spelers, de fysieke staat) dat ik door de bomen het bos niet echt zie.
MyTeam
Een mode die ik maar zijdelings noem, simpelweg omdat ik daar persoonlijk weinig mee doen, is MyTEAM oftewel het Ultimate Team verhaal in NBA 2K. Zover ik kan zien is daar niet veel in veranderd en zullen de fans van die mode niet veel verbeteringen zien ten opzichte van versie 21. Wat wel nieuw is, is dat men nu met seasons werkt.
Conclusie
NBA 2K22 doet zijn reputatie weer eer aan. Dit jaar hebben ze echt veranderingen aangebracht die merkbaar zijn in het spel. De gameplay is overduidelijk verbeterd.
De City is een leuke vorm om allerlei activiteiten te doen waarmee je de hard nodige coins verzamelt. Want zonder coins wordt je speler niet beter en blijf je rommelen. Dus het is in het begin behoorlijk grinden wat de klok slaat. De City is trouwens alleen in de current-gen te vinden. De old-gen moet het met de bekende Neighbourhood doen.
Het verhaal is zoals elk jaar hetzelfde en brengt weinig verrassends. Behalve dan dat we dit jaar de Social Media erg centraal hebben staan en dat daar in het verhaal meer aandacht voor is.
MyNBA is weer zeer uitgebreid en kan je, net zoals vorig jaar, weer uitbreiden met een eigen team. In de current-gen is ook de WNBA ook weer aanwezig en daar kan je nu een vrouwelijke speler aanmaken. MyTeam is eigenlijk hetzelfde, behalve dat ze nu met seizoenen zijn gaan werken.
Kortom, ben je basketbalfan of zoek je een echte goede sportsgame, dan is NBA 2K22 echt een game die je in je verzameling moet hebben.
