Ik ben geen fervent Dark Souls speler. Integendeel, Nioh 2 frustreerde mij zo dat ik die al snel weer had verkocht. Maar het hele sfeertje van Mortal Shell trok mij wel aan. Dus uit je comfortzone en aan de slag.
Mortal Shell, gemaakt door Cold Symmetry, is een Soulslike game. Veel hack and slash en lastige bosses. Zoals er dertien in een dozijn van zijn zeg maar. Toch heeft Mortal Shell een twist die hem net even anders maakt.
Ten eerste, en dat was wat mij ook aantrok, is deze game voor nieuwelingen goed te spelen. Een Dark Souls voor beginners. In Mortal Shell speel je een soort ziel die op zichzelf te zwak is om tegenstanders te weerstaan. Maar gelukkig zijn er in de wereld vier Shells van grote strijders verborgen. Als je die vindt, dan kan je deze strijders als een perfect passend pak aantrekken en heb je ook hun krachten en vaardigheden. Wie deze shells waren, dat moet je onderzoeken. Dat begint al met de naam te vinden maar daarna zijn er allemaal specifieke vaardigheden die je langzaam maar zeker kan uitbreiden. Om dat te doen heb je wel Glimps nodig die sowieso bij de bosses te halen zijn.
Je raakt dus langzaam maar zeker bekend met het verhaal van je shell en wordt daardoor ook sterker. Mortal Shell kent geen levels dus je zal het met al die eigenschappen moeten doen en het verbeteren van een viertal wapens. Met vier shells en vier wapens lijkt de keuze beperkt maar voor deze game is dat voldoende.
Je bent meer dan een omhulsel
De omgevingen in Mortal Shell zijn mooi weergegeven en zullen voor Dark Souls spelers heel bekend voelen. Een mistige start in een grauwe omgeving vol met rotsen, ruwe paden en immense paleizen gebouwd van grote platen steen. Grafisch is de game gewoon goed. Geen geweldige high detail omgevingen maar wel functioneel en het maakt de sfeer. Muziek kent de game amper, maar de omgevingsgeluiden zijn perfect. Kwakende (giftige) kikkers, verre kreten die je niet kan plaatsen en een bos vol omhullende geluiden. Dat trekt je de game wel in.
Tijdens het begin vind je al snel je eerste shell, die van de allrounder Harros. Ik adviseer je als beginner om snel op zoek te gaan naar Eredrim, de tank. Minder stamina maar een grotere health bar. Die kan tenminste wat klappen opvangen. Elke shell heeft zijn eigen skills en de Glimps die je oppakt zijn alleen voor de shell waarmee je ze verdient te gebruiken. Daarnaast oogst je Tar bij elke vijand die je neerklapt. Dat is je geld, de currency. Je Glimps behoud je, ook als je neergaat, maar je Tar raak je kwijt op de plek waar je sterft. Daar kan je het wel weer ophalen maar houd hier wel rekening mee.
Het dat doel wordt helder als je de eerste ruïne betreedt waarin je een gevangen wezen vindt die je een opdracht geeft. Daarnaast bevat die ruïne een workshop en verschillende graven waarin je van shell kan wisselen (mits die gevonden zijn) en hangen er mystieke afdrukken van wapens die je ook ergens in het grote land moet zien op te duiken. Dit alles prachtig verteld en weergegeven. Oh, dan heb je ook de broodnodige verkoper met zijn kat nog, vergeet die trouwens niet even te aaien.
Al met al is de ruïne je eerste uitvalbasis voor al je avonturen. De wereld is vrij te doorlopen en doorzoeken en biedt allerlei doorgangen en verborgen plekken. Het ligt vol met items die je helpen met je health of een vergiftiging tegen gaan. Items die je wel zelf moet proberen om erachter te komen wat ze doen, niks is voorgekauwd. Deze paddenstoelen (want dat zijn het) kennen een cooldown. Als je ze geplukt hebt, zijn ze na een tijdje weer beschikbaar op dezelfde plek. Het loont dus soms om even pas op de plek te maken en rustig een tijdje op je luit te gaan zitten spelen. Verwacht niet teveel van dat healen want voor mij zijn het te vaak maar snippers health en helpt het mij niet geweldig.
Zoals gezegd kan kan je muziek maken met de verschillende luiten die je vindt. Elke keer als je iets inneemt of een riedeltje speelt, vergroot je de ervaring met dat item en wordt het beter. Ook weer iets wat ik nog niet eerder ben tegengekomen. Later in de game kom je meer bases tegen waar weer andere bijzonderheden te vinden zijn.
Maar de grootste skill heb ik nog niet besproken. Je hebt namelijk de mogelijkheid om jezelf te verharden, de Harden-skill, waarmee je tijdelijk verandert in een stenen beeld. Juist deze unieke eigenschap maakt de gevechten, mits je het goed gebruikt, geweldig interessant.
Natuurlijk is er een parry-optie maar die is best lastig en werkt ook niet altijd. Sommige aanvallen kan je namelijk niet afweren. Maar in steen veranderen kan op elk moment, zelfs midden in een slaande beweging, waardoor je aanvallen op allerlei manieren best bijzonder worden. Je rent op een tegenstander af, springt op en begint met je zwaard te rammen maar in het midden versteen je, vang je de slag van je vijand op maakt daarna je slag af. Bam, einde vijand.
Je krijgt nog één kans!
Ben je dan onverslaanbaar? Nee, natuurlijk niet. Krijg je teveel klappen dan kan je zelfs uit je shell geramd worden. Zie dit als een soort tweede kans, want je shell blijft daar staan en kan weer opnieuw aangetrokken worden. Tenminste, als je de vijanden uit je buurt houdt want zonder shell ben je binnen no time zo dood als je maar kan zijn. Dit trucje werkt trouwens maar een keer per leven. Daarna is dood ook gewoon dood en mag je opnieuw een poging wagen vanuit je base.
In het begin is het wennen en zijn de bewegingen beperkt. Veel rollen, hardenen en toeslaan. Maar langzaam maar zeker komen er nieuwe skills bij en krijg je wat meer combo’s tot je beschikking. Ikzelf gebruik de sprong en slag techniek best vaak.
Het spel heeft wel zijn rariteiten. Zo zijn vijandelijke kampen nooit totaal verslagen en komen ze na je bezoek aan de base weer terug. Je doet er dan ook goed aan om alle kampen die je niets leveren links te laten liggen. Zonde van de tijd en eventuele schade. Ook heeft de game een wat vreemde AI. De aanvallen zijn best oké maar de alertheid, daar schort het wel een beetje aan. Je kan in alle rust een vijand in mootjes hakken terwijl ze in het kamp 15 meter verderop gewoon lekker blijven zitten bij het kampvuur. Een ander irritatiepuntje is het wat rammelende richtmechanisme. Het is soms lastig om de juiste vijand te focussen en dat gaat ook niet automatisch. Dus ik kan de keren niet tellen dat ik eigenlijk blind om een groep vijanden heb ingehakt zonder een echt doel te kiezen. Niet handig. Maar verder… speelt het lekker weg.
Conclusie
Voor Souls-spelers is dit een no-brainer. Zij zullen zich direct zeer thuis voelen in de game. Maar ook als beginner in het genre leent deze game zich om daar de eerste stappen in te zetten. Het unieke shell-concept en de Harden-vaardigheid maken dat het net even anders speelt als veel andere Souls-games. De game is niet gigantisch groot en bevat maar vier echte bosses en een rijtje aan halfbazen. Je zou hem binnen 15 uur kunnen voltooien als je een beetje je best doet. En voor dat geld is dat netjes.
Ben je dus toe aan iets anders of gewoon Souls-fan, dan is deze game, met een prijs van nog geen 30 euro, echt wel een aanrader.
