Iceborne gaat verder waar de verhaallijn van Monster Hunter World ophoudt. Tegelijkertijd introduceert Capcom een geheel nieuwe moeilijkheidsgraad in de vorm van Master Rank. Valt er voor iedereen wat te halen of is het vooral bedoeld voor de doorgewinterde jagers?
In Iceborne gaat de Research Commission lekker verder met datgene waar ze goed in is. Nieuwe werelden ontdekken, jagen en verzamelen. Als het een hartslag heeft of kan bijdragen aan de wetenschappelijke vooruitgang van deze bende aan jagers, geleerden en ingenieurs, dan moet het er aan geloven.
Seliana
Het treft dan dat de commissie op een nieuwe landmassa stuit wanneer het een even massale als mysterieuze trektocht van de Legiana onderzoekt. In Hoarfrost Reach sticht de commissie binnen de kortste keren het dorpje Seliana. Dit is jouw nieuwe hub. Vergeet Astera, hier vind je alles wat je nodig hebt in een overzichtelijke omgeving (zonder laadtijden). Seliana is een enorm sfeervolle nederzetting met een aantal verrassingen, waarvan ik er twee wil uitlichten.
Op loze momenten kun je de hardwerkende gekkies van de Steamworks uit de brand helpen. Seliana wordt verwarmd door het werk wat hier verzet wordt. Daar moet je niet teveel achter zoeken; het komt er op neer dat je materialen (ore) kunt verbranden om een minigame te kunnen spelen. Dan is het simpelweg een kwestie van het raden van een combinatie van drie dezelfde knoppen op je controller om die brandstof om te zetten in consumables. Denk aan Max Potions maar bijvoorbeeld ook aan zeldzame spullen als Wyverian Prints. Een lekker domme maar even leuke als verslavende manier om je stash aan te vullen.
In Seliana beschik je ook over een fantastische hut die je jouw thuis mag noemen. Ten opzichte van de cabine die je in Astera had, is het een behoorlijke upgrade en het detailniveau waarin je de hut kunt personaliseren is verbluffend. Portretjes, meubels, alles. Het is tof om op deze manier zeldzame vondsten of achievements te kunnen tentoonstellen.
Master Rank
Al binnen de eerste 10 minuten dat je Iceborne start, zet je voet aan wal in Hoarfrost Reach. Een waanzinnig mooie en grote regio die de nodige geheimen voor jou heeft. Waar de game geen geheim van maakt is dat het dit keer menens is. Zeker voor de meer ervaren spelers was de campagne van Monster Hunter World voor het grootste deel qua moeilijkheid goed te doen. De uitdaging zat hem voornamelijk in de Tempered en Arch Tempered monsters.
In Iceborne heb je het aan de stok met een kleine 30 nieuwe monsters. Dat zijn varianten van bekende monsters die, ondanks hun uiterlijk, er heel andere gedragingen op nahouden dan hun tegenhangers uit World. Oude bekenden van de serie zoals Yian Garuga maar ook een handvol geheel nieuwe monsters. Ze verweren zich stuk voor stuk hevig, weten te verrassen met even bizarre als brute moves als ze je al niet totaal overrompelen in hun agressiviteit. De monsters zijn op zichzelf al niet voor de poes. Met de introductie van Master Rank hebben ze ook nog eens een enorme health pool en breng je ze veel minder makkelijk van hun stuk met valstrikken of Flash Pods.
Oef. Een pauze functie zou op die momenten heel welkom zijn, zeker als jonge vader. Je denkt misschien: gelukkig heb ik flink geïnvesteerd in mijn uitrusting in World. De juiste decorations en alles. Dat zal je zeker een stukje op weg helpen, maar weet dat de eerste sets en wapens die je in Iceborne kunt laten smeden dat oude spul al vrij snel zullen vervangen. Elk monster heeft z’n eigen armorsets en wapens, net als in World. De keuze is reuze want naast de nieuwe monsters hebben nagenoeg alle monsters uit World ook een Master Rank versie!
Waar ik erg blij mee ben is dat de monsters uit World onder handen zijn genomen, ze kennen een aantal nieuwe aanvallen die de gevechten nog wat leuker maken. In bepaalde gevallen zal het je zelfs totaal verrassen. Neem nou Tzitzi-Ya-Ku. Zijn verblindende, *flitsende* aanval weet geen enkele ervaren jager meer bij de neus te nemen. Van de Master Rank versie kan ik dat nog niet zeggen, haha. Even terugkomend op de nieuwe wapens. Hoewel de uitrusting telkens uniek is, kan hetzelfde niet gezegd worden voor de wapens. Capcom heeft zitten knippen en plakken. De fans zijn hier niet blij mee, het ligt in de lijn der verwachting dat de studio hier werk van gaat maken.
Verfijning
Iceborn brengt talloze kleine aanpassingen en toevoegingen met zich mee die ik niet allemaal kan benoemen. Het zijn stuk voor stuk zaken die voor een betere flow zorgen. De twee grootste zijn de mogelijkheid om dieren zoals een Kelbi of de nieuwe Wolg (een soort veelvraat) te bestijgen. Of ze het nou willen of niet. Die beestjes pikken dan het spoor op van het monster waar jij naar op jacht bent en brengen je naar het monster toe. Onderwijl kun jij je wapen bijslijpen, uit je neus vreten of het nodige eten naar binnen werken. Ingame of met het bord op schoot. Eenmaal aangekomen bij het monster is het dikwijls zo dat je vanaf de rug van je dier met een sprong het monster kunt beklimmen. Spectaculair.
De andere toevoeging is de mogelijkheid om de Slinger op elk moment te kunnen gebruiken. Je hoeft je wapen niet meer weg te stoppen om projectielen op de monsters af te vuren. De Slinger heeft nu ook een nieuwe functie: de Clutch Claw. Dit is een game changer. Hiermee kun je je vastklampen aan de monsters. Zo kun je ze heel plaatselijk verzwakken waardoor je op die plek meer schade kunt aanrichten. Je kunt er afstanden mee overbruggen en je zelfs aan vliegende monsters klampen. Zowel aanvallend als verdedigend is het een hele krachtige tool en hij is erg leuk om te gebruiken.
Voor mijn gevoel is hij misschien wel te krachtig. Zo kun je de richting van een monster aanpassen door hem in het gezicht te slaan terwijl je aan z’n kop hangt. Als je hem (of haar) vervolgens de volle lading met je Slinger geeft en het monster staat gepositioneerd in de buurt van een greppel of een muur, heb je 100% kans dat hij neer gaat. In bepaalde gevechten heb ik misschien wel te veel kunnen vertrouwen op de Clutch Claw, bijvoorbeeld tegen Paolumu. Als een monster enraged is, wordt je er direct afgeworpen en met bepaalde aanvallen blijf je ook niet hangen. Maar toch denk ik dat de monsters zich te weinig kunnen verweren tegen de Claw.
Tijdens het spelen ben ik twee duidelijke bugs tegengekomen. In een geval ging een monster opnieuw slapen nadat ik hem hardhandig had gewekt. Schattig, maar niet hoe het normaal werkt. Daarnaast heb ik bij de variant van Paolumu (Nighshade) ervaren dat de zichtbare schade die ik hem heb toebedeeld, soms ineens verdween.
Endgame
In basis is de grind in Iceborne niet anders dan in World. Door middel van augmentation en door decorations in je uitrustingsstukken toe te passen, kun je jouw uitrusting verder personaliseren. Je neemt het bij voorkeur op tegen Tempered monsters voor de beste kans op drops van materialen. Of je ze ook krijgt is volledig gebaseerd op willekeur. Door materialen via de Elder Melder om te smelten tot iets nieuws, heb je daar enigszins grip op. Maar het kan gewoon vijf jachten duren voor je het gewilde object in handen hebt, maar het kunnen er ook 50 zijn.
Toch is de endgame in Iceborne een stuk sterker en leuker dan die van World. Ten eerste is het aantal sterke monsters dat je kunt bevechten gegroeid. Maar er is nog een reden die opgevat kan worden als een grote spoiler.
..ben je er nog? Aan het einde van de verhaallijn van Iceborne krijg je toegang tot een heel nieuw eiland: de Guiding Lands. Vier biotopen die we kennen van de basisgame waar je op monsters jaagt. Door dat veel te doen kun je het niveau van elk van de biotopen afzonderlijk omhoog brengen. Progressie in de ene heeft weer een negatieve invloed op de voortgang in de andere biotopen. Je moet hierin slim te werk gaan. Doordat de biotopen met elkaar verbonden zijn, bevecht je hier soms meerdere monsters tegelijk die elkaar anders nooit waren tegengekomen. Hoe hoger het niveau, hoe groter de uitdaging. Het is een manier om nieuwe monsters vrij te spelen maar sowieso komen de sterkste monsters, waaronder de Tempered varianten, hierdoor naar voren.
Die geven je een goede kans op het scoren van de materialen waar je naar op zoek bent, maar ook op materialen die alleen verkrijgbaar zijn in de Guiding Lands. Bovendien zit je niet vast aan een tijdslimiet zoals dat bij de jacht op Tempered monsters in World het geval was, middels investigations. Als je ten onder gaat aan het monster, wordt de loot aan het einde van het gevecht slechter. Voor elk monster wat je daarna bevecht wordt dit systeem weer gereset. Je kunt andere spelers uitnodigingen of je bij hun strooptocht, door hun versie van de Guiding Lands, voegen om het plezier te vergroten.
Conclusie
Als ik naar de veelgehoorde kritieken op Monster Hunter World kijk dan zijn die te verdelen in twee categorieën. Zaken waar, als Capcom er aandacht besteed, ze de veteranen blij mee maken en zaken waarmee ze nieuwe spelers kunnen trekken. Met Iceborne komt Capcom de bestaande spelers en veteranen tegemoet: met een sterk verbeterde endgame, even fantastische als brute monsters en een nieuwe gecentraliseerde hub. Dat is het antwoord op de vraag die ik mezelf aan het begin van de review stelde.
Tegelijkertijd is de kwaliteit van het totaal zo hoog dat ik mensen welhaast wil smeken om in deze game te investeren. Ja, de learning curve is behoorlijk. Ja, je verzuipt in eerste instantie in de submenu’s en mechanics. Deze sprong in het diepe is meer dan de moeite waard. Het water is hier namelijk heerlijk, kom er bij.
In zo’n 30-35 uur ben je door het verhaal heen. Dan begint de grootste uitdaging en de jacht naar betere gear, nieuwe ervaringen en het uitwerken van builds met wapens die je nog niet eerder hebt geprobeerd. Ik denk dat je hier zonder je te vervelen honderden uren in kwijt kunt. Voor € 39,99 euro haal je de basiseditie van deze enorme uitbreiding in huis. En wat mij betreft is het het geld meer dan waard.
Nogmaals, voor je aan de nieuwe content kunt beginnen moet je de basisgame bezitten en het verhaal daarvan hebben voltooid!
